Λόρελαϊ
| Λόρελαϊ | |
|---|---|
 Άποψη του βράχου από την αριστερή όχθη του Ρήνου | |
 | |
| Είδος | βουνό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 50°8′22″N 7°43′44″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Bornich |
| Χώρα | Γερμανία |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Λόρελαϊ (γερμανικά:Lorelei) είναι ιζηματογενής βράχος ύψους 132 μέτρων, στη δεξιά όχθη του ποταμού Ρήνου, στην κοιλάδα του κεντρικού Ρήνου στη Ρηνανία-Παλατινάτο της Γερμανίας. Στην κορυφή του βράχου έχει κατασκευαστεί αμφιθέατρο.[1]
Από τις πρώτες καταγραφές του κατά τον 10ο αιώνα, ο βράχος ήταν μια διαβόητη τοποθεσία ναυαγίων, για την οποία δημιουργήθηκαν διάφοροι θρύλοι, που κυμαίνονται από νάνους μέχρι μια σειρήνα του Ρήνου που παρασύρει ναυτικούς στον θάνατο για να εκδικηθεί τον άπιστο εραστή της, στην προσπάθεια να εξηγήσουν τον μεγάλο αριθμό ναυαγίων πλοίων και τη δυνατή βοή μέσα στο πέρασμα.[2]
Ετυμολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα προέρχεται από τις παλιές γερμανικές λέξεις lureln, στη διάλεκτο του Ρήνου «μουρμουρίζω» και ley «βράχος». Η μετάφραση του ονόματος θα ήταν επομένως «βράχος που μουρμουρίζει». Τα δυνατά ρεύματα και ένας μικρός καταρράκτης στην περιοχή (ακόμη ορατός στις αρχές του 19ου αιώνα) δημιούργησαν έναν ήχο μουρμουρίσματος και αυτός σε συνδυασμό με την αντήχηση που ενίσχυε την ένταση της βοής, έδωσαν στο βράχο το όνομά του. Ο ήχος είναι δύσκολο να ακουστεί σήμερα λόγω της αστικοποίησης της περιοχής. Άλλες θεωρίες αποδίδουν το όνομα στα πολλά ναυάγια πλοίων στον βράχο, συνδυάζοντας το γερμανικό ρήμα lauern «παραμονεύω» με την ίδια κατάληξη ley, με τη μετάφραση «βράχος που παραμονεύει».
Παλαιοί και σύγχρονοι θρύλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήδη από τον Μεσαίωνα, οι νάνοι, οι νύμφες και τα πνεύματα των βουνών θεωρούνταν υπεύθυνα για τα επικίνδυνα ρεύματα και την αντήχηση στον βράχο. Ωστόσο, δεν υπάρχει αρχικά καμία αναφορά σε γυναίκα που ονομάζονταν Λόρελαϊ.
Το 1801, την εποχή του Ρομαντισμού που αναβίωσε το ενδιαφέρον για τους γερμανικούς ηρωικούς θρύλους, ο Γερμανός συγγραφέας Κλέμενς Μπρεντάνο εισήγαγε στο μυθιστόρημά του Godwi ένα ποίημα που αναφερόταν στην ιστορία μιας μαγευτικής γυναίκας που σχετίζεται με τον βράχο: η πανέμορφη Λόρε Λάι, προδομένη από τον αγαπημένο της, κατηγορήθηκε ότι μάγευε τους άνδρες και προκαλούσε τον θάνατό τους. Αντί να την καταδικάσει σε θάνατο, ο επίσκοπος διέταξε τον εγκλεισμό της σε γυναικείο μοναστήρι. Στον δρόμο προς εκεί, συνοδευόμενη από τρεις ιππότες, έφθασαν στον βράχο. Ζήτησε την άδεια να σκαρφαλώσει για να δει τελευταία φορά τον Ρήνο και όταν ανέβηκε, νομίζοντας ότι βλέπει τον αγαπημένο της να την καλεί, έπεσε στα νερά του ποταμού. Ο βράχος ονομάστηκε στη συνέχεια από το όνομά της. Θεωρείται ότι ο Μπρεντάνο είχε εμπνευστεί από τον Οβίδιο και τον μύθο της Ηχούς. Ο Μπρεντάνο επανεπεξεργάστηκε το θέμα στα Παραμύθια του Ρήνου (1846/1847). Εδώ, όμως, η Λόρελαϊ δεν είναι πια μια όμορφη κοπέλα αλλά νεράιδα.[3]
Το 1824, ο Χάινριχ Χάινε διασκεύασε το θέμα του Μπρεντάνο σε ένα από τα πιο διάσημα ποιήματά του, Η Λόρελαϊ. Περιγράφει την ομώνυμη γυναίκα σαν ένα είδος σειρήνας που, καθισμένη στον γκρεμό πάνω από τον Ρήνο και χτενίζοντας τα χρυσαφένια μαλλιά της, αποσπούσε άθελά της την προσοχή των ναυτικών με την ομορφιά και το τραγούδι της, με αποτέλεσμα να συντριβούν στους βράχους.[4] Το 1837 οι στίχοι του Χάινε μελοποιήθηκαν από τον Φρίντριχ Ζίλχερ στο ομώνυμο τραγούδι που έγινε πολύ δημοφιλές στις γερμανόφωνες χώρες. Ο Φραντς Λιστ και επίσης δεκάδες άλλοι μουσικοί έχουν μελοποιήσει το ποίημα. Το 1840, ο Ρόμπερτ Σούμαν συμπεριέλαβε το ποίημα στο κύκλο τραγουδιών του (Liederkreis, op. 39). Το 1847 ο Φέλιξ Μέντελσον Μπαρτόλντι συνέθεσε μια ομώνυμη όπερα. Στον 20ό αιώνα η Σύλβια Πλαθ έγραψε το ποίημα Λόρελαϊ . [5]
Ο χαρακτήρας Λόρελαϊ, αν και αρχικά εμπνευσμένος από τον Μπρεντάνο, πέρασε στη γερμανική λαϊκή κουλτούρα με τη μορφή που περιγράφεται στο τραγούδι των Χάινε-Ζίλχερ και συνήθως, αλλά λανθασμένα, πιστεύεται ότι προήλθε από έναν παλιό γερμανικό θρύλο. Ο Γάλλος συγγραφέας Γκιγιώμ Απολιναίρ επανέλαβε το θέμα σε ομώνυμο ποίημά του στη συλλογή Aλκοόλ που αργότερα παρουσιάζεται στη Συμφωνία Νο.14 του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Ο χαρακτήρας έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες και συνεχίζει να αναφέρεται σε πολλά σύγχρονα τραγούδια. [6]
Ατυχήματα πλοίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αν και οι πιο επικίνδυνοι βράχοι στο πέρασμα έχουν ανατιναχθεί τη δεκαετία του 1930, το ταξίδι στην περιοχή εξακολουθεί να ενέχει έναν ιδιαίτερο κίνδυνο, λόγω των ισχυρών ρευμάτων και ειδικά κατά τη διάρκεια της χαμηλής στάθμης νερού, έτσι πλοηγοί βοηθούσαν τα πλοία στη διαδρομή μέχρι τη δεκαετία του 1980. Μια φορτηγίδα που μετέφερε 2.400 τόνους θειικού οξέος ανατράπηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011, κοντά στον βράχο Λόρελαϊ, εμποδίζοντας την κυκλοφορία σε μια από τις πιο πολυσύχναστες πλωτές οδούς της Ευρώπης.[7]
Τουριστικό αξιοθέατο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για τους πεζοπόρους και τους τουρίστες, η περιοχή είναι η επιτομή του ρομαντισμού του Ρήνου και δημοφιλής προορισμός εκδρομών. Η κοιλάδα του κεντρικού Ρήνου, είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και επίσης γνωστή ως «κοιλάδα της Λόρελαϊ».
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Αεροφωτογραφία της περιοχής (2021) -
Ο βράχος στην ομίχλη -
Ο Ρήνος παγωμένος τον χειμώνα 1928/29 -
Χάρτης της περιοχής -
Γλυπτό στις όχθες του Ρήνου, στη Ρηνανία. -
Μνημείο της Λόρελαϊ στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης -
Λόρελαϊ, πίνακας του Καρλ Γιόζεφ Μπέγκας, 1835
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Lorelei».
- ↑ . «britannica.com/topic/Lorelei-German-legend».
- ↑ . «visitworldheritage.com/en/eu/the-loreley-rock».
- ↑ . «ghteytria.blogspot.com/2008/Η Λορελάη του βράχου του Ρήνου».
- ↑ . «periou.gr/sylvia-plath-lorelai-».
- ↑ . «youtube.com/Lorelei - Scorpions (With Lyrics)».
- ↑ . «amawaterways.co.uk/connections/the-ballad-of-lorelei».