Μπερνάρ ντε Τρεμελαί
| Μπερνάρ ντε Τρεμελαί | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Bernard de Tramelay (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1100 Σαιν-Κλωντ |
| Θάνατος | 1153[1] Ασκελόν |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Ναού |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού (1149–1153) |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Μπερνάρ ντε Τραμελαί (γαλλικά: Bernard de Tremelay, περ. 1100 - 16 Αυγούστου 1153), ήταν ιππότης στον Μεσαίωνα. Εντάχθηκε στο Τάγμα του Ναού και διετέλεσε τέταρτος Μεγάλος Μάγιστρος (Grand Master) του Τάγματος, ως διάδοχος του Εβεράρ ντε Μπαρ, από το 1152 μέχρι τον θάνατό του στις 16 Αυγούστου του 1153 κατά την πολιορκία της Ασκελόν.[2] Στο Τάγμα του Ναού τον διαδέχθηκε ο ιππότης Αντρέ ντε Μονμπάρντ.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο κάστρο Ντραμελαί κοντά στην πόλη Σαιν-Κλωντ του δήμου Ζυρά στη Γαλλία. Σύμφωνα με τον Δουκάγγιο, διαδέχθηκε ως μάγιστρος του Ναού κάποιον ονόματι Ούγο, αν και αυτός ο Ούγος παραμένει κατά τα άλλα άγνωστος. Εκλέχτηκε Μέγας Μαγίστρος, τον Ιούνιο του 1151, μετά την παραίτηση του Εβεράρ ντε Μπαρ όταν επέστρεψε στη Γαλλία μετά τη Β΄ Σταυροφορία. Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ του χορήγησε την ερειπωμένη πόλη της Γάζας, την οποία ο Μπερνάρ ανοικοδόμησε για λογαριασμό των Ναϊτών.
Η πολιορκία της Ασκελόν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο 1153 οι Ναΐτες συμμετείχαν στην πολιορκία της Ασκελόν, τότε πόλη-φρούριο που ελεγχόταν από την Αίγυπτο. Οι Ναΐτες κατασκεύασαν έναν πύργο πολιορκίας, τον οποίο εναπόθεσαν στα τείχη και προξένησαν ένα μεγάλο ρήγμα στην άμυνα της Ασκελόν. Οι Αιγύπτιοι στρατιώτες αποφάσισαν να τον κάψουν, αλλά ο άνεμος παρέσυρε τις φλόγες και ένα μέρος των τειχών της Ασκελόν κάηκε μαζί με τον πύργο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί άνοιγμα στα τείχη της πόλης, μέσω του οποίου ο Μπερνάρ και περίπου σαράντα Ναΐτες εισέβαλαν στην Ασκελόν.[3]
Σύμφωνα με τον Γουλιέλμο της Τύρου, οι ιππότες του Τάγματος έσπευσαν εκεί κατά παράβαση, χωρίς να το γνωρίζει ο Βαλδουίνος, ενώ ο Μπερνάρ εμπόδισε τους άλλους σταυροφόρους να ακολουθήσουν, καθώς δεν ήθελε να μοιραστεί τα λάφυρα της πόλης με τον βασιλιά. Ο Μπερνάρ και οι περίπου σαράντα Ναΐτες του σκοτώθηκαν κατά την εισβολή από την εκεί μεγαλύτερη αιγυπτιακή φρουρά. Οι σοροί τους εκτέθηκαν στα προπύργια και τα κεφάλια τους εστάλησαν στον σουλτάνο.
Άλλοι πιο σύγχρονοι απολογισμοί της ιστορίας λένε ότι η έκδοση του Γουλιέλμου της Τύρου ενδέχεται να έχει νοθευτεί, δεδομένου ότι μπορεί να έχει βασιστεί σε αναφορές που δόθηκαν από τους διοικητές του στρατού για να δικαιολογήσουν το γιατί δεν ακολούθησαν τους Ναΐτες στην κατά παράβαση αυτή ενέργειά τους.[4]
Σε μια πιο διαφορετική άποψη, που προέρχεται από έναν Δαμασκηνό χρονογράφο στην πόλη, η παραβίαση του τείχους αναφέρεται ως πρόδρομος για την πτώση της πόλης, ενώ δεν κάνει καμιά αναφορά στο περιστατικό με τους Ναΐτες.
Ανεξάρτητα από το ποια άποψη επικρατεί, ο Μπερνάρ σκοτώθηκε και αποκεφαλίστηκε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας αυτής. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Βαλδουίνος Γ΄ κατέλαβε το φρούριο, και ακολούθως οι Ναΐτες εξέλεξαν τον Αντρέ ντε Μονμπάρντ ως νέο Μέγα Μάγιστρό τους.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00559502.
- ↑ Demurger, Alain (2008). Les Templiers (une chevalerie chrétienne au Moyen Âge). Collection "Points Histoire". Paris: Seuil. σελ. 611. ISBN 978-2-7578-1122-1.
- ↑ «Bernard de Tremelay (10??-1153)». templiers.org. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2015.
- ↑ Read, Piers Paul (2009). The Templars: The Dramatic History of the Knights Templar, the Most Powerful Military Order of the Crusades. St. Martin's Griffin. σελ. 138. ISBN 978-0-3125-5538-2.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Barber, Malcolm (2012). The New Knighthood: A History of the Order of the Temple. Canto Classics. Cambridge University Press. σελίδες 74–75. ISBN 978-1-1076-0473-5.
- Marillier, Bernard (2000). Armorial des Maîtres de l'Ordre du Temple. Collection "Sinople". Pardès. ISBN 978-2-8671-4222-2.
- Roy, J. J. E. (1999) [1848]. Histoire des Templiers. Pardès. ISBN 978-2-8671-4188-1.
- William of Tyre (2010) [1170]. Historia Rerum in Partibus Transmarinis Gestarum. XVII. CreateSpace IPP. σελίδες 21–30. ISBN 978-1-4499-1282-6.
 |
|  | |