Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ντέιβιντ Ίρβινγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντέιβιντ Ίρβινγκ
Ο Ίρβινγκ το 2012
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		David Irving (Αγγλικά)
ΓέννησηDavid John Cawdell Irving
24 Μαρτίου 1938 (1938-03-24) (86 ετών)
Hutton, Έσσεξ, Αγγλία
ΚατοικίαΛονδίνο, Αγγλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1]
ΣπουδέςΠανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου
Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου
Σχολείο Μπρέντγουντ
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΣυγγραφέας
Γνωστός γιαΆρνηση του Ολοκαυτώματος, ιστορικό ρεβιζιονισμό για το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςΆρνηση του Ολοκαυτώματος
Οικογένεια
ΣύζυγοςPilar Irving (née Stuyck), διαζευγμένοι το 1981
Ιστότοπος
www.fpp.co.uk/%20fpp.co.uk
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ (David John Cawdell Irving, 24 Μαρτίου 1938) είναι Άγγλος αρνητής του Ολοκαυτώματος[2] και συγγραφέας που έχει γράψει για τη στρατιωτική και πολιτική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με έμφαση στη Ναζιστική Γερμανία. Στα έργα του ισχυρίστηκε ότι ο Χίτλερ δεν γνώριζε για την εξόντωση των Εβραίων ή, αν γνώριζε, αντιτάχθηκε σε αυτήν, στηριζόμενος στο ότι δεν έχει βρεθεί συγκεκριμένη ιδιόχειρη διαταγή εξόντωσης από τον ίδιο τον Χίτλερ.[3] Αν και οι ρεβιζιονιστικές απόψεις του Ίρβινγκ για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχαν ληφθεί ποτέ σοβαρά από τους καθιερωμένους ιστορικούς, αναγνωριζόταν κάποτε για τη γνώση του για τη Ναζιστική Γερμανία και για την ικανότητά του να ανακαλύπτει νέα ιστορικά έγγραφα.

Ο Ίρβινγκ προσχώρησε στον ρεβιζιονισμό 1988 όταν, με βάση την ανάγνωση της ψευδοεπιστημονικής[4] έκθεσης Leuchter, άρχισε να υιοθετεί την άρνηση του Ολοκαυτώματος, αμφισβητώντας συγκεκριμένα ότι οι Εβραίοι δολοφονήθηκαν με θανατηφόρα αέρια στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς.[5][6]

Η φήμη του Ίρβινγκ ως ιστορικού απαξιώθηκε[7] όταν, κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης υπόθεσης δυσφήμισης που κατέθεσε εναντίον της Αμερικανίδας ιστορικού Ντέμπορα Λίπσταντ (Deborah Lipstadt) και του εκδοτικού οίκου Penguin Books, αποδείχτηκε ότι σκόπιμα παραποίησε ιστορικά στοιχεία για την προώθηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος.[8] Το αγγλικό δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο Ίρβινγκ ήταν ενεργός αρνητής του Ολοκαυτώματος, αντισημίτης και ρατσιστής,[9] ο οποίος «για δικούς του ιδεολογικούς λόγους, επίμονα και εσκεμμένα παραποίησε και διαστρέβλωσε ιστορικά στοιχεία».[10] Επιπλέον, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα βιβλία του Ίρβινγκ είχαν παραμορφώσει την ιστορία του ρόλου του Αδόλφου Χίτλερ στο Ολοκαύτωμα για να απεικονίσουν τον Χίτλερ με ευνοϊκό τρόπο.

Στις 11 Νοεμβρίου 2005 συνελήφθη, στη Νότια Αυστρία, βάσει ενός εντάλματος που είχε εκδοθεί για διαλέξεις, στις οποίες είχε χαρακτηρίσει τους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς και τον θάνατο έξι εκατομμυρίων Εβραίων ως ψέματα. Ύστερα από έφεση που άσκησε για μείωση της ποινής, αφέθηκε ελεύθερος.[11]

Τον Απρίλιο του 2003 επισκέφθηκε την Ελλάδα, για να παρουσιάσει το δίτομο βιβλίο του ο Πόλεμος του Χίτλερ. Η διάλεξη έγινε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, ενώ παρόν ήταν ο βουλευτής και πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, Βύρων Πολύδωρας.[12]

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ιστορικά βιβλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Ο Βομβαρδισμός της Δρέσδης» (The Destruction of Dresden) (1963)
  • "The Mare's Nest" (1964)
  • "The Virus House: Nazi Germany's Atomic Research and the Allied Counter-measures" (1967)
  • "Accident – The Death of General Sikorski" (1967)
  • «Αποκαλύψεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου - η καταστροφή της νηοπομπής PQ.17. 1942» ("The Destruction of Convoy PQ17") (1968)
  • "Breach of Security" (1968)
  • "The Rise and Fall of the Luftwaffe, a biography of Erhard Milch" (1973)
  • «Ο Πόλεμος του Χίτλερ» "Hitler's War" (1977), (1991)
  • «Ρόμελ, η αλεπού της ερήμου» ("The Trail of the Fox, a biography of Erwin Rommel") (1977)
  • "The War Path" (1978)
  • «Ο πόλεμος των στρατηγών, στα ενδότερα των συμμαχικών δυνάμεων 1944 - 1945» ("The War Between the Generals") (1981), (1986), (2010)
  • "Uprising!" (1981)
  • "The Secret Diaries of Hitler's Doctor" (1983)
  • "The German Atomic Bomb: The History of Nuclear Research in Nazi Germany" (1983)
  • "Der Morgenthau Plan 1944–45" (στα γερμανικά μόνο) (1986)
  • "Hess, the Missing Years" (1987)
  • "Churchill's War" (1987)
  • «Γκαίρινγκ - ο ισχυρός άντρας του τρίτου ράιχ» ("Göring, A biography") (1989), (2010)
  • "Das Reich hört mit" (στα γερμανικά μόνο) (1989)
  • "Der unbekannte Dr. Goebbels" (στα γερμανικά μόνο) (1995)
  • "Goebbels – Mastermind of the Third Reich" (1996) (2014)
  • «Η δίκη της Νυρεμβέργης, η τελευταία μάχη» ("Nuremberg: The Last Battle") (1996)
  • "Churchill's War Volume II: Triumph in Adversity" (1997)
  • "Hitler's War and the War Path" (2002)
  • "True Himmler" (2020)

μεταφράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "The Memoirs of Field-Marshal Keitel" (1965)
  • "The Memoirs of General Gehlen" (1972)

μονογραφίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "The Night the Dams Burst" (1973)
  • "Von Guernica bis Vietnam" (στα γερμανικά μόνο) (1982)
  • "Die deutsche Ostgrenze" (στα γερμανικά μόνο) (1990)
  • «Πίσω από τα σίδερα - πολιτικός κρατούμενος στην Ευρώπη του 21ου αιώνα» ("Banged Up") (2008)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ CONOR.SI. 96532579.
  2. ↑ Hare, Ivan· Weinstein, James (2010). Extreme Speech and Democracy. Oxford University Press. σελ. 553. ISBN 0199601798. 
  3. ↑ Evans 2001, σελ. 101.
  4. ↑ «Οι Leuchter και Rudolf έχουν δημοσιεύσει ψευδοεπιστημονικές εκθέσεις που υποτίθεται ότι δείχνουν πως τα υπολείμματα χημικών που υπάρχουν στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς-Μπίρκενάου δεν είναι συμβατά με τις δολοφονίες με χημικά αέρια». Green, Richard J. "Leuchter, Rudolf, and the Iron Blues" Αρχειοθετήθηκε 2008-05-17 στο Wayback Machine..
  5. ↑ Jan van Pelt, Robert (2002). The Case for Auschwitz:Evidence from the Irving Trial (First έκδοση). Bloomington, Indiana: Indiana University Press. σελ. 15. ISBN 0-253-34016-0. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2016. 
  6. ↑ Evans 2001, σελ. 125.
  7. ↑ "In 1969, after David Irving's support for Rolf Hochhuth, the German playwright who accused Winston Churchill of murdering the Polish wartime leader General Sikorski, The Daily Telegraph] issued a memo to all its correspondents. 'It is incorrect,' it said, 'to describe David Irving as a historian. In future we should describe him as an author.'" Ingrams, Richard (25 February 2006). «Irving was the author of his own downfall». The Independent (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-12-20. https://web.archive.org/web/20071220125920/http://comment.independent.co.uk/commentators/article347567.ece. Ανακτήθηκε στις 27 March 2010. 
  8. ↑ Discredited:
    • "Conclusion on meaning 2.15 (vi): that Irving is discredited as a historian." David Irving v. Penguin Books and Deborah Lipstadt/II. *"Deborah Lipstadt is Dorot Professor of Modern Jewish and Holocaust Studies and director of The Rabbi Donald A. Tam Institute for Jewish Studies at Emory University. She is the author of two books about the Holocaust. Her book Denying the Holocaust: The Growing Assault on Truth and Memory led to the 2000 court case in which she defeated and discredited Holocaust denier David Irving." «Task of Justice & Danger of Holocaust Deniers». Auschwitz: Inside the Nazi State – Understanding Auschwitz Today. PBS. 
    • "If the case for competence applies to those who lack specialist knowledge, it applies even further to those who have been discredited as incompetent. For example, why ought we include David Irving in a debate aiming to establish the truth about the Holocaust, after a court has found that he manipulates and misinterprets history?" Long, Graham (2004). Relativism and the Foundations of Liberalism. Imprint Academic. σελ. 80. ISBN 1-84540-004-6. 
    • Wyden 2001, σελ. 164. "[Irving] claimed that Lipstadt's book accuses him of falsifying historical facts in order to support his theory that the Holocaust never happened. This of course discredited his reputation as a historian [...] On 11 April, High Court judge Charles Gray ruled against Irving, concluding that he indeed qualified as a Holocaust denier and anti-Semite and that as such he has distorted history in order to defend his hero, Adolf Hitler." *"In Britain, which does not have a Holocaust denial law, Irving had already been thoroughly discredited when he unsuccessfully sued historian Deborah Lipstadt in 1998 for describing him as a Holocaust denier." Callamard, Agnès (April 2007), «Debate: can we say what we want?», Le Monde diplomatique 
    • Ascherson, Neal (29 March 1981). «A bucketful of slime». The Observer. 
  9. ↑ «The ruling against David Irving». The Guardian (London). 11 April 2000. https://www.theguardian.com/irving/article/0,,181049,00.html. Ανακτήθηκε στις 27 March 2010. 
  10. ↑ «Hitler historian loses libel case». BBC News. 11 April 2000. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/709128.stm. Ανακτήθηκε στις 2 January 2010. 
  11. ↑ https://www.flash.gr/world/276003/kerdise-ti-diki-gia-to-olokaytwma-o-nteibint-irbingk
  12. ↑ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΙΡΒΙΝΓΚ
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντέιβιντ_Ίρβινγκ&oldid=10457293"