Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νόρμαν Μπελ Γκίντες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|14|11|2024}}
Νόρμαν Μπελ Γκίντες
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση27  Απριλίου 1893[1][2][3]
Έιντριαν
Θάνατος8  Μαΐου 1958[1][3][4]
Μανχάταν
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[6]
σχεδιαστής[6]
σκηνογράφος
ΑντιπρόσωποςLight Cone[7]
Οικογένεια
ΣύζυγοςEdith Addams
ΤέκναΜπάρμπαρα Μπελ Γκέντις
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νόρμαν Μπελ Γκίντες (Norman Bel Geddes, 27 Απριλίου 1893 - 8 Μαΐου 1958) ήταν Αμερικανός θεατρικός και βιομηχανικός σχεδιαστής που εργάστηκε στην αεροδυναμική.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκίντες γεννήθηκε στο Άντριαν του Μίσιγκαν. Φοίτησε στις Σχολές Τέχνης του Κλίβελαντ και του Σικάγο. Ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό σκηνικών θεάτρου, με την συγγραφή θεατρικών έργων και βιβλίων καθώς και με τον βιομηχανικό σχεδιασμό.

Φιλοσοφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκίντες ήταν ένας βιομηχανικός σχεδιαστής με φουτουριστικές ιδέες, πράγμα που συντέλεσε στο ότι πολλά έργα του δεν κατάφεραν να παραχθούν. Υποστήριζε ότι η φόρμα πρέπει να ακολουθεί την λειτουργία, γι' αυτό κιόλας προσπάθησε να ωραιοποιήσει τις συσκευές της καθημερινής χρήσης, δίνοντας τους γεωμετρικές φόρμες και να τις κάνει πιο κομψές χρησιμοποιώντας γυαλί και χρώμα. Από τα έργα του, φαίνεται η αδιαφορία του για την δημόσια άποψη και για τους περιορισμούς της τεχνολογίας της εποχής του, αν σκεφτεί κανείς ότι τα προτεινόμενα σχέδιά του ήταν τόσο αισιόδοξα που έγιναν εφικτά 40 χρόνια μετά από την αρχική σχεδίαση τους. Τέλος, ο Bel Geddes υποστήριζε ότι θα έπρεπε να υπάρχει στενότερη σχέση μεταξύ των μηχανικών και των βιομηχανικών σχεδιαστών στις διαδικασίες σχεδίασης.

Κίνημα που υποστήριζε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Norman Bel Geddes ήταν εκπρόσωπος του streamline. Το streamline είναι ένα κίνημα που εμφανίστηκε στην Αμερική το 1930, στο οποίο όλα είχαν να ακολουθήσουν την αεροδυναμική, το λεγόμενο «Streamline Design», το οποίο αφορά κάθε είδους αντικείμενο και σχετίζεται με μια ευρεία ζώνη της καθημερινής δραστηριότητας: από τα εργοστάσια και τον κινηματογράφο μέχρι τις μεταφορές, τη μόδα, τα κινηματογραφικά έργα, τον βιομηχανικό σχεδιασμό. Το streamlining βασίζεται στο γενικότερο ενδιαφέρον του 19ου αιώνα για τη φύση και στη συνειδητοποίηση του ότι τα ψάρια και τα πουλιά είχαν εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου σε μορφές ιδιαίτερα αποδοτικές.

Είχε ως στόχο την εύρεση ενός άλλου τρόπου επικοινωνίας της επιχείρησης με τον καταναλωτή. Έτσι, ανοίγουν γραφεία, τα οποία σχεδιάζουν ένα νέο εξωτερικό κάλυμμα, υποσχόμενα με αυτό μια αύξηση των πωλήσεων. Το streamline ήταν το σύμβολο του αμερικάνικου ονείρου, το οποίο φάνηκε αληθινό κατά τη διάρκεια εκείνων των δεκαετιών.

Οι επιχειρήσεις που επέζησαν του Κραχ του 1929 είδαν την άνοδο ανταγωνισμού σε έναν πρωτοφανή βαθμό. Το design των προϊόντων λήφθηκε σοβαρά υπόψη, δεδομένου ότι έπρεπε να αυξηθούν οι πωλήσεις για να επιβιώσουν οι εταιρίες. Έτσι για πρώτη φορά, το design έγινε επιτακτικό εμπορικά. Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν στη γέννηση του σύγχρονου επαγγέλματος του βιομηχανικού σχεδιαστή και στην είσοδο ανθρώπων του ονομαζόμενου design στη διαδικασία προϊόντων, με συνεισφορά που πλέον αναγνωρίζεται ως ουσιαστική και επιτακτική.

Μέσω της “American Society of Industrial Designers” αντιμετωπίσθηκε όλη η διαδικασία της σχεδίασης πιο επαγγελματικά. Οι πιο φημισμένοι Αμερικανοί σχεδιαστές αυτής της περιόδου προέρχονταν από διάφορους τομείς, όπως: εικονογράφοι, σκηνικοί σχεδιαστές, σχεδιαστές επίπλων και αρχιτέκτονες, και έτσι εργάζονταν περισσότερο ως σύμβουλοι σε αντιδιαστολή με την ευρωπαϊκή παράδοση των σχεδιαστών εντός της επιχείρησης. Αυτό το νέο επάγγελμα σχεδιαστή έκανε το streamlining συνώνυμο με το αμερικανικό design της δεκαετίας του ’30. Εκπρόσωποι του κινήματος αυτού ήταν ο Raymont Loewy, Χένρι Ντρέιφους, ο Νόρμαν Μπελ Γκίντες, ο Richard Buckminster Fuller, ο Walter Dorwin Teague και ο Χάρλεϊ Ερλ.

Σχεδιασμός Σκηνικών Θεάτρου-Έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκίντες ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός σχεδιαστής. Το 1918 σχεδιάζει τα σκηνικά της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης για διάφορες παραγωγές. Ως πρωτοπόρος στον σχεδιασμό σκηνικών, αναμίχθηκε με την συγγραφή και τον σχεδιασμό πάνω από διακοσίων θεατρικών παραγωγών από όπερα ως και τσίρκο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Κάποιες από τις παραγωγές του ήταν: "Erminie" (1920), "The truth About Blades" (1921), "The Rivals" (1922), "The School for Scandal" (1923), "Reinhardt‘s The Miracle" (1924), "Lady, Be Good!" (1924), "Jeanne d'Arc" (1925), "Ziegfeld Follies" (1925), "Ιούλιος Καίσαρας", "The Five O'Clock Girl" (1927), "The Patriot" (1928), "Fifty Million Frenchmen" (1929), "Lysistrata" (1930), "Άμλετ" του Raymond Massey (1931), "Flying Colors" (1932), "Dead End" (1935), "Iron Men" (1936), "The Eternal Road and Siege" (1937), "It Happened on Ice" (1940) και "Seven Lively Arts" (1944).

Το 1924, καθιερώνει την φήμη του με την επιτυχή συνεργασία του με τον Μαξ Ράινχαρντ στο «The Miracle». Οι σημαντικότερες παραγωγές του ήταν ο «Άμλετ» (1931), το «Dead End» (1935) και το «The Eternal Road» (1937). Αν και όχι αρχιτέκτονας, σχεδίασε διάφορα θέατρα. Η πιο σημαντική του συνεισφορά στο χώρο του σκηνικού σχεδιασμού σχετίζεται με τον φωτισμό, όπου οραματιζόταν την τοποθέτηση φώτων από διαφορετικές μεριές έτσι ώστε να δημιουργεί ατμόσφαιρα. Τέλος σαν αρχιτέκτονας σκηνικών, ο Bel Geddes σχεδίασε το τηλεοπτικό στούντιο του NBC τη δεκαετία του '50.

Βιομηχανικός Σχεδιασμός-Συγγραφή Βιβλίων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1926-1927, άφησε τον θεατρικό σχεδιασμό και ίδρυσε το δικό του βιομηχανικό στούντιο σχεδίου εν ονόματι Norman Bel Geddes & Co. Ανήκε στην πρώτη γενιά βιομηχανικών σχεδιαστών στην Αμερική. Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του streamline. Το βιομηχανικό του στούντιο ήταν βασισμένο στην αντίληψη ότι η φόρμα ακολουθεί τη λειτουργία.

Το 1929, σχεδιάζει το «super airliner No4», το οποίο ήταν ένα αμφίβιο επιβατηγό αεροπλάνο με 9 πατώματα σχεδιασμένο, έτσι ώστε να περιέχει χώρο για επιτραπέζια παιχνίδια, ορχήστρα, πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο και σολάριουμ.

Το 1931, σχεδίασε το αυτοκίνητο No8, που είναι ένα από τα πιο γνωστά του έργα. Βασισμένο στις αρχές της αεροδυναμικής, με σχήμα ψαριού και όψη δακρύου, παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το Dymaxion Car του Fuller. Χαρακτηριστικά στα οποία πρωτοτύπησε ήταν η μηχανή, η οποία βρίσκεται στο πίσω μέρος. Κράτησε επίσης έναν μεγάλο αριθμό επιβατών (οκτώ), και είχε την πρωτοφανή διαφάνεια. Επίσης είχε κάθετο πτερύγιο. Ακόμη σχεδίασε και το Motor coach No2, το οποίο έμοιαζε πολύ σαν σχέδιο με αυτοκίνητο που προαναφέρθηκε.

Το 1932, δημοσιεύθηκε το δημιουργικό βιβλίο του Horizons, με το οποίο έκανε ό,τι περισσότερο μπορούσε ώστε να διαδώσει το streamlining. Στο βιβλίο αυτό, ο Geddes εξήγησε επίσης τη φιλοσοφία του σχεδίου του, στο οποίο απαίτησε επίσης τη στενή συνεργασία μεταξύ των σχεδιαστών και των μηχανικών.

Το 1933, στην έκθεση προόδου του Σικάγο, ο Bel Geddes πρότεινε ένα εστιατόριο ενυδρείων κάτω από έναν καταρράκτη και ένα τριών επιπέδων εναέριο εστιατόριο που θα μπορούσαν να καθίσουν 1200 άνθρωποι γευματίζοντας. Κανένα από αυτά τα προγράμματα δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της έλλειψης χρηματοδότησης.

Το 1934, σχεδιάζει μια πατέντα για την οποία παίρνει και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Το 1939 σχεδιάζει ένα περίπτερο για την General Motors γνωστό σαν Futurama, το οποίο παρουσιάζεται στην παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης και θεωρείται η καλύτερη εργασία του. Το 1940 δημοσιεύτηκε το δεύτερο βιβλίο του, Magic Motor Ways, που επηρέασε την ανάπτυξη του αμερικάνικου συστήματος αυτοκινητόδρομων. Το 1945, φτιάχνει το τελευταίο γνωστό σχέδιο αυτοκινήτων του, που ήταν ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο με έναν οπίσθιο-εξοπλισμένο έλικα, που ίσως εμπνεύστηκε από τα πληρέστερα πρόωρα σχέδια για το Dymaxion.

Ο Norman Bel Geddes έχει σχεδιάσει και άλλα αντικείμενα όπως τρένα, σέικερ-κοκτέιλ, πολεμικά πλοία, ραδιόφωνα (το πιο γνωστό του ραδιόφωνο είναι το philco radio), γραφομηχανές, πακέτα τσιγάρων και διάφορες σειρές επίπλων κουζίνας. Οι υποστηρικτές του τον έβλεπαν ως μεγαλοφυΐα, αλλά οι επικριτές του τον θεωρούσαν ως αιτία κατασπατάλησης των χρημάτων της βιομηχανίας. Τέλος, επειδή δεν έκανε καθόλου καλή οικονομική διαχείριση, η εταιρία του έκλεισε μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Norman-Bel-Geddes. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6gf0t85. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 14143. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 79984. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ CONOR.SI. 285475427.
  6. ↑ 6,0 6,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/18400. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. ↑ lightcone.org/fr/cineastes-en-distribution. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2021.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νόρμαν_Μπελ_Γκίντες&oldid=9565590"