Πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου

Η πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου (Belt and Road Initiative), παλαιότερα γνωστή ως One Belt One Road (OBOR), (κινεζικά: 一带一路‎‎), είναι μια παγκόσμια στρατηγική ανάπτυξης υποδομών που υιοθέτησε η κινεζική κυβέρνηση το 2013 επενδύοντας σε σχεδόν 70 χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Θεωρείται κεντρικό κομμάτι της εξωτερικής πολιτικής του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας Xi Jinping, ο οποίος αρχικά ανακοίνωσε τη στρατηγική κατά τη διάρκεια επίσημων επισκέψεων στην Ινδονησία και το Καζακστάν το 2013. ^[1] ^[2] ^[3] ^[4]

Η λέξη «ζώνη» ή διαφορετικά «Οικονομική Ζώνη του δρόμου του μεταξιού», αναφέρεται στις προτεινόμενες χερσαίες οδούς για τις οδικές και τις σιδηροδρομικές μεταφορές μέσω της Κεντρικής Ασίας που συνάδει με φημισμένους ιστορικούς εμπορικούς δρόμους του μεταξιού.

Η πρωτοβουλία ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 2017. Η κινεζική κυβέρνηση αποκαλεί την πρωτοβουλία "μια προσπάθεια ενίσχυσης της περιφερειακής συνοχής για ένα λαμπρότερο μέλλον" ^[5] Ορισμένοι παρατηρητές και σκεπτικιστές, κυρίως από μη συμμετέχουσες χώρες, το ερμηνεύουν ως σχέδιο δημιουργίας ενός σινοκεντρικού διεθνούς εμπορικού δικτύου . ^[6]^[7] Στόχος είναι το έργο να ολοκληρωθεί το 2049, που είναι το ίδιο έτος με την εκατοστή επέτειο από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας .

Στόχοι

Η πρωτοβουλία από τον Κινέζο ηγέτη Xi Jinping έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2013 κατά τη διάρκεια επισκέψεων στο Καζακστάν και την Ινδονησία, και στη συνέχεια προωθήθηκε από τον πρωθυπουργό Li Keqiang κατά τη διάρκεια κρατικών επισκέψεων στην Ασία και την Ευρώπη.

Οι επίσημοι στόχοι είναι η οικοδόμηση μιας ενοποιημένης διευρυμένης αγοράς και η πλήρης χρήση τόσο των διεθνών όσο και των εγχώριων εμπορίων, ενισχύοντας την αμοιβαία κατανόηση και εμπιστοσύνη των κρατών μελών. Η πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου (Belt and Road) καταπολεμά ελλείψεις στην υποδομή και, ως εκ τούτου, έχει τη δυνατότητα να επιταχύνει την οικονομική ανάπτυξη σε ολόκληρη την περιοχή της Ασίας στην πλευρά του Ειρηνικού, την Αφρική και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη . Ένας απολογισμός από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Συντάξεων (WPC) εκτιμά ότι η Ασία, εξαιρώντας την Κίνα, χρειάζεται έως και 900 δισεκατομμύρια δολάρια (περίπου 758 δισεκατομμύρια ευρώ) για επενδύσεις σε υποδομές ετησίως κατά την επόμενη δεκαετία.

Όνομα έργου

Η επίσημη ονομασία της πρωτοβουλίας είναι η στρατηγική οικονομικής ζώνης του δρόμου του μεταξιού και θαλάσσια ανάπτυξη του δρόμου του μεταξιού τον εικοστό πρώτο αιώνα (Silk Road Economic Belt and Maritime Silk Road Development 21st-Century) (丝绸之路经济带和21世纪海上丝绸之路发展战略), που αρχικά ονομάστηκε One Belt One Road ή στρατηγική OBOR για συντομία. Η αγγλική μετάφραση άλλαξε σε Belt and Road Initiative (BRI) το 2016, όταν η κινεζική κυβέρνηση θεώρησε ότι η έμφαση στις λέξεις «ένα» και «στρατηγική» ήταν επιρρεπείς σε παρερμηνεία. Για αυτόν τον λόγο επέλεξαν τον πιο περιεκτικό όρο «πρωτοβουλία» στη μετάφρασή του. Ωστόσο, το "One Belt One Road" εξακολουθεί να είναι ο όρος που χρησιμοποιούν τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης.

Η πρωτοβουλία Belt and Road πιστεύεται από ορισμένους αναλυτές ως ένας τρόπος επέκτασης της κινεζικής οικονομικής και πολιτικής επιρροής. Ορισμένοι γεωπολιτικοί αναλυτές έχουν αναλύσει την πρωτοβουλία Belt and Road σύμφωνα με την θεωρία του γεωγραφικού άξονα της ιστορίας του Χάλφορντ Μακίντερ. Οι μελετητές παρατήρησαν ότι τα επίσημα κινεζικά μέσα ενημέρωσης επιχειρούν να μην προβάλλουν οποιαδήποτε στρατηγική έκφανση της Πρωτοβουλίας Belt and Road.

Η Κίνα έχει ήδη επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια σε αρκετές χώρες της Νότιας Ασίας όπως το Πακιστάν, το Νεπάλ, τη Σρι Λάνκα, το Μπαγκλαντές και το Αφγανιστάν με στόχο την βελτίωση των βασικών υποδομών τους, με επιπτώσεις στο εμπόριο της Κίνας καθώς και στη στρατιωτική της επιρροή. Η Κίνα έχει αναδειχθεί ως μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες πηγές άμεσων ξένων επενδύσεων (Foreign Direct Investment, FDI) στην Ινδία: ήταν η 17η μεγαλύτερη το 2016, από την 28η θέση το 2014 και την 35η το 2011, σύμφωνα με την επίσημη κατάταξη των εισροών άμεσων ξένων επενδύσεων FDI της Ινδίας.

Δυτικές περιοχές της Κίνας

Οι στόχοι της πρωτοβουλίας μιας ζώνης και ενός δρόμου περιλαμβάνουν την καλύτερη εσωτερική οικοδόμηση και τη σταθεροποίηση των εθνικών αναταραχών για τις μακρινές δυτικές περιοχές της ενδοχώρας, όπως η Σιντσιάνγκ και η Γιουνάν. Η σύνδεση αυτών των λιγότερο ανεπτυγμένων περιοχών με το διεθνές εμπόριο διευκολύνουν τη στενότερη οικονομική ενσωμάτωσή τους με τον εσωτερικό πυρήνα της Κίνας.

Η Κίνα έχει συμπεριλάβει 138 χώρες και 30 διεθνείς οργανισμούς στην πρωτοβουλία μίας ζώνης και ενός δρόμου. Τα έργα υποδομής περιλαμβάνουν λιμάνια, σιδηροδρόμους, αυτοκινητόδρομους, σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, αεροπορικές επιχειρήσεις και τηλεπικοινωνίες.

**Η πρωτοβουλία μίας ζώνης και ενός δρόμου** ανά χώρα, δισεκατομμύρια δολάρια 2014-2018
Κατασκευή		Επένδυση
Πακιστάν	31,9	Σιγκαπούρη	24,3
Νιγηρία	23,2	Μαλαισία	14,1
Μπανγκλαντές	17,5	Ρωσική Ομοσπονδία	10,4
Ινδονησία	16,8	Ινδονησία	9,4
Μαλαισία	15,8	Νότια Κορέα	8,1
Αίγυπτος	15,3	Ισραήλ	7,9
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα	14,7	Πακιστάν	7,6

Παραπομπές

↑ «President Xi gives speech to Indonesia's parliament[1]». www.chinadaily.com.cn. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020.
↑ «Xi addresses Indonesia parliament» (στα αγγλικά). BBC News. 2013-10-03. https://www.bbc.com/news/world-asia-24361172. Ανακτήθηκε στις 2020-07-30.
↑ «President Xi Jinping Delivers Important Speech and Proposes to Build a Silk Road Economic Belt with Central Asian Countries». www.fmprc.gov.cn. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020.
↑ «One Belt, One Road, No Plan». AMERICAN ENERGY SOCIETY (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020.
↑ «China unveils action plan on Belt and Road Initiative». Gov.cn. Xinhua. 28 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2018.
↑ Compare: Chohan, Usman W. (7 July 2017), What Is One Belt One Road? A Surplus Recycling Mechanism Approach
↑ Compare: «Getting lost in 'One Belt, One Road'». Hong Kong Economic Journal. 12 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016. Simply put, China is trying to buy friendship and political influence by investing massive amounts of money on infrastructure in countries along the 'One Belt, One Road'.

Περαιτέρω ανάγνωση

Cai, Peter. Understanding China's belt and road initiative (Lowy Institute 2017) online Αρχειοθετήθηκε 2021-08-18 στο Wayback Machine..
Calabrese, L. (2019): Making the Belt and Road Initiative work for Africa. London: Overseas Development Institute.
Calabrese, L. (2019): China and global development: what to read ahead of the Belt and Road Forum. London: Overseas Development Institute.
Chansok, L. (2019): The Belt and Road Initiative and Cambodia's Infrastructure Connectivity Development: A Cambodian Perspective. In: Cheung FM and Hong Y-Y (eds) Regional Connection under the Belt and Road Initiative. The prospects for Economic and Financial Cooperation. London: Routledge, pp.134–163.
Chen, Yaowen, et al. "Does the Connectivity of the Belt and Road Initiative Contribute to the Economic Growth of the Belt and Road Countries?." Emerging Markets Finance and Trade 55.14 (2019): 3227–3240.
Contessi, Nicola P. (2016). «Central Asia in Asia: Charting Growing Transregional Linkages». Journal of Eurasian Studies 7: 3–13. doi:10.1016/j.euras.2015.11.001.
Griffiths, Richard T. Revitalising the Silk Road—China's Belt and Road Initiative (2017)
doi:10.1177/0009445518761158
online review.
He, Baogang. "Chinese expanded perceptions of the region and its changing attitudes toward the Indo-Pacific: A hybrid vision of the institutionalization of the Indo-Pacific." East Asia 35.2 (2018): 117–132.
Ito, Asei. "China’s Belt and Road Initiative and Japan’s Response: from Non-participation to Conditional Engagement." East Asia 36.2 (2019): 115–128.
Jones, Lee, and Jinghan Zeng. "Understanding China’s ‘Belt and Road Initiative’: beyond ‘grand strategy’ to a state transformation analysis." Third World Quarterly 40.8 (2019): 1415–1439 online.
Kohli, Harinder S., Johannes F. Linn, and Leo M. Zucker, eds. China's Belt and Road Initiative: Potential Transformation of Central Asia and the South Caucasus (Sage, 2019).
Lai, Karen P.Y., Shaun Lin and James D. Sidaway. "Financing the Belt and Road Initiative (BRI): Research agendas beyond the “debt-trap” discourse." Eurasian Geography and Economics61.2 (2020): 109–124.
Liu, Hong, and Guanie Lim. "The political economy of a rising China in Southeast Asia: Malaysia’s response to the Belt and Road Initiative." Journal of Contemporary China 28.116 (2019): 216–231. online
Lin, Shaun and Carl Grundy-Warr. “Navigating Sino-Thai ‘rocky’ bilateral ties: The geopolitics of riverine trade in the Greater Mekong Subregion.” Environment and Planning C: Politics and Space 38.5 (2020): 826-833.
Lin, Shaun, James D. Sidaway and Woon Chih Yuan. "Reordering China, respacing the world: Belt and Road Initiative (一带一路) as an emergent geopolitical culture." The Professional Geographer 71.3 (2019): 507–522.
Park, Albert. Which Countries Have Benefited the Most from China's Belt and Road Initiative?. (No. 2019-32. HKUST Institute for Emerging Market Studies, 2019) online.
Scissors, Derek. "The Belt and Road is Overhyped, Commercially." AEI Paper & Studies (American Enterprise Institute, 2019) online
Shah, Abdur Rehman. "China's Belt and Road Initiative: The Way to the Modern Silk Road and the Perils of Overdependence." Asian Survey 59.3 (2019): 407–428. DOI: 10.1525/as.2019.59.3.407
Sidaway, James D., Simon C. Rowedder, Chih Yuan Woon, Weiqiang Lin and Vattana Pholsena. “Introduction: Research agendas raised by the Belt and Road Initiative.” Environment and Planning C: Politics and Space 38.5 (2020): 795-802
doi:10.1177/2399654420911410
Tjia, Yin-nor Linda. "The Unintended Consequences of Politicization of the Belt and Road’s China-Europe Freight Train Initiative." The China Journal 83.1 (2020): 58–78
doi:10.1086/706743
Vakulchuk, Roman and Indra Overland (2019): China's Belt and Road Initiative through the Lens of Central Asia, in Fanny M. Cheung and Ying-yi Hong (eds) Regional Connection under the Belt and Road Initiative. The prospects for Economic and Financial Cooperation. London: Routledge, 115–133. https://www.researchgate.net/publication/329310641
Winter, Tim. "Geocultural Power: China’s Belt and Road Initiative." Geopolitics (2020): 1–24.
doi:10.1080/14650045.2020.1718656
World Pensions Council (WPC) policy paper: Chinese Revolution Could Lure Overseas Investment, Dow Jones Financial News, 12 October 2015.
The New York Times – "Behind China's $1 Trillion Plan", 13 May 2017.

[1] «President Xi gives speech to Indonesia's parliament[1]». www.chinadaily.com.cn. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020.

[2] «Xi addresses Indonesia parliament» (στα αγγλικά). BBC News. 2013-10-03. https://www.bbc.com/news/world-asia-24361172. Ανακτήθηκε στις 2020-07-30.

[3] «President Xi Jinping Delivers Important Speech and Proposes to Build a Silk Road Economic Belt with Central Asian Countries». www.fmprc.gov.cn. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020.

[4] «One Belt, One Road, No Plan». AMERICAN ENERGY SOCIETY (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020.

[centralGovernment-5] «China unveils action plan on Belt and Road Initiative». Gov.cn. Xinhua. 28 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2018.

[comp1-6] Compare: Chohan, Usman W. (7 July 2017), What Is One Belt One Road? A Surplus Recycling Mechanism Approach

[comp2-7] Compare: «Getting lost in 'One Belt, One Road'». Hong Kong Economic Journal. 12 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016. Simply put, China is trying to buy friendship and political influence by investing massive amounts of money on infrastructure in countries along the 'One Belt, One Road'.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]