Σίμα Λόζανιτς
| Σίμα Λόζανιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Φεβρουαρίου 1847[1] Βελιγράδι |
| Θάνατος | 7 Ιουλίου 1935[1] Βελιγράδι |
| Τόπος ταφής | Νέο Κοιμητήριο Βελιγραδίου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σερβία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά |
| Εκπαίδευση | διδάκτορας επιστημών |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου Πανεπιστήμιο Ζυρίχης First Belgrade Gymnasium Σχολή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χημικός[2][1] διπλωμάτης |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Milivoje Lozanić Helen Losanitch Frothingham[2] Ana Marinković |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου (1905–1906) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σιμεών Μιλίβογε Λόζανιτς ή Σιμεών "Σίμα" Λόζανιτς (σερβικά κυριλλικά: Сима Лозанић) (1847 - 1935) ήταν Σέρβος χημικός, πρόεδρος της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας, ο πρώτος πρύτανης του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, Υπουργός Εξωτερικών, Υπουργός Βιομηχανίας και Διπλωμάτης. Στο Grandes écoles και αργότερα όταν μετατράπηκε στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου δίδαξε χημεία και ηλεκτροσύνθεση.
Νεανικά χρόνια και η εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σιμεών Λόζανιτς γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1847 στο Βελιγράδι της Σερβίας. Ολοκλήρωσε νομικές σπουδές στο Βελιγράδι, σπούδασε χημεία υπό τον καθηγητή Γιοχάνες Βισλίτσεν στη Ζυρίχη και αργότερα με τον καθηγητή Όγκαστ Βίλχελμ φον Χόφμαν στο Βερολίνο. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του πτυχίο στις 19 Μαρτίου 1870 στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Ήταν καθηγητής στη " Μεγάλη Σχολή " από το 1872 και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου έως το 1924.
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου ιδρύθηκε το 1905, ήταν μεταξύ των πρώτων οκτώ καθηγητών πλήρους απασχόλησης, που επέλεξαν ολόκληρο το υπόλοιπο ακαδημαϊκό προσωπικό. Στη συνέχεια, ο Σίμα Λόζανιτς επιλέχθηκε ως ο πρώτος πρύτανης του πανεπιστημίου. Τα λόγια της τελετής έναρξης του 1905 παρέμειναν καταγεγραμμένα ως εξής:
- " Η προηγούμενη πεποίθησή μας ότι ο Σέρβικος λαός θα ενωθεί όχι με βιβλία ορθογραφίας αλλά με όπλα ήταν καταστροφική για τη διάνοια των λαών μας. Πιστεύω το αντίθετο - ότι η εκπαίδευση θα είναι ο βασικός παράγοντας για την επίλυση αυτού του σημαντικού ζητήματος μας και ότι θα είχε ήδη λυθεί εάν είχαμε φροντίσει καλύτερα για την εκπαίδευσή μας. Επομένως, πιστεύω ότι η εκπαίδευση είναι η δύναμη που επιτυγχάνει όλους τους στόχους. Αν η εκπαίδευσή μας ήταν πιο προχωρημένη, όλα στη ζωή των ανθρώπων μας θα ήταν καλύτερα και πιο επιτυχημένα. "
Τα μαθήματα χημείας του παραλληλίστηκαν, ίσως ξεπέρασαν σε ορισμένες περιπτώσεις, με εκείνα των κορυφαίων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Οργανώθηκαν με καλά εξοπλισμένα εργαστήρια και βιβλιοθήκες και παρήγαγαν μερικά από τα πρώτα βιβλία χημείας. Ο ίδιος ο Λόζανιτς έγραψε αρκετά εγχειρίδια, τα οποία κάλυπταν διάφορους θεματικούς τομείς της χημείας: Ανόργανη χημεία, Οργανική χημεία, Αναλυτική χημεία και Χημική τεχνολογία. Τα σχολικά του βιβλία ήταν διεθνώς γνωστά και σε ορισμένες περιοχές πρωτοποριακά. Για παράδειγμα, το βιβλίο ανόργανης χημείας του Λόζανιτς ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό εγχειρίδιο πανεπιστημίου με τον περιοδικό πίνακα στοιχείων του Ντμίτρι Μεντελέγιεφ και ένα από τα πρώτα, που περιείχε κεφάλαιο για τη Θερμοχημεία. Τα εγχειρίδια της Οργανικής Χημείας είναι από τα πρώτα βιβλία στα οποία οι ενώσεις αντιπροσωπεύονταν από συντακτικούς τύπους.
Έκανε επίσης επιστημονική και επαγγελματική εργασία, που σχετίζεται με όλους τους τομείς της Χημείας. Μερικά από τα πιο πολύτιμα έργα του αφορούσαν την ηλεκτροσύνθεση στην οποία ερεύνησε τις αντιδράσεις του CO και του CO 2 με άλλες ουσίες υπό την επίδραση της ηλεκτρικής εκφόρτισης. Δημοσίευσε πάνω από 200 επιστημονικές εργασίες στην εφαρμοσμένη και πειραματική χημεία.
Ο Λόζανιτς πραγματοποίησε την πρώτη ανάλυση του ιαματικού νερού του Γκάμζιγκραντ σπα το 1889. Έγινε μέλος της Σερβικής Εκπαιδευμένης Εταιρείας (Σερβική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών) στις 30 Ιανουαρίου 1873, συνεργάτης μέλους της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας στις 23 Ιανουαρίου 1888 και έγινε πλήρες μέλος στις 6 Ιανουαρίου 1890. Διετέλεσε πρόεδρος της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας δύο φορές - 1899 έως 1900 και 1903 έως 1906. Από το 1907 έως το 1912 διετέλεσε πρόεδρος της Σερβικής Εταιρείας Χημείας.
Διετέλεσε Υπουργός Βιομηχανίας από τις 12 Ιανουαρίου 1894 έως τις 21 Μαρτίου 1894 και από τις 15 Οκτωβρίου 1894 έως τις 25 Ιουνίου 1895 και 11 Οκτωβρίου 1897 έως 30 Ιουνίου 1899, Υπουργός Εξωτερικών από τις 21 Μαρτίου 1894 έως τις 15 Οκτωβρίου 1894 και από 23 Δεκεμβρίου 1902 έως 23 Μαρτίου 1903, καθώς και διπλωμάτης και συμμετέχων σε όλους τους πολέμους της εποχής. Ο Λόζανιτς ήταν ο πρέσβης της σερβικής κυβέρνησης στο Λονδίνο από το 1900. Ήταν πρόεδρος της σερβικής επιτροπής βοήθειας για τους πρόσφυγες το 1916 και επικεφαλής της αμερικανικής αποστολής για βοήθεια και υποστήριξη της Σερβίας από το 1917.
Ήταν ο πρώτος επίτιμος διδάκτωρ επιστημών του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Πέθανε στις 7 Ιουλίου 1935 στο Βελιγράδι, σε ηλικία 89 ετών. Ο γιος του Μιλιβόγιε Σ. Λόζανιτς ήταν επίσης χημικός και κληρονόμησε την πανεπιστημιακή του θέση ως καθηγητής Χημείας. Οι δύο κόρες του Σίμα, η Άνα Λόζανιτς Μαρίνκοβιτς (1882-1973) έγινε γνωστή ζωγράφος και η Γιελένα Λόζανιτς, όπως και ο πατέρας της, ασχολήθηκε με το ανθρωπιστικό έργο και τη μάχη για τα δικαιώματα των γυναικών, συμμετείχε σε διεθνή συνέδρια στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1915 ως εκπρόσωπος του Σερβικού Ερυθρού Σταυρού, για να ζητήσει βοήθεια για την χώρα, που είχε ερημώσει από τον πόλεμο. Δεδομένου ότι ο πόλεμος συνεχίστηκε στη Σερβία, έμεινε στην Αμερική μέχρι το έτος 1920, όταν παντρεύτηκε τον Τζον Φρόθινγκχαμ, τον μεγάλο ευεργέτη του σερβικού λαού. Μαζί με τον Μιχαήλ Πούπιν, τους κ. και την κα. ζον Φρόθινγκχαμ συνέβαλαν σημαντικά στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μια έκθεση "Σίμα Λόζανιτς στη σερβική επιστήμη και πολιτισμό" πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του, που διοργανώθηκε από τη Σερβική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 1993, στη γκαλερί της Ακαδημίας στην οδό Κνεζ Μιχαΐλοβα στο Βελιγράδι. Η ζωή και το έργο του διερευνήθηκε ειδικά από τη χημικό Σνέζανα Μπόγιοβιτς, η οποία έγραψε ένα βιβλίο 262 σελίδων Σίμα Λόζανιτς.
Συμπεριλαμβάνεται στους 100 πιο εξέχοντες Σέρβους. Ένας δρόμος στο Ντέντινιε πήρε το όνομά του. [3]
Ήταν βραβευμένος με το Τάγμα του Αγίου Σάββα βαθμός Ι και ΙΙΙ , την Τάξη του Σταυρού του Τακόβο, το Τάγμα του Μίλος του Μεγάλου βαθμού ΙΙΙ, το Ασημένιο μετάλλιο για γενναιότητα, Αναμνηστικό πολεμικό μετάλλιο, το Τάγμα του Σωτήρος βαθμό I , Τάξη του Οράγγης-Νασό βαθμός I, το τάγμα του Οσμανιέ βαθμός I, το τάγμα του Στέμματος της Ρουμανίας βαθμός I.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /126122. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 119542641. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Sime Lozanića Savski Venac, ulica i objekti na mapi». PlanPlus.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2018.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bojovic, Snezana (1993). Sima Lozanic in Serbian science and culture. MHT. ISBN B0000D6RBS. [1]
- Bojovic, Snezana (1996). Sima Lozanic, 1847-1935. Princip. ISBN 86-82273-04-7.
- «Η λίστα των υπουργών Εξωτερικών από τη δημιουργία της πρώτης κυβέρνησης το 1811 έως σήμερα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2006.
- «Το Τμήμα Χημείας». Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2006.
