Σιγισμούνδος Κεστουτάιτις
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σιγισμούνδος Κεστουτάιτις | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1365 (περίπου) Κάστρο του Τράκαϊ |
| Θάνατος | 20 Μαρτίου 1440 Κάστρο του Τράκαϊ |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία[1] |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Βίλνιους |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λιθουανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | d:Q130326826[2] d:Q130326914 (από 1416)[1] |
| Τέκνα | Μιχαήλ Ζυγκιμαντάιτις[1] |
| Γονείς | Κεστούτις[3][1] και Μπιρουτέ |
| Αδέλφια | Ριμγκαϊλέ της Λιθουανίας Ντανούτε της Λιθουανίας Tautvilas Kęstutaitis Βυτάουτας Vaidotas Voishvil Butautas Miklausė Marija |
| Οικογένεια | οίκος των Γκεντιμινιδών |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Πολωνο-Λιθουανικό-Τευτονικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μεγάλος δούκας της Λιθουανίας (1432–1440)[1] d:Q55237225[1] Prince of Novogrudok (έως 1406)[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Σιγισμούνδος γιος τού Κεστούτις (λιθουαν.: Žygimantas Kęstutaitis, 1365 - 20 Μαρτίου 1440) από τον Οίκο των Γκεντιμινιδών ήταν μέγας δούκας της Λιθουανίας (1432-40).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος τού Κεστούτις μεγάλου δούκα της Λιθουανίας και της Μπιρουτέ. Βαπτίστηκε Σιγισμούνδος· δεν γνωρίζουμε το παγανιστικό πρότερο όνομά του.
Το 1382 απεβίωσε ο πατέρας του και ο εξάδελφός του Γιαγκιέλον τον φυλάκισε. Βαπτίστηκε καθολικός το 1383. Το επόμενο έτος δραπέτευσε και ακολούθησε τον αδελφό του Βυτάουτας. Αυτός συμμάχησε με τους Τεύτονες Ιππότες για δεύτερη φορά για να πολεμήσει τον Σκιργκάιλα, αδελφό τού Γιαγκέλον. Ο Σιγισμούνδος δόθηκε ως όμηρος στους Τεύτονες Ιππότες μαζί με την οικογένειά του το διάστημα 1389-98. Έγινε δούκας τού Ναβαχρουντάκ (1390-1440) και τού Στέρομπουντ από το 1406. Συμμετείχε στις μάχες τού Βόρσκλα και τού Γκρούνβαλτ. Όταν απεβίωσε ο Βυτάουτας, υποστήριξε τον Σβιτριγκάιλα, αδελφό τού Γιαγκέλον, στη διαμάχη του με την Πολωνία· αργότερα όμως πείστηκε από τους ευγενείς να συνωμοτήσει εναντίον του.
Το 1432 έγινε μέγας δούκας της Λιθουανίας. Υπέγραψε την Ένωση του Γκρόντνο με τον Γιαγκιέλον και παραχώρησε μερικά εδάφη της Βολυνίας και της Ποδολίας στην Πολωνία. Όμως ο Σβιτριγκάιλα είχε ακόμη την υποστήριξη πολλών Ορθοδόξων ευγενών και για να εξσφαλίσει την υποστήριξή τους, εξέδωσε το 1434 προνόμια, εξισώνοντας τα δικαιώματα των Ορθοδόξων ευγενών με αυτά των Ρωμαιοκαθολικών. Εγγυήθηκε ότι κανείς ευγενής δεν θα φυλακιζόταν ή τιμωρείται χωρίς πρώτα δίκη, ανεξάρτητα από τη θρησκεία του. Το προνόμιο ήταν σημαντική ανάπτυξη και επιτάχυνε τη δημιουργία φεουδαλικού συστήματος.
Τελικά ο στρατός του Σιγισμούνδου στη μάχη τού Παμπάισκας νίκησε τον Σβιτριγκάιλα το 1435. Το Λιβονιακό Τάγμα, σύμμαχο του Σβιτριγκάιλα, υπέστη δεινή ήττα. Αφού σταθεροποίησε τη θέση του στη Λιθουανία, προσπάθησε να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την Πολωνία και άρχισε να διαπραγματεύεται το 1438 με τον Αλβέρτο Β΄ των Αψβούργων για έναν αντι-Πολωνικό συνασπισμό. Τις διαπραγματεύσεις διέκοψε ο φόνος του από υποστηρικτές τού Σβιτριγκάιλα στο κάστρο της χερσονήσου Τρακάι το 1440.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γιος του ήταν ο:
- Μιχαήλ Ζυγκιμαντάιτις 1406-1452.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku». (Πολωνικά) Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Βαρσοβία. 1895. σελ. 161.
- ↑ «Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku». (Πολωνικά) Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Βαρσοβία. 1895. σελ. 161, 281.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku». (Πολωνικά) Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Βαρσοβία. 1895. σελ. 277.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dundulis, Bronius (2004). "Žygimantas I Kęstutaitis". In Spečiūnas, Vytautas. Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis žinynas (in Lithuanian). Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. pp. 94–96. ISBN 5-420-01535-8.
- Ochmański, Jerzy (1990). Historia Litwy (in Polish). Wrocław: Ossolineum. pp. 85–87. ISBN 83-04-03107-8.