Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζον Κάντι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζον Κάντι
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		John Candy (Αγγλικά)
Γέννηση31  Οκτωβρίου 1950[1][2][3]
Τορόντο
Θάνατος4  Μαρτίου 1994[1][2][3]
Ντουράνγκο
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Χόλι Κρος
Χώρα πολιτογράφησηςΚαναδάς
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Μακ Μάστερ, Centennial College και Neil McNeil High School
Ιδιότηταηθοποιός, κωμικός, σεναριογράφος, ηθοποιός ταινιών, παραγωγός, ηθοποιός τηλεόρασης και σκηνοθέτης κινηματογράφου
ΤέκναJennifer Candy
ΒραβεύσειςPrimetime Emmy Award for Outstanding Writing for a Variety Series (1982), Earle Grey Award (1995), Λεωφόρος της Δόξας στον Καναδά (1998), Primetime Emmy Award for Outstanding Writing for a Variety Series (1983) και Canadian Comedy Awards
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τζον Φράνκλιν Κάντι (αγγλικά: John Franklin Candy, 31 Οκτωβρίου 1950 - 4 Μαρτίου 1994)[4] ήταν Καναδός ηθοποιός και κωμικός που είναι περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του σε χολιγουντιανές ταινίες της δεκαετίας του 1980. Ο Κάντι απέκτησε διεθνή φήμη με τους ρόλους του σε κωμικές ταινίες όπως Δύο τρελοί, τρελοί κομάντος, Η γοργόνα, Το χρήμα φέρνει τρέλα, Αεροπλάνα, λιμουζίνες και τρένα, Μπαλάκια τρίτου τύπου, Επισκέπτες της συμφοράς, Μόνος με τον θείο και Πάμε χιόνι;. Ήταν επίσης γνωστός για τους δεύτερους ρόλους του στις ταινίες The Blues Brothers, Το τρελό θηριοτροφείο πάει διακοπές, Το μαγαζάκι του τρόμου και Μόνος στο σπίτι. Δραματικούς ρόλους ερμήνευσε στις ταινίες Ποτέ χωρίς τη μαμά και JFK, η ιστορία που χαράχτηκε στη μνήμη μας.

Εκτός από τη δουλειά του ως ηθοποιός, ήταν συνιδιοκτήτης της ομάδας καναδικού ποδοσφαίρου Toronto Argonauts της Canadian Football League και η ομάδα κέρδισε το Γκρίζο Κύπελλο το 1991 υπό την ιδιοκτησία του. Ο Κάντι πέθανε το 1994 σε ηλικία 43 ετών. Οι δύο τελευταίες του κινηματογραφικές εμφανίσεις, Από πού πάνε για την Άγρια Δύση, παρακαλώ; και Καναδικό μπέικον, είναι αφιερωμένες στη μνήμη του.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάντι γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1950 στο Τορόντο και μεγάλωσε στο Νιουμάρκετ του Οντάριο.[5] Ήταν γιος του Σίντνεϊ Τζέιμς Κάντι (1920–1955) και της Εβάνζελιν (το γένος Άκερ, 1916–2009) Κάντι και μεγάλωσε σε μια εργατική καθολική οικογένεια.[6] Η μητέρα του Τζον Κάντι ήταν πολωνικής καταγωγής.[7] Ο πατέρας του πέθανε από επιπλοκές καρδιακής νόσου σε ηλικία 35 ετών το 1955 όταν ο Τζον ήταν πέντε ετών.[8]

Ο Κάντι φοίτησε στο καθολικό λύκειο Νιλ Μακνίλ όπου έπαιξε επιθετικός στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου. Πολύ πριν σκεφτεί την υποκριτική, ο Κάντι φιλοδοξούσε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αλλά ένας καταστροφικός τραυματισμός στο γόνατο κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας στο λύκειο τον εμπόδισε να εκπληρώσει το όνειρό του.[9][10] Αργότερα γράφτηκε στο κολέγιο Centennial για να σπουδάσει δημοσιογραφία και στη συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο Μακμάστερ.[7][11] Ξεκίνησε την υποκριτική όταν ήταν στο κολέγιο. 

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1971, ο Τζον Κάντι πήρε έναν μικρό ρόλο στο Creeps, ένα καναδικό θεατρικό έργο για με θέμα την εγκεφαλική παράλυση, στο Τορόντο.

Ο Κάντι έπαιξε ως γκεστ σταρ στην καναδική παιδική τηλεοπτική σειρά, Cucumber και έκανε μια μικρή εμφάνιση στην ταινία Όπως ήμαστε κάποτε (1973).

Το 1975 έπαιξε τον Ρίτσι, έναν κατηγορούμενο για δολοφονία, στο επεισόδιο "Web of Guilt" στην καναδική τηλεοπτική εκπομπή Police Surgeon.[12] Έπαιξε επίσης στο It Seemed Like a Good Idea at the Time (1975), που γυρίστηκε στον Καναδά, καθώς και στην παιδική κωμική σειρά Coming Up Rosie (1975–78) με τον Νταν Ακρόιντ.

Το 1976, ο Κάντι έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στη βραχύβια βραδινή τηλεοπτική εκπομπή 90 Minutes Live. Το 1978, ο Κάντι ερμήνευσε έναν μικρό ρόλο ως τραπεζικός υπάλληλος (με τους Κρίστοφερ Πλάμερ και Έλιοτ Γκουλντ) στο καναδικό θρίλερ Σιωπηλός δολοφόνος.

SCTV

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάντι έγινε πολύ δημοφιλής στη Βόρεια Αμερική όταν έγινε μέλος του καστ στη διάσημη κωμωδία-βαριετέ εκπομπή του Έντμοντον και αργότερα του Τορόντο, Second City Television (SCTV).Το κανάλι NBC αγόρασε την εκπομπή το 1981 και γρήγορα έγινε δημοφιλής. Η σειρά κέρδισε Βραβεία Έμμυ για το σενάριό της το 1981 και το 1982.[13]

Κατά τη διάρκεια της σειράς εμφανίστηκε σε ταινίες όπως Κλόουν δολοφόνος (1976) και πρωταγωνίστησε σε μια χαμηλού προϋπολογισμού κωμωδία με τίτλο Find the Lady (1976). Συμμετείχε ως γκεστ σε εκπομπές όπως The David Steinberg Show και King of Kensington και είχε έναν μικρό ρόλο στο θρίλερ Σιωπηλός δολοφόνος (1978).

Πρώιμοι χολιγουντιανοί ρόλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

In 1979, ο Κάντι ξεκίνησε μια πιο δραστήρια κινηματογραφική καριέρα, ερμηνεύοντας έναν στρατιώτη του Στρατού των ΗΠΑ στην κωμωδία του Στίβεν Σπίλμπεργκ 1941: Από που πάνε για το Χόλιγουντ, παρακαλώ;

Επέστρεψε στον Καναδά για να παίξει στο The Courage of Kavik, the Wolf Dog (1980) και στο θρίλερ δράσης Double Negative (1980). Ερμήνευσε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία The Blues Brothers (1980), με πρωταγωνιστή τον Νταν Ακρόιντ.

Το 1980, ο Κάντι παρουσίασε ένα βραχύβιο τηλεοπτικό πρόγραμμα του NBC με τίτλο Roadshow, που περιγράφεται από την εφημερίδα Washington Post ως "αυτοσχεδιαστική δημοσιογραφία.[14]

Αυξανόμενη φήμη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάντι έπαιξε έναν αξιαγάπητο νεοσύλλεκτο στο Δύο τρελοί, τρελοί κομάντος (1981), σε σκηνοθεσία του Καναδού Άιβαν Ράιτμαν, που ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες εκείνης της χρονιάς. Χάρισε τη φωνή του σε πολλούς χαρακτήρες στην ταινία κινουμένων σχεδίων Βαρύ μέταλλο (1981), το οποίο έτυχε καλής αποδοχής.[15]

Μεταξύ 1981 και 1983, ο Κάντι εμφανιζόταν στο SCTV στην τηλεόραση. Έκανε μια κάμεο εμφάνιση στην ταινία του Χάρολντ Ράμις Το τρελό θηριοτροφείο πάει διακοπές (1983).

Ο Κάντι εμφανίστηκε στο Saturday Night Live (SNL) δύο φορές (ως παρουσιαστής το 1983) ενώ εξακολουθούσε να εμφανίζεται στο SCTV. Σύμφωνα με τον συγγραφέα-κωμικό Μπομπ Όντενκερκ, φημολογείται ότι ο Κάντι ήταν ο «πιο καμένος οικοδεσπότης» του SNL, καθώς του ζητήθηκε να το παρουσιάσει πολλές φορές, αλλά οι υπεύθυνοι του SNL άλλαζαν γνώμη την τελευταία στιγμή.[16]

Ο Κάντι πρωταγωνίστησε στην καναδική ταινία Μια απίθανη καταδίωξη (1983). Τον πλησίασαν για να παίξει τον χαρακτήρα του λογιστή Λούις Τάλι στο Ghostbusters (1984), με πρωταγωνιστή τον Νταν Ακρόιντ, αλλά τελικά δεν πήρε τον ρόλο λόγω των ανορθόδοξων απόψεών του για το πώς θα ερμήνευε τον χαρακτήρα. Ο ρόλος ανατέθηκε στον συνάδελφο του SCTV Ρικ Μοράνις, του οποίου οι απόψεις έγιναν καλύτερα δεκτές. Ωστόσο, ο Κάντι συνέβαλε στη σειρά ταινιών ως ένας από τους πολλούς που φώναζαν "Ghostbusters" στο βίντεο για το επιτυχημένο σινγκλ του Ρέι Πάρκερ Τζούνιορ για την ταινία.

Σταρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάντι έπαιξε τον αδελφό του Τομ Χανκς στην επιτυχημένη ρομαντική κομεντί Η γοργόνα, που γενικά θεωρείται ο ρόλος που τον έκανε ευρέως γνωστό.[17] Μετά την επιτυχία της ταινίας, είχε υπογράψει συμβόλαιο για την παραγωγή τριών ταινιών με την εταιρεία Walt Disney Pictures.[18]

Ο Κάντι επέστρεψε στον Καναδά για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία The Last Polka (1985), της οποία έγραψε το σενάριο με τον επίσης συμπρωταγωνιστή Γιουτζίν Λίβαϊ. Ήταν ο καλύτερος φίλος του χαρακτήρα του Ρίτσαρντ Πράιορ στην ταινία Το χρήμα φέρνει τρέλα (1985).

Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Κάντι σε χολιγουντιανή ταινία ήρθε με το Summer Rental (1985), σε σκηνοθεσία Κάρλ Ράινερ.[19] Ξανάπαιξε με τον Τομ Χανκς στους Εθελοντές (1985), αν και η ταινία δεν τα πήγε τόσο καλά όσο Η γοργόνα. Έκανε μια κάμεο εμφάνιση στο The Canadian Conspiracy (1985) και εμφανίστηκε δίπλα στον Μάρτιν Σορτ στην τηλεταινία Dave Thomas: The Incredible Time Travels of Henry Osgood (1985) στον Καναδά.

Ο δεύτερος πρωταγωνιστικός ρόλος του Κάντι σε χολιγουντιανή ταινία ήταν η εμπορικά αποτυχημένη ταινία Τα καμάρια του νόμου (1986) με τους Γιουτζίν Λιβάι και Μεγκ Ράιαν.[20] Έκανε μια καμέο εμφάνιση στο Μαγαζάκι του τρόμου (1986) και εμφανίστηκε στην τηλεταινία Really Weird Tales (1987). Επίσης έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία Μπαλάκια τρίτου τύπου του Μελ Μπρουκς (1987).

Συνεργασία με τον Τζον Χιουζ και όχι μόνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάντι με Νταν Ακρόιντ στα γυρίσματα της ταινίας Επισκέπτες της συμφοράς

Ο Κάντι έκανε επιτυχία όταν πρωταγωνίστησε στο Αεροπλάνα, λιμουζίνες και τρένα (1987) με τον Στιβ Μάρτιν, σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζον Χιουζ. Εμφανίστηκε σε έναν μικρό ρόλο στην ταινία του Χιουζ Εγώ, εσύ κι αυτό (1988) και μετά πρωταγωνίστησε σε μια ταινία που έγραψε ο Χιουζ με τίτλο Επισκέπτες της συμφοράς (1988) στην οποία συμπρωταγωνιστούσε ο Νταν Ακρόιντ.

Η Κάντι χάρισε τη φωνή του στον Ντον το άλογο στην ταινία Hot to Trot (1988) και πρωταγωνίστησε σε μια κωμωδία που θεωρείται από ορισμένους καλτ με τίτλο Λαγωνικό μεγάλου διαμετρήματος (1989), στην οποία έκανε και την παραγωγή. Μία ακόμη επιτυχημένη ταινία του με τον Χιουζ ως συγγραφέα και σκηνοθέτη ήταν το Μόνος με τον θείο (1989).

Ο Κάντι έκανε την παραγωγή και πρωταγωνίστησε σε μια σειρά κινουμένων σχεδίων που προβαλλόταν το πρωί του Σαββάτου στο NBC με τίτλο Camp Candy το 1989. Η υπόθεση της εκπομπής εκτυλισσόταν σε μια φανταστική καλοκαιρινή κατασκήνωση που διηύθυνε ο Κάντι, ενώ τα δύο παιδιά του εμφανίζονταν σε δεύτερους ρόλους. [21] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γύρισε επίσης την τηλεταινία The Rocket Boy (1989) στον Καναδά.

Ο Κάντι χάρισε επίσης τη φωνή του στο άλμπατρος Γουίλμπουρ στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney Μπερνάρ και Μπιάνκα: Περιπέτειες στην άκρη της Γης (1990) και έπαιξε σε δύο ακόμη ταινίες του Χιουζ, την επιτυχημένη ταινία Μόνος στο σπίτι (1990) και το αποτυχημένο εμπορικά Career Opportunities (1991).

Σύμφωνα με τη βιογραφία του Κάντι, διαπραγματευόταν για να παίξει τον σύζυγο της Μπέτι Μίντλερ στην ταινία του 1990 Στέλλα. Ωστόσο, όταν ενημερώθηκε ότι η Μίντλερ του ζήτησε να περάσει δοκιμαστικό, ο Κάντι απάντησε «ποια νομίζει ότι είναι;» και αρνήθηκε. Τον ρόλο πήρε τελικά ο Τζον Γκούντμαν.

Τα τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1991, ο Κρις Κολόμπους έγραψε και σκηνοθέτησε το Ποτέ χωρίς τη μαμά με πρωταγωνιστές τον Κάντι και τη Μορίν Ο'Χάρα με τον Χιουζ συμπαραγωγό. Η ταινία πήρε καλές κριτικές, αλλά δεν είχε μεγάλη επιτυχία. Ο Κάντι έπαιξε επίσης έναν δεύτερο ρόλο στο Δέκα τόνοι μπελάδες (1991), την τεράστια εμπορική αποτυχία του Νταν Ακρόιντ. Ανεπιτυχείς εμπορικ΄ήταν επίσης οι κωμωδίες Delirious (1991) και Ήταν κάποτε ένα έγκλημα (1992).

Εκείνη την εποχή, ο Κάντι έπαιξε έναν μικρό δραματικό ρόλο στην ταινία JFK, η Ιστορία που χαράχτηκε στη μνήμη μας του Όλιβερ Στόουν (1991), και έκανε μια κάμεο εμφάνιση στην τηλεταινία Boris and Natasha: The Movie (1992).

Ο Κάντι πρωταγωνίστησε στην πρώτη του κωμική επιτυχία μετά από πολλά χρόνια, το Πάμε Χιόνι; (1993). Έκανε επίσης μια εμφάνιση στο επιτυχημένο Rookie of the Year (1993).

Έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στην κωμική τηλεταινία του 1994 Hostage for a Day. Οι τελευταίες του εμφανίσεις ήταν στα Από πού πάνε για την Άγρια Δύση, παρακαλώ; (1994) και Καναδικό μπέικον (1995).

Ημιτελή έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάντι συζητούσε το ενδεχόμενο να παίξει σε μια κινηματογραφική μεταφορά του βραβευμένου με Πούλιτζερ μυθιστορήματος του Τζον Κένεντι Τουλ A Confederacy of Dunces.[22]

Ο Κάντι θεωρήθηκε αρχικά ότι θα έπαιζε τον ρόλο του Άλεκ Γκίνες στο ριμέικ της ταινίας Οι τελευταίες διακοπές του 1950, με τον Κάρλ Ράινερ να σκηνοθετεί.[23] Τελικά τον ρόλο έπαιξε η Queen Latifah σε ένα χαλαρό ριμέικ που κυκλοφόρησε το 2006.[24]

Ο Κάντι σχεδίαζε επίσης να συνεργαστεί ξανά με τον Τζον Χιουζ σε μια κωμωδία δίπλα στον Σιλβέστερ Σταλόνε, με τίτλο Bartholomew vs. Neff. Οι Κάντι και Σταλόνε θα έπαιζαν τους αντίπαλους γείτονες.[25][26]

Στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney Ποκαχόντας, ο ρόλος της γαλοπούλας γράφτηκε γι' αυτόν, αλλά στη συνέχεια κόπηκε από την ταινία μετά τον θάνατό του.[27]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάντι και η σύζυγός του, Ρόζμαρι Χόμπορ, είχαν δύο παιδιά, τον Κρίστοφερ Μάικλ και την Τζένιφερ Αν.[28]

Ο Κάντι είχε παραδεχτεί δημόσια ότι υπέφερε από σοβαρό άγχος και κρίσεις πανικού.[29]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τάφος του Κάντι στο νεκροταφείο Holy Cross, στο Κάλβερ Σίτι της Καλιφόρνιας

Ο Κάντι πέθανε στον ύπνο του στις 4 Μαρτίου 1994, στο Βικτόρια ντε Ντουράνγκο του Μεξικού, ενώ γύριζε την ταινία Από πού πάνε για την Άγρια Δύση, παρακαλώ; Ως αιτία του θανάτου του ανακοινώθηκε η καρδιακή προσβολή. Ήταν 43 ετών.[30][31] Πλέον της παχυσαρκίας του, είχε την τάση να τρώει υπερβολικά για να καταπολεμήσει το επαγγελματικό του άγχος[32] και κατά καιρούς ζύγιζε πάνω από 140 κιλά.[31] Ο Κάντι είχε διάφορους παράγοντες κινδύνου για καρδιακή προσβολή. Εκτός από βεβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό (ο πατέρας του είχε πεθάνει πρόωρα από καρδιακή προσβολή, αν και τα παιδιά του λένε ότι δεν γνώριζε τον κληρονομικό αυτό κίνδυνο),[28] κάπνιζε ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα, ήταν παχύσαρκος, έκανε υπερβολική χρήση αλκοόλ και χρήση κοκαΐνης.[32] Ο Κάντι ανησυχούσε για το βάρος του. Κάποτε έχασε 50 κιλά μέσα σε ένα καλοκαίρι ενώ ετοιμαζόταν για έναν νέο κινηματογραφικό ρόλο με τον Στιβ Μάρτιν. Έκανε συχνά δίαιτα και ασκούνταν λόγω του οικογενειακού του ιστορικού. [31][28][33][34]

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κηδεία του Κάντι πραγματοποιήθηκε στην καθολική εκκλησία St. Martin of Tours στο Λος Άντζελες. Ο Κάντι ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο του Κάλβερ Σίτι.

Το αστέρι του Κάντι στο Walk of Fame του Καναδά

Το Από πού πάνε για την Άγρια Δύση, παρακαλώ; ολοκληρώθηκε με ειδικά εφέ και κυκλοφόρησε πέντε μήνες μετά τον θάνατο του Κάντι. Η τελευταία του ολοκληρωμένη ταινία ήταν το Καναδικό μπέικον, μια σατιρική κωμωδία του Μάικλ Μουρ που κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Κάντι. Ο Κάντι έπαιζε τον Αμερικανό σερίφη Μπαντ Μπούμερ, ο οποίος ηγήθηκε μιας «εισβολής» στον Καναδά.

Ο Κάντι εισήχθη μετά θάνατον στο Walk of Fame του Καναδά το 1998.[35] Τον Μάιο του 2006, έγινε ένας από τους τέσσερις πρώτους διασκεδαστές που τιμήθηκαν ποτέ από τα Καναδικά Ταχυδρομεία εμφανιζόμενος σε γραμματόσημο.[36] Στις 31 Οκτωβρίου 2020, ο δήμαρχος του Τορόντο Τζον Τόρι κήρυξε την «Ημέρα του Τζον Κάντι» προς τιμήν των 70ών γενεθλίων του Τζον Κάντι.

Η ταινία Blues Brothers 2000 είναι αφιερωμένη σε τρία άτομα, ένα από τα οποία είναι ο Κάντι, που ερμήνευσε έναν δεύτερο ρόλο στο αρχικό Blues Brothers. Ένα αφιέρωμα στην Κάντι παρουσιάστηκε από τον Νταν Ακρόιντ στο Τορόντο τον Νοέμβριο του 2007.[37]

Το άλμπουμ του πειραματικού ροκ συγκροτήματος Chocolate and Cheese, που κυκλοφόρησε το 1994, είναι "αφιερωμένο στη μνήμη του Τζον Κάντι (1950–1994)". Τότε ο τραγουδιστής Τζιν Γουίν παρατήρησε: «Ακούγονταν τόσα για την αυτοκτονία του Κερτ Κομπέιν και κανείς δεν ανέφερε καθόλου τον Τζον Κάντι. Έχω ένα ιδιαίτερο χώρο στην καρδιά μου για αυτόν».

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
1973 Class of '44 Όπως ήμαστε κάποτε Πόλι
1975 It Seemed Like a Good Idea at the Time Κόπεκ
1976 Tunnel Vision Κούπερ
The Clown Murders Κλόουν δολοφόνος Όλι
Find the Lady Βρείτε την Κυρία [38] Κόπεκ
1978 The Silent Partner Σιωπηλός δολοφόνος Σίμονσεν
1979 Lost and Found Αιτία διαζυγίου ο γάμος Καρπέντιερ
1941 1941: Από που πάνε για το Χόλιγουντ, παρακαλώ; στρατιώτης Φόλεϊ
1980 Double Negative Τζον
The Blues Brothers Μπάρτον Μέρσερ
1981 Stripes Δύο τρελοί, τρελοί κομάντος Ντιούι Όξενμπεργκ (Οξ)
Heavy Metal Βαρύ μέταλλο Ντεν / Νταν / Ρομπότ
1982 It Came from Hollywood Τζον Κάντι
1983 National Lampoon's Vacation Το τρελό θηριοτροφείο πάει διακοπές Ρας Λάσκι
Going Berserk Μια απίθανη καταδίωξη Τζον Μπουργκινιόν
1984 Splash Η γοργόνα Φρέντι Μπάουερ
1985 Brewster's Millions Το χρήμα φέρνει τρέλα[39] Σπάικ Νόλαν
Follow That Bird αστυνομικός (φωνή)
Summer Rental Τζακ Τσέστερ
Volunteers[40] Εθελοντές[39] Τομ Τατλ
1986 Armed and Dangerous Τα καμάρια του νόμου[39] Φρανκ Ντούλεϊ
Little Shop of Horrors Το μαγαζάκι του τρόμου Γουίνκ Γουίλκινσον
1987 Spaceballs Μπαλάκια τρίτου τύπου[39] Μπαρφ
Planes, Trains and Automobiles Αεροπλάνα, λιμουζίνες και τρένα[39][41] Ντελ Γκρίφιθ
1988 She's Having a Baby Εγώ, εσύ κι αυτό Τσετ (από τους Επισκέπτες της συμφοράς)
The Great Outdoors Επισκέπτες της συμφοράς Τσέστερ Ρίπλεϊ (Τσετ)
Hot to Trot Ντον
1989 Who's Harry Crumb? Λαγωνικό μεγάλου διαμετρήματος[39] Χάρι Κραμπ
Speed Zone Κάνονμπολ 3[39] Τσάρλι Κρόναν
Uncle Buck[42] Μόνος με τον θείο[39] Μπακ Ράσελ
1990 Masters of Menace φορτηγατζής
Home Alone Μόνος στο σπίτι[39] Γκας Πολίνσκι
The Rescuers Down Under Μπερνάρ και Μπιάνκα: Περιπέτειες στην Άκρη της Γης Γουίλμπουρ (φωνή)
1991 Nothing But Trouble Δέκα τόνοι μπελάδες Ντένις / Ελντόνα
Career Opportunities Σι Ντι Μαρς
Only the Lonely[43] Ποτέ χωρίς τη μαμά[39] Ντάνι Μαλντούν
Delirious Τζακ Γκαμπλ
JFK JFK, η ιστορία που χαράχτηκε στη μνήμη μας Ντιν Άντριους Τζούνιορ
1992 Once Upon a Crime Ήταν κάποτε ένα έγκλημα[39] Όγκι Μορόσκο
1993 Rookie of the Year Κλιφ Μέρντοχ
Cool Runnings Πάμε χιόνι;[39] Έρβιν Μπλίτσερ (Ερβ)
1994 Wagons East[44] Από πού πάνε για την Άγρια Δύση, παρακαλώ; Τζέιμς Χάρλοου
1995 Canadian Bacon Καναδικό μπέικον σερίφης Μπαντ Μπούμερ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13892113x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w66r4xg7. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 167. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Rist, Peter (2001). Guide to the Cinema(s) of Canada. Greenwood Publishing Group. σελ. 29. ISBN 978-0-313-29931-5. 
  5. ↑ «John Candy». Biography (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. 
  6. ↑ «John Candy: The legacy of a cinematic legend». Far Out magazine. https://faroutmagazine.co.uk/john-candy-legacy-cinema-legend/. Ανακτήθηκε στις December 23, 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «50 things you didn't know about Centennial College, Part 1». www.centennialcollege.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2022. 
  8. ↑ «The Tragic Death of John Candy's Father». Grunge magazine. https://www.grunge.com/413417/the-tragic-death-of-john-candys-father/. Ανακτήθηκε στις November 9, 2022. 
  9. ↑ «THE SPORT JOHN CANDY TRIED TO PLAY PROFESSIONALLY». www.Grunge.com. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2022. 
  10. ↑ Knelman, Martin (2014). Laughing on the Outside. St. Martin's Publishing Group. ISBN 9781466878433. 
  11. ↑ «You've just gotta laugh at these McMaster grads» (στα αγγλικά). The Hamilton Spectator. July 24, 2021. ISSN 1189-9417. https://www.thespec.com/life/local-history/spec175/2021/07/24/youve-just-gotta-laugh-at-these-mcmaster-grads.html. Ανακτήθηκε στις February 1, 2022. 
  12. ↑ Episode Guide – Police Surgeon (Series) (1971–1975)
    January 23, 1975 – "Web of Guilt" Dr Locke intervenes when a woman judge (Nancy Olson) endangers herself by becoming too protective of her brother, who is accused of murder. Richie: John Candy. Bonnie: Helen Shaver. Scharfman: Don McGill.
  13. ↑ «John Candy». Biography. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2020. 
  14. ↑ Shales, Tom (1980-11-29). «Television» (στα αγγλικά). The Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1980/11/29/television/799b637c-8637-4763-8556-906741832c9f/. Ανακτήθηκε στις 2021-05-29. 
  15. ↑ Maslin, Janet (7 Αυγούστου 1981). «'Heavy Metal', Adult Cartoon». The New York Times. 
  16. ↑ Shales, Tom· James Andrew Miller (9 Σεπτεμβρίου 2014). Live From New York: An Uncensored History of Saturday Night Live. Little Brown & Co. σελ. 345. ISBN 978-0316295079. 
  17. ↑ «John Candy: Biography». IMDb. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2019. 
  18. ↑ «Candy Signed For 3 Disney Pics; Also Tapped for U's 'Millions'». Variety: σελ. 44. May 16, 1984. https://archive.org/details/sim_variety_1984-05-16_315_3/page/n43. 
  19. ↑ Harmetz, Aljean (August 9, 1985). «A ghostly film that's no 'kiddie movie'». The New York Times: σελ. C16. https://www.nytimes.com/1985/08/09/movies/at-the-movies.html?searchResultPosition=1. 
  20. ↑ Goldstein, Patrick (28 Αυγούστου 1986). «JOHN CANDY'S READY TO TAKE CONTROL : My agent is always telling me--'it's not called show art, it's show business.' And I have to learn that . .». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2020. 
  21. ↑ «Camp Candy». Grand Comics Database. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019. 
  22. ↑ Evans, Bradford (March 28, 2013). «10 Actors Who Came Close to Starring in 'A Confederacy of Dunces'». Splitsider. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-29. https://web.archive.org/web/20180429064237/http://splitsider.com/2013/03/8-actors-who-came-close-to-starring-in-a-confederacy-of-dunces/. Ανακτήθηκε στις July 26, 2015. 
  23. ↑ Siskel, Gene (March 30, 1986). «Sour Movies Keep Candy Just Short Of Sweet Success». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-19. https://web.archive.org/web/20150919094801/http://articles.chicagotribune.com/1986-03-30/entertainment/8601230533_1_sctv-film-summer-rental/3. Ανακτήθηκε στις July 26, 2015. 
  24. ↑ Evans, Bradford (June 2, 2011). «The Lost Roles of John Candy». Splitsider. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 20, 2018. https://web.archive.org/web/20180520084658/http://splitsider.com/2011/06/the-lost-roles-of-john-candy/. Ανακτήθηκε στις July 26, 2015. 
  25. ↑ «SHORT TAKES : Stallone in Line for Comedy Role». Los Angeles Times. July 30, 1990. http://articles.latimes.com/1990-07-30/entertainment/ca-997_1_sylvester-stallone. Ανακτήθηκε στις August 19, 2018. 
  26. ↑ Carter, Bill (August 4, 1991). «Him Alone». The New York Times. https://www.nytimes.com/1991/08/04/magazine/him-alone.html. Ανακτήθηκε στις August 19, 2018. 
  27. ↑ Evans, Bradford (June 2, 2011). «The Lost Roles of John Candy». Vulture. http://www.vulture.com/2011/06/the-lost-roles-of-john-candy.html. Ανακτήθηκε στις June 29, 2019. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Parker, Ryan (October 24, 2016). «John Candy Remembered: His Children Share New Stories About Their Late Father On the Eve of His Birthday». The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/features/john-candy-remembered-his-children-939218. Ανακτήθηκε στις May 21, 2020. 
  29. ↑ Kelly, Laura (3 Δεκεμβρίου 2020). «The Tragic Death Of John Candy». Grunge.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2021. 
  30. ↑ «No drugs were involved in Candy's death». New Straits Times. Reuters (Kuala Lumpur). March 6, 1994. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 Collins, Glenn (March 5, 1994). «John Candy, Comedic Film Star, Is Dead of a heart attack at 43». The New York Times. https://www.nytimes.com/1994/03/05/obituaries/john-candy-comedic-film-star-is-dead-of-a-heart-attack-at-43.html. Ανακτήθηκε στις May 21, 2020. 
  32. ↑ 32,0 32,1 Sanchez, Rosa (February 26, 2019). «Deadly Addiction: John Candy Smoked 'A Pack A Day' Before Heart Attack Death At 43». Star. https://starmagazine.com/videos/john-candy-smoked-pack-cigarettes-a-day-heart-attack-death/. Ανακτήθηκε στις May 21, 2020. 
  33. ↑ "Autopsy: The Last Hours of John Candy." Autopsy: The Last Hours of.... Nar. Eric Meyers. Executive producers Suzy Davis and Michael Kelpie. Reelz, March 3, 2019. Television.
  34. ↑ Knelman, Martin (March 10, 2004). «Laughing on the Outside: The Life of John Candy». Quill and Quire. https://quillandquire.com/review/laughing-on-the-outside-the-life-of-john-candy/. 
  35. ↑ «John Candy Profile». Canada's Walk of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2019. 
  36. ↑ «Canadians in Hollywood: John Candy». Postage Stamp Guide. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2020. 
  37. ↑ Brunt, Stephen (November 21, 2007). «Candy never stopped caring». The Globe and Mail (Toronto). http://v1.theglobeandmail.com/servlet/story/RTGAM.20071121.wsptbrunt21/BNStory/STEPHEN+BRUNT/. Ανακτήθηκε στις October 5, 2009. 
  38. ↑ «Βρείτε την Κυρία». netflix.com. [νεκρός σύνδεσμος]
  39. ↑ 39,00 39,01 39,02 39,03 39,04 39,05 39,06 39,07 39,08 39,09 39,10 39,11 «Τζον Κάντι ταινίες στις οποίες έχει πάρει μέρος». www.athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  40. ↑ «Τζον Κάντι: Eτοιμάζεται ντοκιμαντέρ για τον αείμνηστο κωμικό». Πρώτο Θέμα. 10 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  41. ↑ Μπακατσέλος, Χρήστος (7 Δεκεμβρίου 2022). «Η Ντρου Μπάριμορ θέλει να κάνει ριμέικ το «Planes, Trains and Automobiles» του Τζον Χιούζ». flix.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  42. ↑ Δημητρόπουλος, Θοδωρής (14 Μαΐου 2015). «Η επιστροφή των «Muppets» και η νέα σειρά της Σόντα Ράιμς : Αυτές είναι οι νέες σειρές του ABC». flix.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  43. ↑ Κρανάκης, Μανώλης (3 Σεπτεμβρίου 2014). «Oscars 2015: Βραβεύοντας τέσσερις ζωντανούς θρύλους!». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 
  44. ↑ «John Candy: Ενα συγκινητικό αφιέρωμα για τη ζωή του ηθοποιού που «έφυγε» τόσο πρόωρα». Έθνος. 11 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζον_Κάντι&oldid=10816014"