Τζον Τάιλερ

Τζον Τάιλερ
10ος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Περίοδος 4 Απριλίου 1841 – 4 Μαρτίου 1845
Προκάτοχος	Ουίλιαμ Χένρι Χάρισον
Διάδοχος	Τζέιμς Νοξ Πολκ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	29 Μαρτίου 1790, Κομητεία Τσαρλς Σίτι, Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Θάνατος	18 Ιανουαρίου 1862 (71 ετών) Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Σύζυγος	Λετίσια Κρίστιαν (1813–1842) Τζούλια Γκάρντινερ (1844–1862)
Παιδιά	14
Επάγγελμα	Δικηγόρος
Θρήσκευμα	Επισκοπική Εκκλησία Αμερικής
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζον Τάιλερ (αγγλ. John Tyler, 29 Μαρτίου 1790 - 18 Ιανουαρίου 1862) ήταν ο 10ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Διετέλεσε Πρόεδρος από τις 4 Απριλίου 1841 έως τις 4 Μαρτίου 1845.

Ήταν ο πρώτος Πρόεδρος που ανέλαβε τα καθήκοντά του εξαιτίας του θανάτου του προκατόχου του. Η στάση του Τάιλερ εναντίον του Εθνικισμού και η εμφατική υποστήριξη των δικαιωμάτων των πολιτειών, τον έκαναν ιδιαίτερα προσφιλή στους πολίτες της Βιρτζίνια, αλλά τον αποξένωσαν από τους περισσότερους πολιτικούς του συμμάχους, οι οποίοι τον έφεραν στην εξουσία στην Ουάσινγκτον.

Ο Τάιλερ ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας της Βιρτζίνια αγγλικής καταγωγής. Ήρθε στο πολιτικό προσκήνιο σε μια περίοδο πολιτικής αναταραχής. Μέχρι το 1820 το μόνο πολιτικό κόμμα των ΗΠΑ, το Δημοκρατικό - Ρεπουμπλικανικό, άρχισε να διασπάται σε τμήματα, κανένα από τα οποία δεν μοιραζόταν τις ίδιες ιδέες με τον Τάιλερ. Η αντίθεσή του με τους ηγέτες του Δημοκρατικού κόμματος Άντριου Τζάκσον και Μάρτιν Βαν Μπιούρεν τον οδήγησαν στο να εκλεγεί Αντιπρόεδρος του κόμματος των Ουίγων. Στις 4 Απριλίου 1841, ο θάνατος του Προέδρου Ουίλιαμ Χένρι Χάρισον, ένα μόλις μήνα μετά την ορκωμοσία του, πυροδότησε μια σύντομη συνταγματική κρίση σχετικά με τη διαδικασία διαδοχής. Αυτή η κρίση τελικά έδωσε απάντηση σε πολλά ερωτήματα σχετικά με την προεδρική διαδοχή, τα οποία έμεναν αναπάντητα από το Σύνταγμα μέχρι το πέρασμα της 25ης τροπολογίας του Συντάγματος. Ο Τάιλερ ανέλαβε τα καθήκοντα ως Πρόεδρος στις 6 Απριλίου 1841.

Μόλις έγινε Πρόεδρος στάθηκε ενάντια στο κόμμα του και άσκησε βέτο σε αρκετές από τις προτάσεις του. Ως αποτέλεσμα, το μεγαλύτερο μέρος του υπουργικού του συμβουλίου παραιτήθηκε, και οι Ουίγοι τον έδιωξαν από το κόμμα. Αν και αντιμετώπισε αδιέξοδο στην εσωτερική του πολιτική, πραγματοποίησε πολλές επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική, υπογράφοντας τη Συνθήκη Webster–Ashburton με τη Βρετανία και τη Συνθήκη της Wanghia με την Κίνα. Ο Τάιλερ αφοσίωσε τα τελευταία δύο χρόνια της θητείας του στο μεγαλύτερο όπως αποδείχθηκε επίτευγμά του, την προσάρτηση της Δημοκρατίας του Τέξας το 1845. Με ελάχιστες ελπίδες επανεκλογής, δημιούργησε έναν τρίτο κόμμα με στόχο την αλλαγή της γνώμης του λαού υπέρ της προσάρτησης, το οποίο οδήγησε στη νίκη στις προεδρικές εκλογές του 1844 του επεκτατικού Δημοκράτη Τζέιμς Νοξ Πολκ εις βάρος των αντιπάλων του Τάιλερ, Χένρι Κλέι και Βαν Μπιούρεν.

Ο Τάιλερ ουσιαστικά αποσύρθηκε από την εκλογική πολιτική μέχρι το ξέσπασμα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου το 1861. Τάχθηκε με το μέρος της Συνομοσπονδίας (Νότος) και εκλέχτηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Συνομοσπονδίας λίγο πριν το θάνατό του. Εξαιτίας της αντίθεσής του με τις ΗΠΑ (Βορράς), ο θάνατός του ήταν ο μόνος στην προεδρική ιστορία ο οποίος δεν θρηνήθηκε επίσημα από την Ουάσινγκτον. Αν και μερικοί έχουν εγκωμιάσει την πολιτική βούληση του Τάιλερ, η προεδρία του γενικά είναι χαμηλής εκτίμησης από τους ιστορικούς. Σήμερα θεωρείται ένας αφανής πρόεδρος, με μικρή παρουσία στην Αμερικανική πολιτιστική μνήμη.