Τορτόζα
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 40°48′46″N 00°31′24″E / 40.81278°N 0.52333°E
| Τορτόζα | |||
|---|---|---|---|
 Το κάστρο της Τορτόζα από την απέναντι όχθη του ποταμού Έβρου. | |||
| |||
  Τορτόζα | |||
 | |||
| Χώρα | Ισπανία | ||
| Αυτόνομη κοινότητα |  Καταλονία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Κάτω Έβρος | ||
| Διοίκηση | |||
| • mayor of Tortosa | Jordi Jordan Farnós (από 2023) | ||
| Έκταση | 218,5 km²[1] | ||
| Υψόμετρο | 12 μέτρα[1] | ||
| Πληθυσμός | 34.639 (2023)[2] | ||
| Ταχ. κωδ. | 43500 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Η Τορτόζα (Tortosa στα καταλανικά και τα ισπανικά) είναι μια πόλη της Καταλονίας στην Ισπανία. Είναι πρωτεύουσα της φυσικής επαρχίας του Κάτω Έβρου της επαρχίας της Ταραγόνα. Είναι επισκοπική έδρα και αποτελεί ένα σημαντικό αγροτικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Σύμφωνα με τα δημοτικά αρχεία του 2010, ο δήμος της Τορτόζα, μαζί με τη διπλανή Ροκέτας, είχε 36.574 κατοίκους.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη σημερινή θέση της Τορτόζα υπήρξε πιθανότατα η πόλη της Ιμπέρα (Hibera), πρωτεύουσα της ιβηρικής Ιλερκαβόνια. Επί Ρωμαίων έφερε το όνομα Ντερτόζα (Dertosa) ενώ υπήρξε πρωτεύουσα του ομώνυμου μουσουλμανικού βασιλείου τάιφα (ως Turtusha) που ιδρύθηκε το 1035.
Κατακτήθηκε το 1148 από τον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄, που την ενσωμάτωσε στην κομητεία της Βαρκελώνης.
Το 1149 έγινε η έδρα του γυναικείου ιπποτικού Τάγματος του Πέλεκυ που ιδρύθηκε προς τιμήν της ηρωικής μάχης που έδωσαν οι γυναίκες της πόλης ενάντια στους Μαυριτανούς.
Τον 19ο αιώνα αποτέλεσε σημαντικό κέντρο των Καρλιστών, ενώ την όποια ακμή έζησε στις αρχές του 20ού αιώνα έσβησε ο εμφύλιος πόλεμος, κατά τον οποίο και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς από τα στρατεύματα του Φράνκο.
Σημεία ενδιαφέροντος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πόλη διατηρεί ένα σημαντικό αριθμό ιστορικών αρχιτεκτονικών μνημείων. Το κάστρο της πόλης (la Suda) είναι έργο του χαλίφη Αμπντεραμάν Γ’ και μετά τη χριστιανική κατάκτηση έγινε κατοικία τόσο της οικογένειας ευγενών Μονκάδα, όσο και των Ναϊτών Ιπποτών. Από το 1294 μετατράπηκε σε βασιλικό παλάτι. Μεγάλο μέρος των μεσαιωνικών κατασκευών καλύπτεται από μεταγενέστερες επεμβάσεις του 17ου και 18ου αιώνα, που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό την οχύρωση των δύο λόφων της πόλης. Κατά την ανάβαση στο κάστρο γίνονται αντιληπτά απομεινάρια ενός μουσουλμανικού νεκροταφείου ενώ στο εσωτερικό του κάστρου διασώθηκε ένα στρώμα με στίχους από το Κοράνι.
Άλλες οχυρωματικές κατασκευές είναι το φρούριο Τενάλιες, οι οχυρώσεις του Σίτζα, το οχυρό του Δούκα της Ορλεάνης και τα τρία του 17ου αιώνα, όπως και μερικά κομμάτια τείχους και διάφοροι πύργοι διάσπαρτοι στην ευρύτερη περιοχή του δήμου.
Ο καθεδρικός της Σάντα Μαρία είναι γοτθικού ρυθμού και ολοκληρώθηκε το 1597.
Επίσης, στη μέση της κοίτης του ποταμού Έβρου βρίσκεται ένα από τα λιγοστά εναπομείναντα μνημεία της εποχής της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο, αφιερωμένο στους νεκρούς της Μάχης του Έβρου κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.
Αδελφοποιημένες πόλεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1968 η πόλη έχει αδελφοποιηθεί με πέντε άλλες πολεις, μια στην Ισπανία και τέσσερις στο εξωτερικό
Αβινιόν, Γαλλία (1968)
Αλκανίθ, Ισπανία (1972)
Βερτσέλλι, Ιταλία (2003)- Le Puy-en-Velay, Γαλλία (2005)
Ταρτούς, Συρία (2007)
