Τυνδάρεως
| Τυνδάρεως | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Τυνδάρεος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Τόπος ταφής | Tomb of Tyndareus in Sparta[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Σπάρτη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λήδα[2][3] |
| Τέκνα | Κάστωρ Κλυταιμνήστρα[2] Φοίβη Τιμάνδρα[2] Φιλονόη |
| Γονείς | Οίβαλος[4][2] και Περιήρης[5][2] και Γοργοφόνη[5][2] και Βάτεια[4][2] |
| Αδέλφια | Αφαρέας Ικάριος ο Λακεδαιμόνιος Λεύκιππος (γιος του Περιήρη)[6] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μυθικός βασιλιάς της Σπάρτης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Τυνδάρεος ή Τυνδάρεως ήταν βασιλιάς στην Αρχαία Σπάρτη, γιος του Οίβαλου και της Γοργοφόνης κόρης του Περσέα ή Βατείας.[7][8] Παντρεύτηκε την πριγκίπισσα από την Αιτωλία Λήδα με την οποία απέκτησε τον Κάστορα, την Κλυταιμνήστρα, την Τιμάνδρα, τη Φοίβη και τη Φυλονόη, έγινε θετός πατέρας της Ωραίας Ελένης και του Πολυδεύκη.[9] Ο Ικάριος και ο Τυνδάρεως εκδιώχθηκαν από τον ετεροθαλή αδελφό τους Ιπποκόωντα, οπότε κατέφυγαν στην Πλευρώνα, στο ανάκτορο του Θεστίου, όπου παρέμειναν και τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τους γείτονες εχθρούς του. Ο Θέστιος έκανε τον Τυνδάρεω γαμβρό του, αφού του έδωσε για σύζυγο την κόρη του, την πανέμορφη Λήδα. Αργότερα, ο Ηρακλής σκότωσε τον Ιπποκόωντα και τους γιούς του, και επανέφερε τον Τυνδάρεω στον θρόνο της Σπάρτης. Σε αυτή τη μάχη ο Ηρακλής έχασε τον αδελφό του, τον Ιφικλή. Ο άλλος του αδελφός Ικάριος ο Λακεδαιμόνιος ήταν ο πατέρας της Πηνελόπης. Η σύζυγος του Τυνδάρεως Λήδα απήχθη από τον Δία που μεταμορφώθηκε σε κύκνο, γέννησε δύο αυγά από τα οποία βγήκαν ο Πολυδεύκης και η Ωραία Ελένη. Όταν ο Θυέστης κατέλαβε τον θρόνο στις Μυκήνες οι δύο εξόριστοι πρίγκιπες Αγαμέμνονας και Μενέλαος δραπέτευσαν στη Σπάρτη όπου έζησαν φιλοξενούμενοι για πολλά χρόνια στην αυλή του Τυνδάρεως. Οι δύο πρίγκιπες παντρεύτηκαν τις κόρες του Τυνδάρεως Κλυταιμνήστρα και Ελένη αντίστοιχα. Ο Στησίχορος ανέφερε ότι την εποχή που θυσίαζε στους θεούς ο Τυνδάρεως ξέχασε την Αφροδίτη, η θεά εξοργισμένη έσπειρε στις κόρες του ζήλεια απέναντι στους συζύγους τους.[10] Ο Ησίοδος συγκεκριμένα γράφει :
"Η εκδικητική Αφροδίτη έσπειρε ζήλεια στις κόρες του Τυνδάρεω απέναντι στους συζύγους τους. Η Τιμάνδρα εγκατέλειψε τον Έχεμο για χάρη του Φυλέα, ο Αίγισθος έγινε ερωμένος της Κλυταιμνήστρας, ακόμα και η Ελένη εγκατέλειψε τον χρυσό Μενέλαο".
Ο μύθος της Ωραίας Ελένης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ωραία Ελένη ήταν τότε η πιο ωραία γυναίκα στον κόσμο, στην αυλή του Τυνδάρεω έφτασαν πολλοί διάσημοι μνηστήρες να ζητήσουν το χέρι τους, ανάμεσα τους ο Οδυσσέας, ο Αίας ο Τελαμώνιος, ο Διομήδης, ο Ιδομενέας, ο Μενέλαος και ο Αγαμέμνονας. Ο Οδυσσέας έφερε μαζί του πολλά πλούσια δώρα, τον Μενέλαο εκπροσωπούσε ο αδελφός του Αγαμέμνονας που ο ίδιος πήρε σύζυγο την αδελφή του Κλυταιμνήστρα.[11] Ο Τυνδάρεως δεν δέχτηκε κανένα από τα δώρα των μνηστήρων, φοβήθηκε τη σύγκρουση μεταξύ τους για την επιλογή. Ο Οδυσσέας του υποσχέθηκε ότι θα λύσει το πρόβλημα αυτό υπό τον όρο ότι θα του επιτρέψει να πάρει σύζυγο την ανεψιά του Πηνελόπη, κόρη του Ικάριου.[12] Ο Τυνδάρεως δέχτηκε με δυσπιστία, ο Οδυσσέας έβαλε κατόπιν όλους τους μνηστήρες να ορκιστούν ότι θα σεβαστούν όλοι την τελική επιλογή και δεν θα την αμφισβητήσουν, με το τέχνασμα αυτό ο αδελφός του Αγαμέμνονα Μενέλαος παντρεύτηκε την Ωραία Ελένη και διαδέχθηκε τον πεθερό του στον θρόνο της Σπάρτης. Μερικά χρόνια αργότερα ο Πάρις ένας πρίγκιπας από την Τροία έφτασε στη Σπάρτη για να παντρευτεί την Ελένη μετά από υπόσχεση της θεάς Αφροδίτης.
Η Ωραία Ελένη η οποία είχε δαιμονιστεί από τη θεά έπεσε σε έρωτα μαζί του και εγκατέλειψε τον σύζυγο της Μενέλαο μαζί με την 9χρονη κόρη τους Ερμιόνη. Ο Μενέλαος εξοργισμένος κάλεσε όλους τους συμμάχους του σε εκστρατεία για να εκδικηθούν την αρπαγή της συζύγου του, ακολούθησε ο Τρωικός Πόλεμος.[13] Ο Ευριπίδης στην τραγωδία του Ορέστης έγραφε ότι ο Τυνδάρεως την εποχή που ο Μενέλαος επέστρεφε από την Τροία ήταν ακόμα ζωντανός. Ο εγγονός του Ορέστης έφτασε από το Άργος, ο Τυνδάρεως προσπάθησε να τον θανατώσει για να εκδικηθεί τη δολοφονία της μητέρας του Κλυταιμνήστρας που ήταν και κόρη του.[14] Σύμφωνα με μερικές άλλες πηγές ο Τυνδάρεως είχε πεθάνει πριν την επιστροφή του Μενέλαου από τον Τρωικό πόλεμο.[15] Ο Τυνδάρεως ήταν τέλος σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές ένας από τους άντρες που ανέστησε ο Ασκληπιός.[16]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο αστεροειδής 8125 Τυνδάρεως (8125 Tyndareus) της Τρωικής Ομάδας, που ανακαλύφθηκε το 1973, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό βασιλιά.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Παυσανίας: (αρχαία ελληνικά) Ελλάδος περιήγησις.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 «Tyndareus» (Ρωσικά)
- ↑ «Leda» (Ρωσικά)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ψευδο-Απολλόδωρος: «Βιβλιοθήκη» (αρχαία ελληνικά)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Ψευδο-Απολλόδωρος: «Βιβλιοθήκη» (αρχαία ελληνικά)
- ↑ «Leucippus» (Ρωσικά)
- ↑ Ιωάννης Τζέτζης σε Λυκόφρων, 511
- ↑ Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδος", 511
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 3.10.6
- ↑ Σχόλια σε Ευριπίδης, Ορέστης 249
- ↑ Hesiod, Catalogs of Women and Eoiae. For an English translation see the Medieval and Classical Literature Library
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 3.10.9
- ↑ Herodotus, Histories, A. D. Godley (translator), Cambridge: Harvard University Press, 1920
- ↑ Vienna Papyrus G2315, from Hermopolis
- ↑ Euripides, Helen, in The Complete Greek Drama, edited by Whitney J. Oates and Eugene O'Neill, Jr. in two volumes. 1. Helen, translated by E. P. Coleridge. New York. Random House. 1938
- ↑ Ιωάννης Τζέτζης, Chiliades, 10.49 Γραμμή 720
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
- Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Euripides, The Complete Greek Drama, edited by Whitney J. Oates and Eugene O'Neill, Jr. in two volumes. 2. Helen, translated by Robert Potter. New York. Random House. 1938. On
- Euripides, Euripidis Fabulae. vol. 3. Gilbert Murray. Oxford. Clarendon Press, Oxford. 1913. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Herodotus, The Histories with an English translation by A. D. Godley. Cambridge. Harvard University Press. 1920.
- Hesiod, Catalogue of Women from Homeric Hymns, Epic Cycle, Homerica translated by Evelyn-White, H G. Loeb Classical Library Volume 57. London: William Heinemann, 1914.
- Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
- Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903.
- Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910.
- Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900.
- Tzetzes, John, Book of Histories, Book IX-X translated by Jonathan Alexander from the original Greek of T. Kiessling's edition of 1826.
