Ford Transit
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ford Transit | |
|---|---|
 Ford Transit 350 2.2 του 2016 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford |
| Παραγωγή | 1965 — σήμερα |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Επαγγελματικό αυτοκίνητο |
| Σχετική εξέλιξη | Ford σειρά E Ford σειρά F |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο |
|
Το Ford Transit, επίσης γνωστό σε ορισμένες αγορές ως Ford T-Series, είναι σειρά ελαφρών επαγγελματικών αυτοκινήτων που παράγονται από την Ford από το 1965 μέχρι σήμερα, σε 4 γενιές. Πωλείται κυρίως ως ελαφρύ φορτηγό βαν, αλλά και ως επιβατικό βαν (διατίθεται στο εμπόριο ως Ford Tourneo, από το 1995), μίνι λεωφορείο, πτυσσόμενο σασί και ως ημι-φορτηγό. Πάνω από 8.000.000 αντίτυπα Transit έχουν πουληθεί μέχρι σήμερα, καθιστώντας το το τρίτο σε πωλήσεις επαγγελματικό όχημα όλων των εποχών.[εκκρεμεί παραπομπή] Έχει παραχθεί σε τέσσερις βασικές γενιές πλατφόρμας (έναρξη το 1965, 1986, 2000 και 2013 αντίστοιχα), με διάφορες εκδόσεις ενδιάμεσων λίφτινγκ της καθεμιάς.
Ως πρώτο προϊόν της συγχωνευμένης Ford Ευρώπης, το Transit διατέθηκε στο εμπόριο μέσω της Δυτικής Ευρώπης και της Αυστραλίας μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα και κυκλοφόρησε σχεδόν παγκοσμίως, με εξαίρεση τη Βόρεια Αμερική μέχρι το 2013, όπου και αντικατέστησε τη Ford E-Series τη σεζόν του 2015. Το Transit είναι το διασημότερο ελαφρύ εμπορικό όχημα στην Ευρώπη εδώ και 40 χρόνια, σε βαθμό που σε ορισμένες χώρες ο όρος Transit έχει συνηθίσει να χρησιμοποιείται ως γενικό εμπορικό σήμα που ισχύει για οποιοδήποτε ελαφρύ εμπορικό φορτηγό σε αυτή την κατηγορία μεγέθους. Ενώ αρχικά σχεδιάστηκε για την ευρωπαϊκή αγορά, το Ford Transit παράγεται τώρα στην Ασία, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη για παγκόσμιους αγοραστές. Με την παραγωγή του στη Βόρεια Αμερική, το Transit κέρδισε τη δεύτερη θέση στο βραβείο «Truck of the Year» του αμερικανικού περιοδικού Motor Trend το 2015, πίσω από το νέο Chevrolet Colorado μεσαίου μεγέθους και μπροστά από το νέο Ford F-150.
Ford Taunus Transit
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg){kind=spacer}
Προκάτοχος του βρετανικής και γερμανικής κατασκευής Transit, και το πρώτο μοντέλο που έφερε το σήμα Transit ήταν ένα βαν που κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο της Ford στην Κολωνία, στη Γερμανία. Παρουσιάστηκε το 1953 ως FK 1000 (βάρους 1 τόνου) με κινητήρα 1.2 λίτρων inline-four (4-κύλινδρο σε σειρά) από το σύγχρονο Taunus. Το 1955, η χωρητικότητα του κινητήρα αυξήθηκε στα 1.5 λίτρα. Από το 1961, αυτό το όχημα ονομάστηκε Ford Taunus Transit. Η παραγωγή αυτού του μοντέλου έληξε το 1965.
Το κανονικό Transit
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτη γενιά (1965 - 1986)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη γενιά Transit (ή Transit Mark I, στο Ηνωμένο Βασίλειο) εισήχθη τον Οκτώβριο του 1965, αντικαθιστώντας απευθείας το Thames 400E. Αυτή η γενιά είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια παραγωγής οποιουδήποτε Transit μέχρι σήμερα, παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη για 12 χρόνια μέχρι το μεγάλο facelift του 1978, με συνολική παραγωγή που διήρκεσε πάνω από 20 χρόνια πριν τελικά αντικατασταθεί από την, ολοκαίνουργια πλατφόρμα VE6 το 1986.
Τον Αύγουστο του 1977, μια βελτιωμένη έκδοση (εντός της Ford αναφερόταν ως «Transit 1978 1/2» αλλά συνήθως αναφέρεται ως Transit Mark II), πρωτοπαρουσιάστηκε με ανανεωμένο, μακρύτερο ρύγχος που μπορούσε τώρα να φιλοξενήσει σωστά έναν κινητήρα με διάταξη κυλίνδρων σε σειρά, αντί των Essex και Cologne που ήταν 4κύλινδροι - και έτσι ο κινητήρας Pinto από την Cortina έγινε η κυρίαρχη μονάδα ισχύος του Transit. Πολλοί ιδιοκτήτες στόλων αντιμετώπισαν πρόωρη φθορά εκκεντροφόρου στις πρώτες μονάδες Pinto στην Cortina και για δύο χρόνια το Transit 75 ήταν διαθέσιμο με τον κινητήρα Ford Crossflow L 1.6 λίτρων. Οι εκδόσεις υψηλής απόδοσης που προορίζονταν για χρήση αστυνομίας ή ασθενοφόρων χρησιμοποίησαν την έκδοση 3.0 λίτρων V6 του κινητήρα Essex. Οι αυστραλιανές παραλλαγές είχαν 6-κύλινδρους εν σειρά κινητήρες 4.1 λίτρων, από τον Σεπτέμβριο του 1978. Ο κινητήρας 3.0 των 100 PS (74 kW; 99 hp) διετίθετο και σε ορισμένα πιο ενισχυμένα μοντέλα. Το νέο μετωπικό στιλ έφερε το Transit σε ευθυγράμμιση με το υπόλοιπο φάσμα επιβατικών αυτοκινήτων της Ford Ευρώπης της περιόδου, με τετράγωνους προβολείς και τη μαύρη γρίλια, αν και το πίσω στυλ παρέμεινε αμετάβλητο. Ο μάλλον λιτός μεταλλικός πίνακας εργαλείων του Mk1 με τον μονό του χώρο οργάνων αντικαταστάθηκε με πλαστικό ταμπλό πλήρους πλάτους, με έναν πιο ολοκληρωμένο πίνακα οργάνων και διακόπτες που ελήφθησαν από το Taunus / Cortina Mk.4.
Δεύτερη γενιά (1986 - 2000)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg){kind=spacer}
Με κωδικό όνομα VE6, η δεύτερη γενιά της πλατφόρμας Transit εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 1986 και ήταν αξιοσημείωτη για το ολοκαίνουργιο αμάξωμα του σχεδιασμού ενός όγκου (δηλαδή το παρμπρίζ και το καπό είναι στην ίδια γωνία) και η μπροστινή ανάρτηση έγινε πλήρως ανεξάρτητη στις εκδόσεις SWB (κοντού μεταξονίου). Η διαθέσιμη παλέτα κινητήρων κρατήθηκε σε μεγάλο βαθμό ίδια με αυτή του μοντέλου facelift 1978-1985 Mk.1, αν και το 1989 ο κινητήρας βενζίνης Essex V6 υψηλής απόδοσης 3.0 λίτρων αντικαταστάθηκε από το Cologne 2.9 EFI V6, κυρίως λόγω των νέων κανονισμών εκπομπών ρύπων, καθώς ο Essex V6 ήταν σχεδόν 25 ετών τότε και εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί καρμπυρατέρ. Η δεύτερη γενιά Transit αναπτύχθηκε με το κωδικό όνομα «Triton».
Το καλοκαίρι του 1994, το Transit υπέστη μια έντονη ανανέωση, με νέα μπροστινή γρίλια και καινούριο ταμπλό. Ταυτόχρονα, απέκτησε και έναν καινούριο κινητήρα 2.0 λίτρων DOHC 8-βάλβιδο βενζίνης, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε και στο Ford Scorpio από το 1993 μέχρι την οριστική λήξη της παραγωγής του Scorpio στις 31 Ιουλίου 1998.
Τρίτη γενιά (2000 - 2014)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η τρίτη γενιά του Transit σχεδιάστηκε από τη Ford Βόρειας Αμερικής, αλλά δεν διατέθηκε ποτέ στις ΗΠΑ. Το 2013 σταμάτησε να κατασκευάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά η παραγωγή του συνεχίζεται ακόμα και σήμερα στην Κίνα, όπου ξεκίνησε να παράγεται το 2008.
Τέταρτη γενιά (2013 έως σήμερα)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Transit τέταρτης γενιάς σχεδιάστηκε από τη Ford Ευρώπης και τη Ford Βόρειας Αμερικής. Για πρώτη φορά κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ, ξεκινώντας από το 2013. Το 2020 το μοντέλο υπέστη μια ανανέωση. Τον Νοέμβριο του 2020, η Ford παρουσίασε την ηλεκτροκίνητη έκδοση E-Transit, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2021, για τη σεζόν του 2022.
Πωλήσεις στις ΗΠΑ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι χρονολογίες δίνονται σε ημερολογιακά έτη και όχι σε σεζόν (model years).
| Έτος | Πωλήσεις |
|---|---|
| 2014 | 20.448[1] |
| 2015 | 117.577[2] |
| 2016 | 143.244[2] |
| 2017 | 127.360[3] |
| 2018 | 137.794[4] |
| 2019 | 153.868[4] |
| 2020 | 131.557 [5] |
| 2021 | 99.745 |
| 2022 | 99.382 (μεταξύ αυτών και 6.500 E-Transit)[6] |
Παραλλαγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάποιες εταιρείες προσέφεραν 4-κίνητες παραλλαγές όπως το Transit County 4×4 και 8-θέσια ή 9-θέσια μικρά λεωφορεία όπως το Tourneo.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ford (5 January 2015). Ford Posts Best U.S. December Sales Results since 2005; Ford Once Again Best-Selling Brand and Best-Selling Vehicle. Δελτίο τύπου.
- ↑ 2,0 2,1 Ford (4 January 2017). Ford U.S. December Retail Sales up 5 Percent – a 12-Year High; Ford America's Best-Selling Brand for Seventh Year. Δελτίο τύπου.
- ↑ https://media.ford.com/content/dam/fordmedia/North%20America/US/2018/01/03/dec17-sales.pdf Πρότυπο:Bare URL PDF
- ↑ 4,0 4,1 «Ford Transit Sales Numbers, Figures, Results». Ford Authority.
- ↑ «Ford Transit Sales Numbers».
- ↑ «F-Series Captures America's Best-Selling Truck Crown For 46th Straight Year; Ford Posts Record Electric Vehicles Sales, Harnesses No. 2 EV Automaker Spot; Ford Expands Total Market Share In 2022». Ford Media Center. 5 Ιανουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2023.
