voorafgaan

Dutch

Etymology

From vooraf (“beforehand”) +‎ gaan (“to go”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

voorafgaan

1. to precede

Conjugation

Conjugation of voorafgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	voorafgaan
past singular	ging vooraf
past participle	voorafgegaan
infinitive	voorafgaan
gerund	voorafgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga vooraf	ging vooraf	voorafga	voorafging
2nd person sing. (jij)	gaat vooraf, ga vooraf2	ging vooraf	voorafgaat	voorafging
2nd person sing. (u)	gaat vooraf	ging vooraf	voorafgaat	voorafging
2nd person sing. (gij)	gaat vooraf	gingt vooraf	voorafgaat	voorafgingt
3rd person singular	gaat vooraf	ging vooraf	voorafgaat	voorafging
plural	gaan vooraf	gingen vooraf	voorafgaan	voorafgingen
subjunctive sing.1	ga vooraf	ginge vooraf	voorafga	voorafginge
subjunctive plur.1	gaan vooraf	gingen vooraf	voorafgaan	voorafgingen
imperative sing.	ga vooraf
imperative plur.1	gaat vooraf
participles	voorafgaand	voorafgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• voorafgaand aan

Anagrams

• gaan vooraf