voortkomen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editAudio: (file)
Verb
editvoortkomen
- to originate (from)
- (archaic) to come forth
Conjugation
edit| Conjugation of voortkomen (strong class 4, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | voortkomen | |||
| past singular | kwam voort | |||
| past participle | voortgekomen | |||
| infinitive | voortkomen | |||
| gerund | voortkomen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kom voort | kwam voort | voortkom | voortkwam |
| 2nd person sing. (jij) | komt voort, kom voort2 | kwam voort | voortkomt | voortkwam |
| 2nd person sing. (u) | komt voort | kwam voort | voortkomt | voortkwam |
| 2nd person sing. (gij) | komt voort | kwaamt voort | voortkomt | voortkwaamt |
| 3rd person singular | komt voort | kwam voort | voortkomt | voortkwam |
| plural | komen voort | kwamen voort | voortkomen | voortkwamen |
| subjunctive sing.1 | kome voort | kwame voort | voortkome | voortkwame |
| subjunctive plur.1 | komen voort | kwamen voort | voortkomen | voortkwamen |
| imperative sing. | kom voort | |||
| imperative plur.1 | komt voort | |||
| participles | voortkomend | voortgekomen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||