inspelen

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ spelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌspeː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧spe‧len

Verb

inspelen

1. (intransitive) to react to, to capitalize on (to respond to certain circumstances with action or behaviour) [with op ‘a situation’]

Conjugation

Conjugation of inspelen (weak, separable)
infinitive	inspelen
past singular	speelde in
past participle	ingespeeld
infinitive	inspelen
gerund	inspelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	speel in	speelde in	inspeel	inspeelde
2nd person sing. (jij)	speelt in, speel in2	speelde in	inspeelt	inspeelde
2nd person sing. (u)	speelt in	speelde in	inspeelt	inspeelde
2nd person sing. (gij)	speelt in	speelde in	inspeelt	inspeelde
3rd person singular	speelt in	speelde in	inspeelt	inspeelde
plural	spelen in	speelden in	inspelen	inspeelden
subjunctive sing.1	spele in	speelde in	inspele	inspeelde
subjunctive plur.1	spelen in	speelden in	inspelen	inspeelden
imperative sing.	speel in
imperative plur.1	speelt in
participles	inspelend	ingespeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Swedish

Noun

inspelen

1. definite plural of inspel