Araŭkanigo
Oni uzas la terminon araŭkanigo[1] aŭ mapuĉigo por la procezo de etendo kaj disvastigo de aro de kulturaj trajtoj de la araŭkanoj, kiaj estas la mapuĉa lingvo, kutimoj, kredoj kaj ritaroj, same kiel konoj pri teksado, metalurgio kaj kultivoj al aliaj etnoj kaj popoloj.[2][3]
Tio okazis ĉefe dum la 18a jarcento al la sudo de Mendoza, sed ankaŭ antaŭe kaj poste kaj al aliaj najbaraj areoj. Ĉefaj popoloj mapuĉigitaj estis pehuenches, tehuelĉoj kaj puelĉoj.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Argentina: Historiador Rodolfo Casamiquela : "Los mapuches son chilenos... no tienen derecho sobre la tierra". Diario de El Bolson BW. 12a de junio de 2007. [1] Arkivigite je 2012-01-18 per la retarkivo Wayback Machine Konsultita la 17an de Aŭgusto de 2012.
- ↑ ORTELLI, Sandra: "La araucanización de las pampas: ¿realidad histórica o construcción de los etnólogos?", Anuario del IEHS 11, 1996, Tandil, UNCPBA, paĝoj 203-255.
- ↑ Bengoa, 2000: 54
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Bechis, Marta (2008). Piezas de Etnohistoria Del Sur Sudamericano. CSIC-Dpto. de Publicaciones. ISBN 978-8-40008-739-5.
- Bengoa, José (2000) [1982]. Historia del pueblo mapuche. Siglos XIX y XX. Santiago de Chile: Lom Ediciones. ISBN 956-282-232-X.
- Falkner, Tomás, "Descripción de la Patagonia y de las partes contiguas de la América del Sur. (1774)"; edición 2003 con estudio preliminar de Mandrini, Raúl José; editorial Nueva Dimensión Argentina; 222 páginas.
- Zavala Cepeda, José Manuel (2008) [2000]. Los mapuches del siglo XVIII: Dinámica interétnica y estrategias de resistencia Arkivigite je 2011-11-17 per la retarkivo Wayback Machine. Colección Estudios Sociales, Universidad Bolivariana, Santiago de Chile, ISBN 978-956-8024-92-5. Traduko el franca fare de Carmen Gloria Garbarini.