Bapto de Jesuo
La bapto de Jesuo inaŭguras lian publikan ministerion[klarigu] kiel plenkreskulo. Ĝi estas registrita en ĉiuj tri sinoptikaj evangelioj. Katolika festo de la tago tradicie estis la 13-a de januaro, kaj laŭ la reformo de la Dua Vatikana Koncilio estis ŝanĝita al varia tago, al la dimanĉo post la 6-a de januaro (tago de kristanoj nomata Epifanio). La rakonto pri la infanaĝo de Mateo establis Jesuon kiel Mesion, la Filon de Dio, Filon de Davido kaj Reĝon de la judoj. La priskribo en la evangelio laŭ Mateo de Johano Baptisto klarigas ke Johano anoncis penton antaŭ la baldaŭa juĝo, bapton por la pardono de pekoj, kaj la baldaŭa alveno de tiu multe pli granda ol li mem. Farinte tion li prepariĝis laŭ la maniero de la "sinjoro" kaj fervore anticipis la alvenon post li de la "pli potenca".
Ĉar plenkreska, Jesuo venas al la Jordano por serĉi sian propran bapton de Johano Baptisto. La evangelio de Mateo nur inkludas konversacion inter Jesuo kaj Johano. [Mt: 3:13-17] Johano humile protestas kontraŭ baptado de Jesuo, insistanta anstataŭe ke Jesuo baptu lin. La koncerno de Johano ŝajnis esti duobla: (1) Johano baptis aliajn por pento kaj pardono de pekoj, kion Jesuo ne bezonis; (2) la ministerio[klarigu] de Johano inkludis la alvenon de tiu "pli potenca" ol li kiu alportus pli bonan bapton, ne nur kun akvo sed kun la Sankta Spirito kaj fajro. Jesuo insistis kaj Johano konsentu administri la bapton al li. Post la akceptado de Johano, Jesuo estas vidita kiel identiĝo kun plena solidareco kun peka homaro, kvankam laŭ la Nova Testamento li mem estis senpeka.
Post la bapto de Johano, Jesuo estis portita en la dezerton kie la diablo tentas lin, kaj kiam li revenas kaj komencas sian publikan ministerion. La plimulto de kristanaj grupoj rigardas la bapton de Jesuo kiel gravan okazaĵon kaj bazon por la kristana baptorito (vidu ankaŭ Agoj 19:1-7).