Bligny-lès-Beaune
| Bligny-lès-Beaune | |
|---|---|
 Preĝejo Sankta Baldou de Bligny-lès-Beaune
| |
komunumo en Francio  vd
| |
|
| |
| Blazono | |
| Administrado | |
| Lando |  Francio
|
| Regiono |  Burgonjo-Franĉkonteo
|
| Departemento |  Côte-d'Or
|
| Arondismento | Beaune |
| Kantono | Ladoix-Serrigny |
| Patrono | Sankta Baldoux |
| Komunumaro | Communauté d'agglomération de Beaune Côte et Sud |
| INSEE kodo | 21086 [+] |
| Poŝtkodo | 21200 |
| En TTT | Oficiala retejo [+] |
| Politiko | |
| Urbestro | S-ro Gabriel Fournier 2014-2020 |
| Demografio | |
| Loĝantaro | 1 258 (2021) [+] |
| Loĝdenso | 172 loĝ./km² |
| Geografio | |
| Koordinatoj | 46°59′15″N 4°49′32″O / 46.9875°N, 4.82556°O (mapo) Koordinatoj: 46°59′15″N 4°49′32″O / 46.9875°N, 4.82556°O (mapo) |
| Alto | 199 m - 225 m |
| Areo | 7,3 km² (730 ha) |
| Horzono | UTC +1 (+2 somere) |
| |
  | |
|
| |
| Alia projekto | |
 Vikimedia Komunejo Bligny-lès-Beaune [+]
| |
.svg)
Bligny-lès-Beaune estas franca komunumo situa en la departemento Côte-d'Or kaj en la regiono Burgonjo-Franĉkonteo.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Bligny-lès-Beaune enhavas la vilaĝon Bligny-lès-Beaune kaj la vilaĝeton Curtil.
La komunumo havis proksimume 300 loĝantojn en 1285 kaj 850 en 1842.
| 1866 | 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2012 | 2013 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 920 | 520 | 552 | 695 | 948 | 1 076 | 1 170 | 1 182 | 1 183 | 1 186 | 1 222 | 1 237 | 1 243 |
Historio
[redakti | redakti fonton]La preĝejo datiĝas de la 11-a jarcento. De tia epoka estas ankaŭ la turo kaj la Ĥorejo. En 1584 kaj en 1594, la kalvina landsenjoro de Tailly agresis la vilaĝon; en 1584 li detruis la kapelon de la Rèpe kaj en 1594, li detruis la navon de la kirko. La familio Richard de Bligny posedis la kastelon de Bligny ĝis 1794.
La fratinoj de la "providence" zorgis pri la instruo de la knabinoj dum la 19-a jarcento (ĝis 1902).[1] La 18-an de junio 1940, la germana armeo okupaciis Bligny. Ĝi forlasis la urbon la 6-an de septembro 1944.
Esperanta vivo
[redakti | redakti fonton]Okaze de la eŭropaj balotoj, Eŭropo - Demokratio - Esperanto ricevis 2 voĉojn en 2004 (0,68%) sed 0 voĉdonon en 2009 kaj en 2014.[2]
Famuloj
[redakti | redakti fonton]- Fabienne Laboureau Pentristino
- Jean Des Vignes Rouges Verkisto
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Centre beaunois d'études historiques france
- ↑ Ministrejo pri la internaj aferoj[rompita ligilo]