Ezpataren Anaia Livoniarrak
Ezpataren Anaia Livoniarrak | |
---|---|
Mota | zaldun-ordena, Ordena militar eta estatu bezero |
Sorrera | 1202 |
Sorrera lekua | Letonia |
Sortzailea | Albert of Riga (en) |
Herrialdea | Terra Mariana |
Unitate nagusia | Ordena Teutonikoa |
Mendeko unitateak | Q63200509 |
Egoitza nagusia | Cēsis |
Gerrak eta guduak | |
Battle of Saule (en) |
Ezpataren Anaia Livoniarrak (latinez: Fratres militae Christi, literalki, Kristoren Armadaren Anaitasuna), Kristoren Zaldunak, Ezpataren Anaiak, Zaldun Ezpataeramaleak eta Livoniako Kristoren Milizia bezala ere ezaguna, ordena militarra izan zen, Alberto Buxhoeveden Rigako gotzainak (Livoniako Printze-Gotzaina) 1202an sortutakoa, fraide-gerlari alemaniarrez (Livoniakoak) osaturik zegoena. Nagusiki, zaldun tenplarioen estatutuetan oinarritua zegoen.
Sortu zenetik, ordenak, gotzaindegiaganako ustezko menpekotasuna ez zuen kontutan hartzen. 1218an, gotzainak, Danimarkako Valdemar II.a erregeari, ordenaren aurkako laguntza eskatu zion, baina erregeak, Anaitasunarekin adostasun bat lortu zuen eta Estonia iparraldea konkistatzeko probestu zuen.
Ordenaren kuartelak Viljandin (Fellin), egungo Estonian aurkitzen ziren, non gazteluaren harresiak oraindik zutik dauden. Beste gotorleku batzuk Zesis (Wenden), Sigulda (Segewold) eta Aizkraukle (Ascheraden) ziren. Viljandi, Kuldiga (Goldingen), Aluksne (Marienburg), Tallinn (Reval)eko komandanteak eta Paideko (Weissenstein) Bailea, Ordenako Maisuaren bost partaideko kontseiluaren partaide ziren.
Letoniako historia |
Ordenaren Maisuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Livoniako Maisuak (Ordena Teutonikoa)
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Hermann Balk 1237–1238
- Dietrich von Grüningen 1238–1242
- Dietrich von Grüningen 1244–1246
- Andreas von Stierland 1248–1253
- Anno von Sangershausen 1253–1256
- Burchard von Hornhausen 1256–1260
- Werner von Breithausen 1261–1263
- Konrad von Mandern 1263–1266
- Otto von Lutterberg 1266–1270
- Walther von Nortecken 1270–1273
- Ernst von Rassburg 1273–1279
- Konrad von Feuchtwangen 1279–1281
- Wilken von Endorp 1281–1287
- Konrad von Herzogenstein 1288–1290
- Halt von Hohembach –1293
- Heinrich von Dinkelaghe 1295–1296
- Bruno 1296–1298
- Gottfried von Rogga 1298–1307
- Conrad von Jocke 1309–1322
- Johannes Ungenade 1322–1324
- Reimar Hane 1324–1328
- Everhard von Monheim 1328–1340
- Burchard von Dreileben 1340–1345
- Goswin von Hercke 1345–1359
- Arnold von Vietinghof 1359–1364
- Wilhelm von Vrymersheim 1364–1385
- R. von Eltz 1385–1389
- Wennemar Hasenkamp von Brüggeneye 1389–1401
- Konrad von Vietinghof 1401–1413
- Diderick Tork 1413–1415
- Siegfried Lander von Spanheim 1415–1424
- Zisse von Rutenberg 1424–1433
- Franco Kerskorff 1433–1435
- Heinrich von Bockenvorde 1435–1437
- H. Vinke von Overbergen 1438–1450
- Johann Osthoff von Mengede 1450–1469
- Johann Wolthuss von Herse 1470–1471
- Bernd von der Borch 1471–1483
- Johann Fridach von Loringhofe 1483–1494
- Wolter von Plettenberg 1494–1535
- Hermann Hasenkamp von Brüggeneye 1535–1549
- Johann von der Recke 1549–1551
- Heinrich von Galen 1551–1557
- Johann Wilhelm von Fürstenberg 1557–1559
- Godert (Gotthard) Kettler 1559–1561