SsangYong Korando
SsangYong Korando | |
---|---|
Kirol ibilgailu utilitarioa | |
Fabrikazioa | |
Fabrikatzailea | KG Mobility |
SsangYong Korando Hego Koreako SsangYong fabrikatzailearen auto bat da, 1983tik merkatuan sartua; markak Geohwa Co., Ltd-ren ekoizpen eskubideak eskuratu zituenean 2012an, azken bertsioa aurkeztu zuen merkatuan, SsanYong Korando C200, Mahindra diesel motorrekin.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1986an Japoniara eta 1988an Europako iparraldera esportatzen hasi zen. 1988ko abenduan, SsangYong-ek "Korando Family" kaleratu zuen, station wagon motako karrozeria zuen lur orotako ibilgailua. 1996an konpainiak "Korando Berria" jarri zuen martxan eta produkzioan hasi eta 10 urtera, garai hartan enpresa nagusiaren, Daewoo konpainiaren, finantza arazoengatik; esandako automobilgintza konpainiak ibilgailuaren ekoizpena aldi baterako uztea erabaki zuen. Baina fabrikatzaileak berriro martxan jarri zuenean, orain Alemaniako eta Indiako hiriburua duen Txinako partzuergo baten eskuetan, gama berri bat abian da, orain arte indarrean dagoena.
Etimologia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Korando konpainiaren ingeles lemaren uzkurdura da: Korea-can-do. Koreak egin dezakeen bezala itzultzen dena.
Lehen generazioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]"Korando" izenarekin eraikitako lur guztizko ibilgailu mota ezberdinen ekoizpena 1983an hasiko zen, Geohwa Motors konpainiak[1]zuen Jeep Wrangler lizentzia baten bidez. 1985ean, Geohwa Dong-A Motorren eskuetara pasatu zen. 1986an, SsangYong Taldeak Dong-A Motor hartu zuenean, bere izena SsangYong Motor Company izatera pasatu zen. Korando kanpoko Jeep CJ-7aren antzekoa da. 9 eserlekuko bertsio hedatua ere eskuragarri zegoen, Korando K93 izenekoa. Ekoizpena 1996an amaitu zen.
Bigarren generazioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]"New Korando" izenekoa 1996an Asian merkaturatuko zen, SsangYong Musso-ren osagarri gisa. Ondoren, Europan 1997an eta Australian 1998an aurkeztu zuten, eta Amerikan, 1996an, Musso[2]txasisaren bertsio laburtu batean oinarritu zen. Bertsioak 1,8 tonako pisua zuen, bere gorputza 3 ateko SUV motakoa zen. Ken Greenly britainiarrak diseinatu zuen.
Hirugarren generazioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2004an, Korandoren hirugarren generazioaren aurreko modeloaren hobekuntza besterik ez litzateke izango[2]. Bere ekoizpena 2006an amaitu zen; baina beste merkatu batzuetan salmentek 2009. urtera arte jarraituko lukete. Bestalde, aurreko modeloan bezala, gasolina edo diesel motorrekin zegoen eskuragarri, eta Mercedes-Benzen[2] 2,9 litroko 5 zilindroko motorra zegoen eskuragarri.
Laugarren generazioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]SsanYong Korandoren laugarren generazioaren proiektuaren izena SsangYong C20013[2] izan zen, 2010[2]. urte amaieran ekoizten hasi zen. Hyundai ix35 eta Kia Sportage arerioak baino zertxobait txikiagoa da. Korando C200 deitzeko erabakia SsangYong-eko zuzendaritzak hartu zuen, Errusian, modelo hau SsangYong Actyon bezala salduko da.
Deskripzioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1. Fasea (2011-2014)
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hasieran 6 abiadako eskuzko kaxa batekin eta Aisin-eko 6 abiadurako automatikoarekin ekarria merkatura, 2011ko maiatzetik ekoizten dena da. Aurrealdeko zeharkako motorra, aurrealdeko trakzioarekin edo zeharkako aurrealdearekin eskaintzen da. Motorra, 4x4 trakzioa. Abian jarri zenetik, gasolina aldaeran duen kontsumoa 6,1 litro/100 km-koa dela kalkulatzen da, 0 eta 100 km-ra arteko azelerazioa 10 segundoko batez beste.
Segurtasunari dagokionez, 6 airbagekin dator. Bere enborraren edukiera 480 litrokoa da; baina hau 1300 litroraino zabal daiteke atzeko eserlekuak tolestuta daudenean.
2. Fasea (2014-2017)
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2014ko erdialdean Korandok berrazterketa bat egin zuen bai barrutik eta bai kanpotik, nahiz eta 2.0 aspirazio naturaleko gasolinazko motorrak 150 CV eta 2.0 turbodiesel 150 edo 175 CV-ko motorrak mantendu zituen. Aisin 6 abiadurako eskuzko transmisioak edo automatikoak ere mantendu zituen.
2015. urtearen amaieran, beste restyling bat egin zen, oraingoan ekipamendua eta gurpilak soilik aldatuz. Atal mekanikoan, 2.0 gasolina motorra ez zen saltzen eta 2.0 turbodiesel motorra 178 CV eta 400 Nm-ko 2.2 turbodiesel batekin ordezkatu zen. Transmisio berdinak erabiltzen jarraitu zuen.
3. Fasea (2018-2020)
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2017an berritzeko eguneratu zen, 2019an Korando berria aurkeztu arte. Honek margotutako paratzoiak plastikozkoengatik aldatu zituen eta barrualdea material berriekin eta akabera hobeekin berritu zuen. Atal mekanikoan berdin mantendu zen, 2.2 turbodiesel motorra mantenduz 6 abiadurako transmisioekin.
4. Fasea (2021-Orain arte)
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Korando e-Motion bertsio elektriko berria da. 190 CV (140 kW) potentzia eta 360 Nm-ko momentua aurrealdeko ardatzari akoplatuta dauka motorra. 150 km/h-ko abiadura maximoa. Zazpi urteko edo 150.000 km-ko bermea duen 61,5 kWh-ko bateria-paketeak 320 km inguruko WLTParen araberako autonomia eskaintzen dio. Ekoizpena 2021eko ekainean hasi zen eta 2021eko abenduan Espainian lehen bidalketak.
Harrera merkatuan
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Aurreko SsanYong ereduak kontuan hartuta, hala nola SsangYong Rodius, SsanYong Korandok harrera ona izan zuen automobilaren ikuspegian espezializatutako diseinatzaileek, diseinu-berrikuntza ugarirekin markaren aurreko modeloekin alderatuta, kritikek "aurreko ahaleginen aldean hobekuntza handia" deituzte, hala nola “Actyon bezala". Espazio barruan, txasis monocasko berria bezala aipatuko lukete. Baina, bere motorrak eta bere engranaje-kutxak ez zuten kritika maila berdina lortu, mistoa izan zena, non batzuek "sonzo" esaten diotelako bere motorraren potentzial zabala bira baxuetan ez erabiltzeagatik, eta oso bere azelerazioa eskasa zen, motorra ona zen arren, bere engranaje-erlazioak ez ziren; oso luzeak, eta "bere motorraren kolpe posiblea" kendu eta motor honen errendimendu eskasa areagotuz, industriako beste iruzkintzaileek aipatuko lukete bere erantzuna areagotzeko, motorra ez zela asko bizkortu behar, konpentsatzeko. abiadura galtzea "bere ondo lortutako kutxa ratioei esker".