سوکسینیل کولین

سوکسینیل کولین (به انگلیسی: Succinylcholine chloride)

سوکسینیل کولین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریQuelicin
AHFS/Drugs.commonograph
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: A
روش مصرف داروIntravenous, تزریق ماهیچه‌ای
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمیNA
متابولیسمBy pseudocholinesterase, to succinylmonocholine and choline
دفعRenal (10%)
شناسه‌ها
  • 2,2'-[(1,4-dioxobutane-1,4-diyl)bis(oxy)]bis
    (N,N,N-trimethylethanaminium)
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC14H30N2O4
جرم مولی290.399 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • [Cl-].[Cl-].O=C(OCC[N+](C)(C)C)CCC(=O)OCC[N+](C)(C)C
  • InChI=1S/C14H30N2O4.2ClH/c1-15(2,3)9-11-19-13(17)7-8-14(18)20-12-10-16(4,5)6;;/h7-12H2,1-6H3;2*1H/q+2;;/p-2 ✔Y
  • Key:YOEWQQVKRJEPAE-UHFFFAOYSA-L ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

رده درمانی: مسدودکننده عصبی- عضلانی دپلاریزان

اشکال دارویی: آمپول

موارد مصرف

ویرایش

سوکسینیل کولین به عنوان داروی کمک بیهوشی برای شل کردن عضلات اسکلتی و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی مصرف می‌شود. همچنین برای تسهیل لوله‌گذاری داخل نای، جراحی‌هایی که طولانی مدت هستند و شل شدن عضلات در آن‌ها ضرورت دارد و کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف شده‌است.

مکانیسم اثر

ویرایش

سوکسینیل کولین داروی مسدودکننده عصبی عضلانی دپلاریزان است که با استیل کولین در اتصال به گیرنده‌های کولینرژیک صفحه محرکه انتهایی رقابت و با اتصال به گیرنده‌ها باعث دپلاریزاسیون می‌شود. اثر دپلاریزان به دلیل تمایل شدید آن به گیرنده کولینرژیک و مقاومت به اثرات کولین‌استراز، طولانی‌تر از استیل کولین است. این اثر ابتدا باعث انقباض گذرای عضلات می‌شود که معمولاً فاسیکوله شدن عضلات بروز می‌کند و بعد از آن، انتقال عصبی عضلانی مهار می‌شود.

عوارض جانبی

ویرایش

افزایش فشار خون و ضربان قلب ، خارش پوست، افزایش ترشح بزاق و راش پوستی از عوارض جانبی مهم و نسبت شایع دارو می‌باشند. در افراد با استعداد ژنتیکی و افراد مبتلا به بیماری های عضلانی عارضه هایپرترمی بدخیم محتمل است.

جستارهای وابسته

ویرایش

بوتولیسم

منابع

ویرایش
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷