آوگوست ویلهلم فون هفمان
آگوست ویلهلم فون هفمان | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۸ آوریل ۱۸۱۸ (۲۰۶ سال) |
| درگذشت | ۵ مهٔ ۱۸۹۲ (۷۴ سال) برلین، آلمان |
| ملیت | آلمانی |
| محل تحصیل | دانشگاه گوتینگن |
| شناخته‌شده برای | آرایش هفمان حذف هافمن واکنش هفمان-لوفلر |
| جوایز | مدال کاپلی (۱۸۷۵) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | شیمی |
| محل کار | دانشگاه بن، کالج سلطنتی شیمی، دانشگاه هومبولت برلین |
| استاد راهنما | یوستوس فون لیبیش |
| دانشجویان دکتری | ریچارد آبگ، آدولف پینر، فریتس هابر، کارل فون‌آورس، رودلف هوگو نیتسکی، فردیناند تیمان، اویگن بامبرگر |
| تأثیر گذار بر | ویلیام هنری پرکین |
آگوست ویلهلم فون هفمان (به آلمانی: August Wilhelm von Hofmann) (زادهٔ ۸ آوریل ۱۸۱۸، درگذشتهٔ ۵ مه ۱۸۹۲) شیمی‌دان آلمانی بود.
زندگی
[ویرایش]هفمان در سال ۱۸۱۸ در گیسن به دنیا آمد. وی نخست تمایلی به مطالعهٔ فیزیک و شیمی نداشت بلکه رشتهٔ حقوق و زبان‌شناسی را در گوتینگن برگزیده بود. اما پس از چندی به شیمی روی آورد و در دانشگاه گیسن، زیر نظر یوستوس فون لیبی در این زمینه آغاز به کار کرد.
کارهای هفمان به‌طور وسیعی بخش شیمی آلی را پوشش می‌داد. نخستین تحقیق او در آزمایشگاه استادش لیبی در گیسن انجام شد. او در آن هنگام بر روی قطران زغال‌سنگ کار می‌کرد؛ او به دلیل تحقیق بر روی پایه‌های آلی نفتا، توانست آنیلین تولید کند. او از این ماده به عنوان نخستین عشقش یاد کرده‌است. همچنین هفمان نخستین کسی بود که دربارهٔ مدل‌های مولکولی مقاله منتشر کرد.
هفمان در سال ۱۸۹۲ از دنیا رفت و در Friedhof der Dorotheenstädtischen und Friedrichswerderschen Gemeinden در برلین به خاک سپرده شد.[۱][۲]
ولتامتر هفمان
[ویرایش]ولتامتر هفمان دستگاهی برای برق‌کافت آب است که ویلهلم هوفمن، خود، آن را اختراع کرده‌است.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Friedhof der Dorotheenstädtischen und Friedrichswerderschen Gemeinden". Retrieved 2009-06-20.
- ↑ Oesper, Ralph E. (1968). "The burial place of August Wilhelm Hofmann (1818-1892)". Journal of Chemical Education. ۴۵ (۳): ۱۵۳. doi:10.1021/ed045p153.
- ↑ von Hofmann, A. W. Introduction to Modern Chemistry: Experimental and Theoretic; Embodying Twelve Lectures Delivered in the Royal College of Chemistry, London. Walton and Maberly, London, 1866. [۱]
مطالعهٔ بیشتر
[ویرایش]
- Theodore A. Alston (2003). "The Contributions of A. W. Hofmann". Anesthesia Analgesia. ۹۶ (۲): ۶۲۲–۶۲۵. doi:10.1097/00000539-200302000-00058. PMID ۱۲۵۳۸۲۲۳.
{{cite journal}}: Check|pmid=value (help) - John J. Beer (1960). "A. W. Hofmann and the Founding of the Royal College of Chemistry". Journal of Chemical Education. ۳۷ (۵): 248–251. doi:10.1021/ed037p248.
- Christoph Meinel (1992). "August Wilhelm Hofmann - Reigning Chemist-in-Chief". Angewandte Chemie International Edition in English. ۳۱ (۱۰): ۱۲۶۵–۱۲۸۲. doi:10.1002/anie.199212653.
- William Henry Perkin (1896). "The origin of the coal-tar colour industry, and the contributions of Hofmann and his pupils". Journal Chemical Society Transaction. ۶۹: ۵۹۶. doi:10.1039/CT8966900596.
- Anthony S. Travis (1992). "August Wilhelm Hofmann (1818–1892)". Endeavour. ۱۶ (۲): ۵۹–۶۵. doi:10.1016/0160-9327(92)90003-8.
- استادان دانشگاه بن
- اعضای انجمن سلطنتی
- اعضای وابسته خارجی آکادمی ملی علوم
- اعضای هیئت علمی دانشگاه هومبولت برلین
- اهالی دوکنشین هسن
- اهالی گیسن
- برندگان جایزه تحقیقی فارادی
- برندگان مدال پادشاهی
- دانشگاهیان کالج سلطنتی لندن
- دانشآموختگان دانشگاه گوتینگن
- دانشآموختگان دانشگاه گیسن
- درگذشتگان ۱۸۹۲ (میلادی)
- دریافتکنندگان پور لو مریت (نشان غیرنظامی)
- دریافتکنندگان مدال کاپلی
- دریافتکنندگان نشان ماکسیمیلیان بایرن برای علم و هنر
- زادگان ۱۸۱۸ (میلادی)
- شیمیدانان اهل آلمان
- شیمیدانان سده ۱۹ (میلادی) اهل آلمان