ابن کثیر مکی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابو معبد عبدالله بن کثیر[۱] از قراء سبعه است. وی ایرانی‌تبار[۲] و متولد مکه، از نسل ایرانیانی بود که انوشیروان پادشاه ایران برای فتح حبشه گسیل کرده بود.[۳] ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ بود؛ و از جمع صحابه عبدالله بن زبیر و انس بن مالک را درک کرد. او در سال ۱۲۰ هجری قمری درگذشت.
کسانی که از وی راویت کرده‌اند:
- بَزْی (احمد ابن محمد ابن عبدالله)
- قُنبُل (محمد ابن عبدالرحمن)
منابع
[ویرایش]- ↑ «دانش نامه حج و حرمین الشریفین» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۸ مارس ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۹.
- ↑ تهذیب الاسماء. صص. ج۱ ص ۲۶۵.
- ↑ تاریخ الاسلام. صص. ج۷ ص ۴۰۴.