پرش به محتوا

ایرپلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک دی‌جی رادیویی در حال پخش موسیقی

ایرپلی (انگلیسی: Airplay) در همه‌فرستی رادیویی اشاره دارد به تعداد دفعاتی که یک ترانه در ایستگاه‌های رادیویی پخش می‌شود. به عبارت دیگر، ترانه‌ای که روزانه چندین بار پخش می‌شود، مقدار زیادی ایرپلی خواهد داشت.[۱][۲] موسیقی‌هایی که بین سال‌های دههٔ ۱۹۴۰ تا دههٔ ۱۹۶۰ در جوک‌باکس‌ها، باشگاه‌های شبانه و دیسکوتک‌ها محبوبیت کسب کردند نیز می‌توانستند دارای ایرپلی باشند.

برای همه‌فرستی‌های تجاری، ایرپلی معمولاً در نتیجهٔ قرار گرفتن در چرخش حاصل می‌شود، و همچنین می‌توان در زمان قرار گرفتن یک قطعهٔ موسیقی در پلی‌لیست ایستگاه رادیویی به درخواست مدیر موسیقی، که احتمالاً بواسطهٔ پرداخت برای پخش تحت حمایت مالی ناشر موسیقی صورت می‌گیرد، این اصطلاح را به کار برد.[۳][۴] برای ایستگاه‌های رادیوی دانشجویی، رادیوی اجتماعی یا رادیوی مستقل، این اصطلاح غالباً به ترانه‌های انتخاب‌شده از سوی هر دی‌جی، که معمولاً بر اساس پیشنهاد مدیر موسیقی انتخاب می‌شوند، اطلاق می‌گردد.

بیشتر کشورهای جهان دست کم دارای یک چارت ایرپلی رادیویی هستند، اگرچه کشورهای بزرگتری همچون کانادا، ایالات متحده آمریکا،[۵] بریتانیا، آلمان، استرالیا،[۱] ژاپن و برزیل جهت پوشش دادن سبک‌های متنوع و مناطق مختلف کشور دارای چندین چارت هستند.[۶][۷][۸]

ترانه‌هایی که در چارت‌های ایرپلی موفق بودند، اما از فروش ضعیفی برخوردار بودند، معمولاً با نام «آهنگ جنجالی ترن‌تیبل» شناخته می‌شدند، در حالی که ایستگاه‌های رادیویی تنها صفحه‌های تک‌آهنگ را پخش می‌کردند.[۹] ایرپلی می‌تواند در موفقیت اثر یک خواننده نقشی حیاتی داشته‌باشد، و در کنار وبگاه‌های خدمات شبکه‌های اجتماعی، برای هنرمندانی که قصد شناساندن نامشان به عموم مخاطبان را دارند، شیوه‌ای مؤثر محسوب می‌شود.[۵][۱۰]

قطعهٔ دوباره تلاش کن (۲۰۰۰) اثر آلیا نخستین ترانه‌ای بود که تنها با اتکا به توانمندی خود در کسب ایرپلی رادیویی موفق شد به جایگاه اول در ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد دست یابد.[۱۱]

نظارت بر ایرپلی رادیویی از طریق فناوری شناسایی هویت موسیقی و با کمک سرویس تشخیص خودکار محتوا صورت می‌پذیرد.

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "Aussie acts buck airplay snub". news.com.au. April 21, 2008. Archived from the original on 4 June 2011. Retrieved December 10, 2019.
  2. Sharbutt, Jay (December 10, 1977). "Sunday's Billboard music awards: Records sales, airplay the key". Eugene Register-Guard. Associated Press. p. TV9. Retrieved December 10, 2019.
  3. Abbott, Jim (December 19, 1998). "Radio deal puts spin on airplay". Orlando Sentinel. p. C1. Archived from the original on 25 اكتبر 2012. Retrieved December 10, 2019. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  4. Leeds, Jeff (December 27, 2001). "Middlemen Put Price on Airplay". Los Angeles Times. p. C1. Retrieved December 10, 2019.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ DeKnock, Jan (August 6, 1986). "Billboard's numbers game can make or break a record". Chicago Tribune. p. 3. Archived from the original on 1 February 2013. Retrieved December 10, 2019.
  6. "Sales and airplay decide what counts as a hit". USA Today. October 24, 1994. p. 4D. Archived from the original on 25 October 2012. Retrieved December 10, 2019.
  7. Barnes, Ken (January 3, 2002). "Country rules on the radio; There's not a Britney in this airplay bunch". USA Today. p. D1. Archived from the original on 31 January 2013. Retrieved December 10, 2019.
  8. Trevett, Claire (March 15, 2006). "New Zealand music achieves record level of local airplay". The New Zealand Herald. Retrieved December 10, 2019.
  9. Posniak, Alan (October 2, 1968). "Badger Beat: Wisconsin Bands and Combos". The Milwaukee Journal. Archived from the original on 22 July 2016. Retrieved December 10, 2019. Consequently, what we ended up with was a turntable hit (so called because it received lots of play on disk jockeys' record turntables).
  10. DeKnock, Jan (July 17, 1992). "The case of the airplay-poor hits". Chicago Tribune. Archived from the original on 25 October 2012. Retrieved December 10, 2019.
  11. Ramirez, Erika (August 25, 2011). "Aaliyah's Top 10 Billboard Hits". Billboard (magazine)|Billboard. Prometheus Global Media. Retrieved August 25, 2011.

پیوند به بیرون

[ویرایش]