پرش به محتوا

تاریخ‌گرایی (هنر)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
توماس کول، رؤیای معمار، ۱۸۴۰ میلادی
توماس کول، رؤیای معمار، ۱۸۴۰ میلادی

تاریخ‌گرایی (به آلمانی: Historismus) یا هیستوریسم (به انگلیسی: Historicism) شامل سبک‌های هنری است که از بازآفرینی سبک‌های تاریخی یا تقلید از کار صنعتگران تاریخی الهام می‌گیرند.[۱] این امر به ویژه در معماری، مانند معماری احیاءگری رایج است. از طریق ترکیب سبک‌های مختلف یا اجرای عناصر جدید، تاریخ‌گرایی می‌تواند زیبایی‌شناسی کاملاً متفاوتی نسبت به سبک‌های قبلی ایجاد کند؛ بنابراین، تنوع زیادی از طرح‌های ممکن را ارائه می‌دهد.

دورۀ معماری ویکتوریایی (حدود ۱۹۰۰–۱۸۳۰ میلادی) بیشتر شامل سبک‌های معماری است که می‌توان آن را به عنوان تاریخ‌گرایی توصیف کرد.

بررسی اجمالی

[ویرایش]
قلعه شورین، مقر دوک تاریخی مکلنبورگ، اکنون مقر پارلمان ایالتی، مکلنبورگ فورپومرن، آلمان – نمونه‌ای از تاریخ‌گرایی در معماری
قلعه شورین، مقر دوک تاریخی مکلنبورگ، اکنون مقر پارلمان ایالتی، مکلنبورگ فورپومرن، آلمان – نمونه‌ای از تاریخ‌گرایی در معماری

در تاریخ هنر، پس از نئوکلاسیکیسم که در دوران رمانتیک می‌توانست خود را یک جنبش تاریخ‌گرا تلقی کند، قرن نوزدهم شامل یک مرحلۀ تاریخ‌گرایی جدید بود که با تفسیر نه‌ تنها از کلاسیک‌گرایی یونانی و رومی، بلکه از دوره‌های سبک‌شناسی بعدی نیز مشخص شد. به‌ طور فزاینده‌ای معادل در نظر گرفته می‌شود. به ویژه در معماری و در ژانر نقاشی تاریخی، که در آن به موضوعات تاریخی با توجه فراوان به جزئیات دقیق دوره پرداخته می‌شد، تأثیر جهانی تاریخ‌گرایی به ویژه از دهۀ ۱۸۵۰ میلادی به بعد قوی بود. این تغییر اغلب به ظهور بورژوازی در طول انقلاب صنعتی و پس از آن مربوط می‌شود. در فرجام قرن، نمادگرایی و آر نُوو و به دنبال آن اکسپرسیونیسم و مدرنیسم عمل کردند تا تاریخ‌گرایی را کهنه جلوه دهند، اگرچه بسیاری از سفارشات عمومی بزرگ در قرن بیستم ادامه یافتند. سبک هنر و صنایع‌دستی توانست یک تاریخ‌گرایی بومی آزادتر را با عناصر آر نُوو و دیگر سبک‌های معاصر ترکیب کند.

تأثیر تاریخ‌گرایی تا دهۀ ۱۹۵۰ میلادی در بسیاری از کشورها به قوت خود باقی ماند. هنگامی که معماری پست‌مدرن در طول دهۀ ۱۹۸۰ میلادی به‌ طور گسترده‌ای محبوب شد، سبک نئوهیستوریسم دنبال شد، که هنوز هم برجسته است و می‌توان آن را در سرتاسر جهان، به ویژه در ساختمان‌های معرف و طبقه-بالا یافت.

فهرست تاریخ‌گرایی و احیاء‌گرایی در معماری و هنرهای تزئینی غرب

[ویرایش]

بین‌المللی

[ویرایش]

امپراطوری بریتانیا

[ویرایش]

فرانسه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Lucie-Smith, Edward. The Thames and Hudson Dictionary of Art Terms. London: Thames & Hudson, 1988, p. 100. ISBN 0-500-20222-2.

پیوند به بیرون

[ویرایش]