پرش به محتوا

له (شهر)

مختصات: ۳۴°۰۸′۴۳٫۴۳″ شمالی ۷۷°۳۴′۰۳٫۴۱″ شرقی / ۳۴٫۱۴۵۳۹۷۲°شمالی ۷۷٫۵۶۷۶۱۳۹°شرقی / 34.1453972; 77.5676139
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
له (شهر)
གླེ་
شهر
ruined Royal Palace at Leh
له (شهر) در جامو و کشمیر واقع شده
له (شهر)
له (شهر)
موقعیت له در نقشه هند
له (شهر) در هند واقع شده
له (شهر)
له (شهر)
له (شهر) (هند)
مختصات: ۳۴°۰۸′۴۳٫۴۳″ شمالی ۷۷°۳۴′۰۳٫۴۱″ شرقی / ۳۴٫۱۴۵۳۹۷۲°شمالی ۷۷٫۵۶۷۶۱۳۹°شرقی / 34.1453972; 77.5676139
کشور هند
ایالتجامو و کشمیر
شهرستانله
مساحت
 • کل۴۵۱۱۰ کیلومتر مربع (۱۷۴۲۰ مایل مربع)
ارتفاع
۳۵۰۰ متر (۱۱۵۰۰ فوت)
جمعیت
 • کل۳۰۸۷۰
 • تراکم۰٫۶۸/کیلومتر مربع (۱٫۸/مایل مربع)
زبان‌ها
 • رسمیOrganised alphabetically:
منطقهٔ زمانییوتی‌سی +۵:۳۰ (IST)
وبگاهwww.leh.nic.in

لِه (به تبتی: གླེ་، به هندی: लेह) شهری است در منطقه لداخ در ایالت جامو و کشمیر هندوستان.

این شهر در قدیم پایتخت پادشاهی لداخ بود و هنوز هم ویرانه‌های کاخ له، که نشیمنگاه خاندان شاهی لداخ بود از اماکن مهم آن به‌شمار می‌رود.

ارتفاع له از سطح دریا ۳۵۲۴ متر است و بزرگراه ملی ۱ دی (1D) این شهر را به سرینگر در جنوب غرب و منالی در جنوب متصل می‌کند.

پیشینه

[ویرایش]

له در زمانی که سنگه نامگیال (۱۵۷۰–۱۶۴۲)، شاه بوداگرای لداخی، پس از راندن بلتی‌های مسلمان از لداخ، کاخ خود را در این محل ساخت اهمیت پیدا کرد. له با گذشت زمان به ایستگاه مهمی در مسیرهای کاروانی هند و کشمیر به تبت، یارکند و کاشغر در آن سوی هیمالیا و قره‌قوروم تبدیل شد.

در سده هفدهم میلادی دالایی‌لامای تبت قصد تصرف لداخ را کرد و شاه لداخ برای جلوگیری از این امر از گورکانیان هند کمک خواست. در پی این اقدام، لداخ یکی از ولایت‌های تابعه پادشاهی اورنگ‌زیب گورکانی شد. اورنگ‌زیب نیز در پیمان‌نامه‌ای که با شاه لداخ امضا کرد خواستار ساخت مسجدی در له شد.

پیرامون سال ۱۸۳۰ و با فروپاشی پادشاهی گورکانی، لداخ مورد هجوم سپاهیان مهاراجه کشمیر قرار گرفت و این سپاهیان خاندان شاهی لداخ را مجبور به ترک له و اقامت در شهری به نام استوک کردند. لداخ از سال ۱۸۴۷ بخشی از کشمیر شد و هند و پاکستان از زمان استقلال در سال ۱۹۴۷ بر سر کشمیر به ستیز پرداختند. لداخ در مقطعی به الحاق به پاکستان نزدیک شد اما از آن زمان هم‌چنان در اختیار هند قرار داشته‌است و ارتشیان هندی هم‌چنان در این شهر حضور چشمگیری دارند.

جنگ چین و هند و در پی آن بسته شدن مرز تبت باعث توقف بازرگانی لداخ با تبت شد. از سال ۱۹۷۵ درهای له به روی گردشگران خارجی باز شد و بر شمار مهمانخانه‌ها و غذاخوری‌های شهر افزوده شد که این خود باعث بهبود اقتصادی و افزایش جمعیت شهر شده‌است.

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

  • Janet Rizvi. Ladakh: Crossroads of High Asia. Second Edition. (1996). Oxford University Press, Delhi. ISBN 0-19-564546-4.
  • Cunningham, Alexander. (1854). LADĀK: Physical, Statistical, and Historical with Notices of the Surrounding Countries. London. Reprint: Sagar Publications (1977).
  • Francke, A. H. (1977). A History of Ladakh. (Originally published as, A History of Western Tibet, (1907)). 1977 Edition with critical introduction and annotations by S. S. Gergan & F. M. Hassnain. Sterling Publishers, New Delhi.
  • Francke, A. H. (1914). Antiquities of Indian Tibet. Two Volumes. Calcutta. 1972 reprint: S. Chand, New Delhi.
  • Hilary Keating (July/August 1993). "The Road to Leh". Saudi Aramco World. Houston, Texas: Saudi Aramco. 44 (4): 8–17. ISSN 1530-5821. Retrieved 2009-06-29. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  • Hill, John E. (2009). Through the Jade Gate to Rome: A Study of the Silk Routes during the Later Han Dynasty, 1st to 2nd Centuries CE. BookSurge, Charleston, South Carolina. ISBN 978-1-4392-2134-1.