لیگروئین
| لیگروئین | |
|---|---|
Ligroin | |
| شناساگرها | |
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | 8032-32-4 
|
| UNII | 5OQ4BMR99T
|
| خصوصیات | |
| دمای جوش | ۹۰–۱۴۰ درجه سلسیوس (۱۹۴–۲۸۴ درجه فارنهایت) |
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
| Infobox references | |
|
| |
بخشی از نفت، که بیشتر متشکل از هیدروکربن‌های C7 و C8 است و در محدوده ۹۰ تا ۱۴۰ درجه سانتی گراد به جوش می‌آید. این بخش را نفتای سنگین نیز می‌نامند.[۱][۲] از لیگروئین به عنوان حلال آزمایشگاهی استفاده می‌شود. محصولاتی با نام لیگروئین می‌توانند دارای دامنه جوش تا ۶۰ تا ۸۰ درجه سانتی گراد باشند و ممکن است نفتای سبک نامیده شود.[۳] به‌طور کلی لیگروئین یک اتر نفت است.
منابع
[ویرایش]- ↑ David R. Lide, ed. (2010), CRC Handbook of Chemistry and Physics (90th ed.), CRC Press, pp. 2–56
- ↑ "Chemistry of Hazardous Materials, Third Edition", Meyer, E., Prentice Hall, 1998, page 458.
- ↑ Alan Phenix (2007), "Generic Hydrocarbon Solvents: a Guide to Nomenclature" (PDF), WAAC Newsletter, 29 (2)
 | این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |