نومهنور
نومهنور | |
---|---|
موقعیت رشتهافسانههای جی. آر. آر. تالکین | |
نوع | پادشاهی جزیرهای |
اولین حضور | ارباب حلقهها |
مکان | جزیرهٔ غرب سرزمین میانه |
دوران داستانی | دورهٔ دوم |
بنیانگذار | الروس تار-مینیاتور |
نومهنور (انگلیسی: Númenor) مکانی تخیلی در نوشتارهای جی. آر. آر. تالکین است. این مکان جزیرهای بزرگ در غرب سرزمین میانه را در بر میگرفت و بزرگترین تمدن انسانها بود. اما پس از قرنها شکوفایی، بسیاری از ساکنان از پرستش خدای یگانه، ارو ایلوواتار، دست کشیدند و علیه والارها شورش کردند که در نتیجه این جزیره نابود شد و اکثر مردم آن کشته شدند. افراد با ایمان به رهبری الندیل قبل از وقوع فاجعه به سرزمین میانه آمدند. پسران الندیل، ایسیلدور و آناریون، در تبعید دو قلمرو تأسیس کردند: آرنور در شمال و گاندور در جنوب. این دو پادشاهی تلاش کردند فرهنگ نومهنور را حفظ کنند. گاندور شکوفا شد و «برای مدتی شکوه و عظمت آن افزایش یافت که تا حدی قدرت نومهنور را به یاد میآورد.»[۱]
تالکین قصد داشت که با نومهنور به آتلانتیس افسانهای اشاره کند.[۲] مفسران گفتهاند که نابودی نومهنور، داستانهای کتاب مقدس هبوط و نابودی سدوم و عموره و بهشت گمشدهٔ جان میلتون را بازتاب میدهد.
آندونیه
[ویرایش]بندرگاهی در آندوستار و مهمترین شهر نومنور است. چون در بیشتر مواقع کشتیهای تول ارسئا در آنجا پهلو میگیرند. نام آندونیه در کوئنیا به معنی «شفق» است. والاندیل نخستین کسی بود که نام فرمانروای آندونیه را دریافت کرد در نتیجه جانشینان او عنوان رهبران «وفادار» را به خود گرفتند. آنها نقش مهمی در سیاستهای نومنور بازی میکنند.
وقتی تاریکی بر نومنور سایه انداخت، آرمنلو بزرگتر و مهمتر از آندونیه شد و در اواخر دوران سلطه باقی ماندهٔ گروه وفادارن از جمله فرزندان فرمانرواهای پیشین به آنها برچسب مخالفت با شاه زده شد و به رومنا و دیگر نواحی شرقی تبعید شدند.
منابع
[ویرایش]- ↑ Tolkien, J. R. R. (1954a), The Fellowship of the Ring, The Lord of the Rings, Boston: Houghton Mifflin, OCLC 9552942
- ↑ Carpenter, Humphrey, ed. (1981), The Letters of J. R. R. Tolkien, Boston: Houghton Mifflin, ISBN 978-0-395-31555-2
- «مدخل نومهنور». مشارکتکنندگانِ دانشنامهٔ تخصصی تالکین، والیمار. بایگانیشده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۰.