زبان عبری
زبان عبری (به عبری: עִבְרִית با تلفظ عیوْریت) یکی از زبان‌های سامی غربی و زبان بومی در اسرائیل است که بیش از ۹ میلیون گویشور دارد. به‌طور تاریخی، این زبان به‌عنوان زبان بنی‌اسرائیل، یهودیه و نوادگان آن‌ها در نظر گرفته می‌شود؛ هرچند که در تنخ به آن اشاره نشده‌است. کهن‌ترین نمونه‌ها از نگارش عبری به الفبای نیاعبری به سدهٔ دهم پیش از میلاد بازمی‌گردد.
دربارهٔ آن
[ویرایش]- «در قرن‌های گذشته، زبان عبری دیگر در زبان گفتاری به کار نمی‌رفت و یهودیان نیز آن را به عنوان زبان مقدس در آیین عبادت، و نیز در ادبیات و فلسفه به کار می‌بردند. اما در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، از زبان عبری به عنوان یک ابزار فرهنگی برای جنبش احیا هویت یهود استفاده شد و به تدریج نهادهای یهودی در سراسر جهان به استفاده از آن روی آوردند. به همین جهت بود که ادبیات و مطبوعات به زبان عبری نیز راه گسترش را در پیش گرفتند و به تدریج استفاده از آن دوباره مرسوم شد. این گسترش کاملاً قابل توجه است زیرا در زمان باستان، دایره لغات عبری حدود هشت هزار کلمه بود اما امروزه بیش از ۱۲۰ هزار لغت عبری در ادبیات و مطبوعات به این زبان مورد استفاده قرار می‌گیرد.»
- آرمیتا طلایی ادبیات اسرائیل؛ پلی میان تورات و زندگی، ۱۷ مه ۲۰۰۷[۱]
