Castelán ecuatoriano
| Castelán ecuatoriano | ||
|---|---|---|
| Outros nomes: | Español ecuatoriano | |
| Falado en: | Ecuador | |
| Total de falantes: | 16,8 millóns (2018)[1] | |
| Familia: | Indoeuropea Itálica Románica Occidental Galoibérica Iberorrománica Ibero-occidental Castelán Castelán ecuatoriano | |
| Escrita: | Alfabeto latino | |
| Status oficial | ||
| Lingua oficial de: |  Ecuador
| |
| Regulado por: | Academia Ecuatoriana da Lingua | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | es
| |
| ISO 639-2: | spa | |
| ISO 639-3: | spa
| |
| SIL: | SPN
| |
| Mapa | ||
| ||
| Status | ||
O castelán ecuatoriano é o conxunto de variedades da lingua castelá falada en Ecuador, sendo o castelán a lingua oficial do país[2] e a primeira lingua materna da maioría da poboación, así como de uso máis estendido entre os seus habitantes. As variedades dialectais usadas no país encádranse dentro das variedades do castelán americano, con variacións de acento e vocabulario.
Os tres principais dialectos do país son:
- Castelán ecuatorial, empregado na Rexión da Costa e nas illas Galápagos.
- Castelán andino, empregado na Rexión da Serra.
- Castelán amazónico, empregado na Rexión Amazónica.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Instituto Cervantes, El Español: Una Lengua Viva (2018), «1. El Español en Cifras», pp. 6-7
- ↑ "Constitución de la República del Ecuador" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 19 de xaneiro de 2013. Consultado o 13 de xuño de 2016.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Manuel Alvar: Manual de dialectología hispánica. El Español de América. Barcelona: Grupo Planeta. 1996. ISBN 9788434482180 . (ECUADOR, Carlos Joaquín Córdova, Academia Ecuatoriana de la Lengua, pp. 184–195)