Clara Bow
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Clara Gordon Bow 29 de xullo de 1905 Brooklyn, Estados Unidos de América |
| Morte | 27 de setembro de 1965 (60 anos) Os Ánxeles (Estados Unidos de América) |
| Causa da morte | infarto agudo de miocardio |
| Lugar de sepultura | Forest Lawn Memorial Park |
| Educación | Bay Ridge High School (en)  Erasmus Hall High School (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | actriz, actriz de cinema |
| Período de actividade | 1921 - 1933 |
| Obra | |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Rex Bell (1931–1962) |
| Premios | |
| |
        | |
Clara Gordon Bow, nada en Brooklyn o 29 de xullo[1] de 1905 e finada en Culver City (California) o 27 de setembro de 1965, foi unha actriz estadounidense, coñecida polo seu traballo no cinema mudo nos anos vinte. Bow foi ademais o arquetipo de flapper e a it-girl orixinal.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Bow naceu en Brooklyn, Nova York, no seo dunha familia disfuncional afectada por enfermidades mentais, pobreza e abuso emocional. Era a terceira filla da familia, pero as súas dúas irmás máis vellas morreran na infancia.[2] A súa nai, pensando que Clara tamén acabaría morrendo, non se molestou en facerlle un certificado de nacemento. A súa nai, Sarah Gordon, era unha prostituta ocasional que sufría epilepsia. O seu pai, Robert Bow, raramente facía acto de presenza e supostamente era un discapacitado psíquico. Adoitaba maltratar tanto a súa muller como a Clara e arguméntase que chegou a violar a esta cando tiña uns quince anos de idade, aínda que non hai ningunha fonte que o corrobore.
De pequena adoitaba xogar cos mozos na rúa, pois as nenas non querían xogar con ela por mor das súas roupas vellas e sucias.[3] Un amigo seu, Johnny, morreu queimado na súa presenza cando ela tiña dez anos. Anos despois, Bow foi capaz de chorar a vontade durante un filme lembrando este suceso.
En 1921, Clara gañou un concurso dunha revista de cine, que tiña como premio participar nun filme.[4] Mandara dúas fotos de ela mesma á revista, fotos que ela odiaba pero que impresionaron o xurado, que a seleccionou como gañadora. Así, foille concedido un pequeno papel en Beyond the Rainbow,[5] pero para desilusión de Clara todas as súas escenas foron suprimidas e só se engadiron de novo ao filme anos máis tarde.
Bow tamén tiña que lidar coa súa nai, que pensaba que actuar era para prostitutas, e mesmo chegou a ameazar de morte a súa propia filla.
Sarah Gordon morreu en 1923, cando a súa filla comezaba a abrirse camiño no cine.
Carreira
[editar | editar a fonte]A primeira aparición de Bow no cinema mudo foi no filme Down to the Sea in Ships, e a partir dese momento apareceu en multitude de papeis secundarios en filmes mudos. Bow decidiu entón probar fortuna en Hollywood, onde grazas ao produtor B. P. Schulberg conseguiu varios pequenos papeis polos que foi escollida unha das WAMPAS Baby Stars en 1924.
En canto fixo un pouco de diñeiro, levou o seu pai a vivir con ela en Hollywood, e tentou atoparlle un traballo, aínda que todos os seus proxectos fracasaron. O home dedicábase a emborracharse e tentar chamar a atención das mozas dicíndolles que era o pai de Clara Bow. A pesar de todo, Bow gozou de moi boa fama durante este período debido ao seu carácter amable e sempre humilde, agradecida pola oportunidade que se lle presentou.
En 1925, conseguiu o seu primeiro papel importante en The Plastic Age, que foi un grande éxito e a converteu da noite á mañá na estrela máis popular do momento. Ademais, comezou un romance co actor Gilbert Roland, co que chegou a saír ao mesmo tempo que co director Victor Fleming, que a contratou para Mantrap.
It girl
[editar | editar a fonte]
En 1927, chegou á cima da súa popularidade con It. O filme deulle a Bow o seu alcume, "The 'It' Girl". Adoita dicirse que Dorothy Parker se refería a ela cando escribiu "iso, demo; ela tíñao",[6] mais Parker non se estaba a referir nin a Bow nin á personaxe de Bow no filme, senón a unha personaxe diferente, Ava Cleveland, na novela homónima.[7]
Esta imaxe foi ademais aguilloada pola prensa que seguía con ansiedade cada novo romance de Bow. Entre algúns dos seus amantes, dise que se atopaban Gary Cooper, John Gilbert, un mozo John Wayne e mesmo Béla Lugosi.[8]
En 1927, Bow protagonizou a película Wings, que gañou o primeiro Óscar da historia ao mellor filme.
A reputación de devoradora de homes, unida aos seus problemas coas drogas e o alcoholismo fixéronlle perder popularidade entre os seus compañeiros de traballo. Ademais, Clara comezou a queixarse da falta de profundidade das súas personaxes, xa que os estudios se limitaban a vestila en traxes exóticos para conseguir audiencia, sen preocuparse máis polo contido da personaxe. Isto, sumado á inestabilidade emocional froito de tantos sucesos horribles na súa infancia, comezou a minguar as forzas de Bow,[9] que ademais tivo que soportar a humillación de que os estudios Paramount cancelasen os seus filmes e lle reclamasen o diñeiro dos vestidos cos que quedase das rodaxes (mentres que outras actrices quedaban con eles sen máis), ademais de facerlle pagar as súas propias fotos publicitarias. O seu contrato incluíu tamén unha cláusula de moralidade ofrecéndolle un plus de 500 000 dólares se se portaba como unha dama en público e procuraba non saír nos tabloides.
Máis tarde, xa no cinema sonoro, Bow mantivo un discreto éxito nunca parecido ao doutros tempos, xa que o seu forte acento de Brooklyn embazaba a aura mística de muller fatal que se lle daba nos seus filmes, e acabou retirándose.
Últimos anos
[editar | editar a fonte]
En 1932, Bow casou co actor Rex Bell,[10] con quen tivo dous fillos, Tony e George.
Apareceu no programa de radio Truth or Consequence en 1948, pero despois a súa única aparición pública foi no funeral do seu marido, en 1962.
Tras tentar suicidarse, diagnosticáronlle esquizofrenia en 1949 e foi sometida a duros tratamentos, incluíndo o electroshock.[11][12]
Pasou os seus últimos anos vivindo nunha casa modesta coa súa familia. Morreu o 27 de setembro de 1965 por mor dun ataque ao corazón. A autopsia revelou que sufría de aterosclerose, doenza cardíaca que puido comezar na súa adolescencia.[13] O seu corazón amosaba cicatrices dun ataque cardíaco previo que non fora detectado.[14] Está enterrada no cemiterio Forest Lawn Memorial Park en Glendale (California).
Pola súa contribución á industria do cinema, Clara Bow posúe unha estrela no Paseo da Fama de Hollywood.
Filmografía
[editar | editar a fonte]| Ano | Título | Personaxe | Notas[15] |
|---|---|---|---|
| 1922 | Beyond the Rainbow | Virginia Gardener | |
| 1922 | Down to the Sea in Ships | Dot Morgan | |
| 1923 | Enemies of Women | Moza bailando sobre unha mesa | |
| 1923 | The Daring Years | Mary | Filme perdido |
| 1923 | Maytime | Alice Tremaine | |
| 1923 | Black Oxen | Janet Ogelthorpe | |
| 1924 | Grit | Orchid McGonigle | Filme perdido |
| 1924 | Poisoned Paradise: The Forbidden Story of Monte Carlo | Margot LeBlanc | |
| 1924 | Daughters of Pleasure | Lila Millas | |
| 1924 | Wine | Angela Warriner | Filme perdido |
| 1924 | Empty Hearts | Rosalie | |
| 1924 | Helen's Babies | Alice Mayton | |
| 1924 | This Woman | Aline Sturdevant | Filme perdido |
| 1924 | Black Lightning | Martha Larned | |
| 1925 | Capital Punishment | Delia Tate | |
| 1925 | The Adventurous Sex | The Girl | Filme perdido |
| 1925 | Eve's Lover | Rena D'Arcy | Filme perdido |
| 1925 | The Lawful Cheater | Molly Burns | Filme perdido |
| 1925 | The Scarlet West | Miriam | Filme perdido (consérvase o tráiler) |
| 1925 | My Lady's Lips | Lola Lombard | |
| 1925 | Parisian Love | Marie | |
| 1925 | Kiss Me Again | Grizette | Filme perdido |
| 1925 | The Keeper of the Bees | Lolly Cameron | Filme perdido (consérvase o tráiler) |
| 1925 | The Primrose Path | Marilyn Merrill | |
| 1925 | Free to Love | Marie Anthony | |
| 1925 | The Best Bad Man | Peggy Swain | |
| 1925 | The Plastic Age | Cynthia Day | |
| 1925 | The Ancient Mariner | Doris | Filme perdido |
| 1925 | My Lady of Whims | Prudence Severn | |
| 1926 | Shadow of the Law | Mary Brophy | Filme perdido |
| 1926 | Two Can Play | Dorothy Hammis | Filme perdido |
| 1926 | Dancing Mothers | Kittens Westcourt | |
| 1926 | Fascinating Youth | Clara Bow | Filme perdido |
| 1926 | The Runaway | Cynthia Meade | Filme perdido |
| 1926 | Mantrap | Alverna | |
| 1926 | Kid Boots | Clara McCoy | |
| 1927 | It | Betty Lou Spence | |
| 1927 | Children of Divorce | Kitty Flanders | |
| 1927 | Rough House Rosie | Rosie O'Reilly | Filme perdido (consérvase o tráiler) |
| 1927 | Wings | Mary Preston | |
| 1927 | Hula | Hula Calhoun | |
| 1927 | Get Your Man | Nancy Worthington | Filme parcialmente perdido |
| 1928 | Red Hair | Bubbles McCoy | Filme perdido (consérvanse fragmentos, incluído o único fotograma coñecido de Bow en cor) |
| 1928 | Ladies of the Mob | Yvonne | Filme perdido |
| 1928 | The Fleet's In | Trixie Deane | Filme perdido |
| 1928 | Three Weekends | Gladys O'Brien | Filme perdido (consérvanse fragmentos) |
| 1929 | The Wild Party | Stella Ames | Primeiro filme sonoro de Bow |
| 1929 | Dangerous Curves | Pat Delaney | |
| 1929 | The Saturday Night Kid | Mayme | Título alternativo: Love 'Em and Leave 'Em |
| 1930 | Paramount on Parade | Ela mesma | |
| 1930 | True to the Navy | Ruby Nolan | |
| 1930 | Love Among the Millionaires | Pepper Whipple | |
| 1930 | Her Wedding Night | Norma Martin | |
| 1931 | No Limit | Helen "Bunny" O'Day | |
| 1931 | Kick In | Molly Hewes | |
| 1932 | Call Her Savage | Nasa Springer | |
| 1933 | Hoop-La | Lou | |
| 1949 | Screen Snapshots 1860: Howdy, Podner | Clara Bow – Resort Guest | Curtametraxe |
Na cultura popular
[editar | editar a fonte]- A personaxe Betty Boop, de Max Fleischer foi creada a partir de Bow e da artista Helen Kane (a "boop-boop-a-doop-girl").[16]
- A personaxe de Peppy Miller do filme The Artist (2011) foi inspirado principalmente por Clara Bow, e a súa intérprete, Bérénice Bejo, incluíu moitos dos movementos de Bow na pantalla.[17]
- Bow inspirou o nome da personaxe "Laura Bow" nos videoxogos The Colonel's Bequest e The Dagger of Amon Ra.[18]
- É mencionada na canción de Prince "Condition of the Heart", do álbum Around the World in a Day, referíndose ás súas dinámicas expresións faciais.
- Bow é o tema da canción de 1986 "Clara Bow", do grupo The Cleaners from Venus.
- Jennifer Tilly interpretouna no filme Return to Babylon (2013).
- O personaxe de Nellie LaRoy, interpretado por Margot Robbie, no filme Babylon (filme de 2022) está dalgún xeito inspirado en Clara Bow.[19]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Outras fontes citan o 25 de agosto
- ↑ Stenn (1988), p. 8
- ↑ Bow, Clara. St. Johns, Adela Rogers (ed.) "My life, by Clara Bow" Photoplay (febreiro, marzo e abril de 1928).
- ↑ Fort Wayne News 29 de abril de 1921.
- ↑ Stenn (1988) p. 287
- ↑ Clara Bow Peep, Snopes.com
- ↑ The New Yorker, 26 de novembro de 1927.
- ↑ "Bela Lugosi’s Clara Bow Nude Painting Sells For $30,000 At Auction"
- ↑ Stenn (1988) p. 231
- ↑ Morella and Epstein (1976), p. 259
- ↑ Stenn (19888) pp. 263, 266
- ↑ Morella and Epstein (1976), p. 276
- ↑ De Vane, Mattew S. Heart Smart, John Wiley and Sons, 2006. pp. 31–32
- ↑ Stenn (1988) p. 281
- ↑ "The Clara Bow Filmography Page; detailing the availability of many of her films". Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2020. Consultado o 29 de agosto de 2018.
- ↑ Charyn, Jerome (2004). Gangsters and Gold Diggers: Old New York, the Jazz Age, and the Birth of Broadway. Da Capo Press. p. 222. ISBN 1-56025-643-5.
- ↑ Lopez, Annemarie. "Berenice Bejo's silent movie role gets Oscar pundits talking" Arquivado 18 de xaneiro de 2012 en Wayback Machine. The Week (3 de xaneiro de 2012)
- ↑ "Roberta Williams: The Storyteller Who Started It All". InterAction Magazine Issue 6: Fall 1989 (Sierra).
Remember Colonel Mustard? Well, dijon is a mustard, so ours is Colonel Dijon. And Laura Bow is a play on Clara Bow.
- ↑ "‘Babylon’: A Guide to the Characters and Their Real-Life Counterparts" (en inglés). 2022-12-23. Consultado o 2023-08-06.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Clara Bow  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Cine |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Basinger, Jeanine (2000). "Flappers: Colleen Moore and Clara Bow". Silent Stars. Hanover, NH: Wesleyan University Press. ISBN 0819564516.
- Ball, Christina (marzo-abril de 2001). "The Silencing of Clara Bow". Gadfly Online.
- Gammel, Irene (2012). "Lacing up the Gloves: Women, Boxing and Modernity", Cultural and Social History 9.3: 369–390.
- Jacobson, Arthur (1991). Arthur Jacobson: Interviewed by Irene Kahn Atkin. Directors Guild of American Oral History Series. New Jersey: Scarecrow Press.
- Morella, Joseph; Epstein, Edward Z. (1976). The "It" Girl: The Incredible Story of Clara Bow. Nova York: Delacorte Press. ISBN 0-440-14068-4.
- Schulberg, Budd (1981), Moving Pictures, Londres: Allison & Busby, ISBN 0-7490-0127-5
- Stenn, David (1988). Clara Bow: Runnin' Wild. Doubleday.
- TCM Film Guide (2006), Leading Ladies: The 50 Most Unforgettable Actresses of the Studio Era, San Francisco, California: Chronicle Books
- Vieira, Mark A. Sin in Soft Focus: Pre-Code Hollywood. Nova York: Harry N. Abrams, Inc. 1999. ISBN|0-8109-8228-5
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina oficial de Clara Bow
- The Unknown Clara Bow (en inglés)
- Fotos de Clara Bow
- Baile de Clara Bow en Hula (1927) en YouTube
| Control de autoridades |
|
|---|
