Saltar ao contido

Eliseo Salazar

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaEliseo Salazar

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento14 de novembro de 1954 Editar o valor en Wikidata (69 anos)
Santiago de Chile Editar o valor en Wikidata
EducaciónInstituto Nacional General José Miguel Carrera Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeRaquel Argandoña Editar o valor en Wikidata
Premios

Páxina webeliseo.com Editar o valor en Wikidata

Eliseo Salazar Valenzuela, nado en Santiago de Chile o 14 de novembro de 1954, é un antigo piloto de carreiras chileno. En 2023 era o único chileno que participou nun Campionato do Mundo de Fórmula 1. Debutou na Fórmula Un o 15 de marzo de 1981, e finalmente disputou 37 carreiras anotando un total de tres puntos de campionato. Despois da Fórmula Un, Salazar participou en numerosas disciplinas de automobilismo, incluíndo o campionato nacional de rallyes de Chile (campión 1984 e 1985), Fórmula 3000, IndyCar (incluída a carreira das 500 Millas de Indianápolis sete veces), e o Campionato do Mundo de Automóbiles Deportivos.

Fórmula Un (1981–1983)

[editar | editar a fonte]

Despois de correr no campionato británico de F1 en 1980 cun Williams FW07, e de gañar en Silverstone, pasou á Fórmula Un en 1981, con March. Cambiou a media tempada a Ensign, e terminou sexto nos Países Baixos. En 1982 pilotou para ATS, e terminou 5º en San Marino, unha carreira na que só participaron 7 equipos debido á guerra FISA–FOCA. O seu momento máis destacado na súa carreira na Fórmula Un chegou cando chocou co líder da carreira Nelson Piquet no Gran Premio de Alemaña de 1982. Despois de que os dous pilotos baixasen dos seus coches avariados, o enfadado Piquet comezou a darlle puñadas e patadas a Salazar. Salazar non respondeu ao ataque pola amizade co piloto brasileiro, que lle axudou nas súas primeiras experiencias europeas como piloto. Meses máis tarde Piquet pediulle desculpas a Salazar por teléfono, despois de que un mecánico de BMW lle dixese que o motor do seu coche estaba a piques de explotar de todos os xeitos, e que Salazar evitou a BMW a vergoña dun fallo de motor na súa carreira na casa (asistiron directivos de BMW).[1] En 1983 participou en seis carreiras con RAM Racing, pero o coche era moi lento e só logrou clasificarse dúas veces. Rematou 14º en Jacarepaguá e retirouse no Long Beach por falla na caixa de cambios.

Despois da crise económica chilena nos primeiros anos dos 80, Salazar tivo que abandonar a F1, e competiu con pouco éxito no campionato Fórmula 3000 e no Campionato Suramericano de Fórmula 3 nalgunhas carreiras. Comezou a correr en rallyes en Chile, converténdose no campión da tempada de subidas de 1985 en Chile nun Toyota Corolla XT.

Sport Prototipos (1988–1990)

[editar | editar a fonte]

A finais dos 80, Salazar pilotou nalgunhas carreiras no Campionato Mundial de sport Prototipos da FIA. O seu mellor resultado foi o 1º posto na clase C-1 na Fuji 1000 km do 88 no Xapón cun coche Spice SE88C Ford da BP Spice Engineering. Grazas aos seus contactos con Tom Walkinshaw, uniuse ao equipo de fábrica Jaguar Silk-Cut, para disputar as 24 Horas de Le Mans. Na carreira de 1989, o chileno, con Alain e Michel Ferté, logrou o 8º posto co Jaguar XJR-9, pero o seu mellor resultado sería gañar as 1990 da histórica carreira nun Jaguar XJR-12, pero despois de conducir varias horas no coche número 3, foi obrigado a deixar o seu asento ao piloto británico Martin Brundle, que recibiu a bandeira a cadros, e Salazar viuse obrigado a pasar ao coche número 4, que se retirou ás 20 horas con problemas mecánicos (o coche orixinal de Brundle, o Nº 1, retirouse ás 14 horas por problemas eléctricos). Por ese feito en particular, foi nomeado Deportista do Ano de 1990 pola revista británica Autosport.

Rexistro de carreiras

[editar | editar a fonte]

Resultados Completos no campionato do Reino Unido de Fórmula 1

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos. Pts
1980 RAM Racing Team Williams FW07 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 OUL
Ret
BRH
3
SIL
1
MAL
Ret
THR
1
MNZ
Ret
52
Williams FW07B MAL
7
SNE
2
BRH
Ret
THR
1
OUL
Ret
SIL
Ret

Resultados Completos na Fórmula 1

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pos. Pts
1981 March Grand Prix Team March 811 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 USW
NSC
BRA
NSc
ARX
NSC
SMR
Ret
BEL
NSC
MON
NSCP
18º 1
Ensign Racing Ensign N180B ESP
14
FRA
Ret
GBR
NSC
ALE
NC
AUT
Ret
NED
6
ITA
Ret
CAN
Ret
CPL
Ret
1982 Team ATS ATS D5 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 RSA
9
BRA
Ret
USW
Ret
SMR
5
BEL
Ret
MON
Ret
DET
Ret
CAN
Ret
NED
13
GBR
NSC
FRA
Ret
ALE
Ret
AUT
NSC
SUI
14
ITA
9
CPL
NSC
22º 2
1983 RAM Automotive Team March RAM March 01 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 BRA
15
USW
Ret
FRA
NSC
SMR
NSC
MON
NSC
BEL
NSC
DET CAN GBR ALE AUT NED ITA EUR RSA NC 0

Resultados nas 24 Horas de Le Mans

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase voltas Pos. xera Pos. clase
1982 Dome Co. Ltd. Chris Craft Dome RC82-Ford Cosworth C 85 Ret Ret
1983 Dome Racing Chris Craft
Nick Mason
Dome RC82-Ford Cosworth C 75 Ret Ret
1988 Spice Engineering Italia Almo Coppelli
Dinamarca Thorkild Thyrring
Spice SE88C-Ford Cosworth C2 281 Ret Ret
1989 Silk Cut Jaguar
Tom Walkinshaw Racing
Francia Alain Ferté
Francia Michel Ferté
Jaguar XJR-9LM C1 368
1990 Silk Cut Jaguar
Tom Walkinshaw Racing
Davy Jones
Francia Michel Ferté
Jaguar XJR-12 C1 282 Ret Ret
1997 Pacific Racing Ltd. Finlandia Harri Toivonen
España Jesús Pareja
BRM P301-Nissan LMP 6 Ret Ret

Fórmula 3000 Internacional

[editar | editar a fonte]

(key) (Carreiras en negra indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápida fastest lap.)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts
1986 RAM Motorsport RAM 04 Cosworth SIL VAL
11
PAU
NSC
SPA
21
IMO
Ret
MUG
NSC
PER
NSC
ÖST 19º 1.5
Lola Motorsport Lola T86/50 BIR
4
BUG
12
JAR
Ret
1987 Bromley Motorsport Ralt RT21 Cosworth SIL
9
VAL
NSC
SPA
17
PAU
Ret
DON
18
PER
Ret
NC 0
Colin Bennett Racing March 87B BRH
18
BIR
NSC
IMO
14
Genoa Racing BUG
Ret
JAR
NSC

American open-wheel racing

[editar | editar a fonte]

(key)

PPG Indycar Series

[editar | editar a fonte]

(key) (Carreiras en negra indican pole position)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Pos. Pts
1995 Dick Simon Racing Lola T95/00 Ford XB V8t MIA
17
SRF
10
PHX
15
NAZ
12
INDY
4
MIL
16
DET
20
POR
15
ROA
18
TOR
21
CLE
10
MCH
18
MDO
13
NHA
13
VAN
13
LAG
NSC
21º 19
Lola T94/00 LBH
24
1996 Dick Simon Racing Lola T96/00 Ford XB V8t MIA RIO SRF LBH NAZ 500 MIL
21
DET POR
18
CLE TOR MCH
11
MDO
15
ROA VAN LAG 30º 2

IndyCar Series

[editar | editar a fonte]

(key) (Carreiras en negra indican pole position)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Pos. Pts
1996 Team Scandia Lola T95/00 7 Ford XB V8t WDW
Wth
PHX INDY
6
23º 58
1996–1997 NHA
9
LVS
7
WDW PHX 208
Dallara IR7 Oldsmobile Aurora V8 INDY
24
TXS
7
PPR
12
CLT
10
NHA
4
LVS
1
1998 Riley & Scott Cars Riley & Scott MkV 15 WDW
12
PHX
23
INDY
NSC
TXS
23
NHA
6
DOV
NTS
CLT PPR ATL TXS LVS 29º 60
1999 Nienhouse Racing G-Force GF01 6 WDW
NSC
PHX
20
CLT
C
INDY
33
TXS
5
PPR
20
ATL
4
DOV
18
PPR
19
LVS
12
TXS
17
20º 137
2000 A. J. Foyt Racing G-Force GF05 11 WDW
5
PHX
4
LVS
18
INDY
3
TXS
17
PPR
6
ATL
10
KTY
25
TXS
5
210
2001 A. J. Foyt Enterprises Dallara IR-01 14 PHX
2
HMS
3
ATL
5
INDY
7
TXS
7
PPR
14
RIR
12
KAN
7
NSH
11
KTY
15
GAT
17
CHI
18
TXS
4
308
2002 Dallara IR-02 11 Chevrolet Indy V8 HMS
5
PHX
4
FON
15
NAZ INDY TXS PPR RIR KAN NSH
19
MCH
19
KTY
14
GAT
14
CHI
18
TXS
16
20º 157

Resultados das 500 Millas de Indianápolis

[editar | editar a fonte]
Ano Chasis Motor Saída Final Equipo
1995 Lola Cosworth 24 4 Dick Simon Racing
1996 Lola Cosworth 3 6 Team Scandia
1997 Dallara Oldsmobile 9 24 Team Scandia
1998 Riley & Scott Oldsmobile NSC Riley & Scott Racing
1999 G-Force Oldsmobile 18 33 Nienhouse Racing
2000 G-Force Oldsmobile 3 3 A. J. Foyt Racing
2001 Dallara Chevrolet 28 7 A. J. Foyt Racing

(clave) (Negra – A pole position outorgada polo tempo de cualificación. Cursivas  – A pole conseguida pola clasificación de puntos ou o tempo de práctica. * – A maioría das voltas lideradas.)

Craftsman Truck Series

[editar | editar a fonte]
Resultados NASCAR Craftsman Truck Series
Ano Equipo Marca 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 NCTC Pts
1997 Doran Racing 77 Chevy WDW TUS HOM PHO POR EVG I70 NHA TEX BRI NZH MLW LVL CNS HPT IRP
NSC
FLM NSV GLN
17
RCH MAR SON MMR CAL PHO LVS 93º 149

Resultados completos Grand Prix Masters

[editar | editar a fonte]

(key) Carreiras en negra indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápida.

ano Equipo Chasis motor 1 2 3 4 5
2005 Team Altech Delta Motorsport GPM Nicholson McLaren 3.5 V8 RSA
10
2006 Team Phantom Delta Motorsport GPM Nicholson McLaren 3.5 V8 QAT
Ret
ITA
C
GBR
Ret
MAL
C
RSA
C

Resultados do Rally Dakar

[editar | editar a fonte]
Ano Clase Vehículo Posición Etapas gañadas
2009 Coches McRae 88º 0
2010 non entrou
2011 Coches Hummer Ret 0

Campionato do Mundo de Rally

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Coche 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Pos. Pts
2012 Eliseo Salazar Mini John Cooper Works WRC MON SWE MEX POR ARX
12
GRE NZL FIN ALE GBR FRA ITA ESP NC 0
Referencias
  1. "Hall of Shame: The Watch Out for Your Ear Award". Formula One Rejects. Arquivado dende o orixinal o 2012-02-18. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]