Escudo de Letonia
O escudo de armas de Letonia (gerbonis) aprobouse logo da independencia do país (18 de novembro de 1918) e foi deseñado polo artista Rihards Zariņš. Reúne os símbolos nacionais (o sol e as tres estrelas) cos brasóns das rexións históricas de Letonia (os campos co león e o grifón). O sol, situado na parte superior do escudo, nun campo de azur (azul), xa foi empregado como emblema por soldados letóns no exército ruso durante a primeira guerra mundial. Naquel intre contaba con dezasete raios, un por cada comarca letoa. As tres estrelas cimeiras de ouro, de cinco puntas, representan as rexións históricas de Letonia: Vidzeme; Latgale e, unidas, Kurseme e Zemgale.
Os elementos heráldicos do escudo remóntanse ao século XVI. O campo de prata en que figura un león rampante de goles, símbolo de Kurzeme e Zemgale (oeste e suroeste de Letonia) e que xa figuraba nas armas do ducado de Kurseme en 1569. A billa rampante de prata que figura nun campo de goles é o brasón de Vidzeme e Latgale (norte e nordés de Letonia) e foi creado en 1566, cando os territorios mencionados foron dominados por Polonia-Lituania.
Existen tres versións do escudo:
- O escudo de armas grande xunto aos dous símbolos nacionais e os brasóns rexionais aparecen de novo, sostendo o escudo, o león de goles e a billa de prata (estas figuras son coñecidas en heráldica como tenantes ou soportes) sobre unhas ramas de aciñeira de sinople que están unidas por unha cinta coas cores da bandeira nacional. As armas grandes son utilizadas polo Presidente da República, o Parlamento (Saeima), o Primeiro Ministro (ou Ministro Presidente), o Consello de Ministros, os Ministros, o Tribunal Supremo, a Fiscalía do Estado e as representacións diplomáticas ou consulares.
- No escudo de armas mediano non figuran os tenantes ou soportes nin a cinta e é o que se emprega nas dependencias e entidades dependentes do Parlamento, o Goberno e cada Ministerio.
- No escudo de armas pequeno unicamente aparecen os símbolos nacionais, o sol nun campo de azur e as tres estrelas, e os dous brasóns rexionais. Resérvase para as entidades educativas, os seus documentos e certificacións, para todas as institucións oficiais non mencionadas nos dous casos anteriores e os gobernos locais autónomos.