Saltar ao contido

Giuliano Sarti

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaGiuliano Sarti

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento2 de outubro de 1933 Editar o valor en Wikidata
Castello d'Argile, Italia (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte5 de xuño de 2017 Editar o valor en Wikidata (83 anos)
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Altura178 cm Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista, adestrador de fútbol Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaItalia Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoGardameta Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1952–1953 A.S.D. Centese 1913
1954–1963   ACF Fiorentina 220(0)
1963–1968   Inter de Milán 147(0)
1968–1969   Juventus FC 10(0)
  Selección nacional Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1959–1967   Italia 8(5)
  Adestrador Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
Associazione Sportiva Lucchese Libertas 1905 (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata

UEFA: 36663 Editar o valor en Wikidata

Giuliano Sarti, nado en Castello d'Argile, Boloña, o 2 de outubro de 1933 e finado en Florencia o 5 de xuño de 2017, foi un futbolista italiano, que xogaba como porteiro.

Considerado un dos mellores porteiros da historia do fútbol italiano,[1][2][3] pasou os mellores anos da súa carreira coas camisetas da Fiorentina e do Inter, gañando un total de tres títulos da Serie A, unha Copa Italia, dúas Copas de Europa, dúas Copas Intercontinentais e unha Recopa de Europa.

A IFFHS colocouno no posto 43º nunha lista de mellores porteiros europeos do século XX.[4]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Formouse como porteiro nas canteiras do San Matteo della Decima e do Centese,[5] disputou co Bondenese o campionato de Promoción Rexional, xogando como titular, e en 1954 fichou xunto con Raul Tassinari pola Fiorentina.

Fiorentina

[editar | editar a fonte]

Co equipo violeta debutou na Serie A o 24 de abril de 1955 nun partido ante o Napoli. Na tempada 1955/56, coa retirada de Leonardo Costagliola, fíxose coa titularidade na portería toscana. O equipo, adestrado por Fulvio Bernardini, mantívose invicto ata a derradeira xornada, na que perdeu contra o Genoa, e proclamouse por primeira vez campión de liga, con 12 puntos de vantaxe sobre o Milan.

O título supuxo a clasificación para a segunda edición da Copa de Europa, competición na que a Fiorentina acadou a final, perdendo esta contra o Real Madrid. A pesar da derrota, a boa actuación de Sarti na final, valeulle os eloxios de Alfredo Di Stéfano.[6][7] Nas seguintes tempadas conseguiu varios subcampionatos de liga e continuou como titular aínda despois da irrupción de Enrico Albertosi. Coa Fiorentina gañou tamén a Copa Grasshoppers en 1957, unha Copa de Italia e a primeira edición da Recopa de Europa.

Inter de Milán

[editar | editar a fonte]

No verán de 1963 fichou polo Inter de Milán de Helenio Herrera, que gañara a liga o ano anterior. Na primeira tempada perdeu o desempate polo scudetto contra o Bologna, pero gañou a Copa de Europa, sendo titular na final contra o Real Madrid. Repetiu título ao ano seguinte, derrotando desa vez ao Benfica de Mário Coluna e Eusébio. Gañou ademais liga nas tempadas 1964/65 e 1965/66, e tamén dúas Copas Intercontinentais, en 1964 e 1965.

En 1967 disputou a súa cuarta final da Copa de Europa, dez anos despois da primeira, realizando unha boa actuación contra o Celtic de Glasgow en Lisboa, pero perdendo 2-1. No campionato doméstico o seu equipo liderou a táboa ata a derradeira xornada, cando un erro seu propiciou o 1-0 do Mantova, relegando o equipo milanés ata a segunda praza, por detrás da Juventus de Heriberto Herrera.[1][8][9]

Juventus e retirada

[editar | editar a fonte]

En 1968, xa con trinta e cinco anos, pasou á Juventus, onde xogou unha tempada. Finalmente militou unha última campaña co Unione Valdinievole da Serie D, antes de retirarse en 1970.

Selección italiana

[editar | editar a fonte]

Foi 8 veces internacional coa selección italiana, coa que debutou o 29 de novembro de 1959 ante Hungría.

En 1967 formou parte da selección do Resto do Mundo que se enfrontou á selección española para celebrar o 65 aniversario do porteiro catalán Ricardo Zamora. O equipo da FIFA gañou 3-0 e participaron nel outros catro italianos: Tarcisio Burgnich, Gianni Rivera, Sandro Mazzola e Mario Corso. Foi o terceiro porteiro italiano convocado pola FIFA, despois de Aldo Olivieri nos anos 40 e Lorenzo Buffon nos 50.

Palmarés

[editar | editar a fonte]
Fiorentina
Inter de Milán
  1. 1,0 1,1 "Vi ricordate Sarti? Noi vi diciamo come vive". Corriere dello Sport - Stadio (en italiano). 4 de xuño de 2009. Arquivado dende o orixinal o 4 de marzo de 2016. Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  2. Nassetti, Filippo (8 de xaneiro de 2016). "5 portieri scudettati per 50 anni di Inter, visti da Luciano Castellini" (en italiano). Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2016. Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  3. "Italy - Keeper of the Century". rsssf.com (en inglés). Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  4. "il miglior portiere del secolo: Zoff tra i 7 candidati". La Gazzetta dello Sport (en italiano). 12 de agosto de 1998. Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  5. "Il portiere che non è mai diventato un ex". La Nazione (en italiano). 2 de xuño de 2013. p. 16. 
  6. Pozzo, Vittorio (31 de maio de 1957). "E' caduta in piedi la Fiorentina a Madrid". La Stampa (en italiano). p. 5. Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  7. Battistuzzi, Giovanni (6 de xuño de 2017). "La perfetta geometria del calcio di Giuliano Sarti" (en italiano). Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  8. "Biografia di Giuliano Sarti". cinquantamila.it (en italiano). Consultado o 28 de marzo de 2022. 
  9. Accatino, Giulio (2 de xuño de 1967). "Di Giacomo decide per i mantovani: 1 a 0". La Stampa (en italiano). p. 9. Consultado o 28 de marzo de 2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bovaio, Franco; Castelletti, Stefano; Ditta, Cristiano (2006). Cuore viola. Il colore della passione (en italiano). Florencia: Giunti. 
  • Grassia, Filippo; Lotito, Gianpiero (2010). Inter. Il calcio siamo noi (en italiano). Sperling & Kupfer. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]