Lee Remick

Lee Remick
	;
Biografía
Nacemento	14 de decembro de 1935 ; Quincy, Estados Unidos de América
Morte	2 de xullo de 1991 (55 anos); Brentwood, Estados Unidos de América
Causa da morte	cancro de ril; cancro de fígado
Educación	Barnard College (pt)
Actividade
Ocupación	actriz, actriz de teatro, actriz de televisión, actor de xénero, actriz de cinema
Período de actividade	1953 - 1989
Familia
Nai	Gertrude Margaret Remick
Premios
	(1990) Premio Crystal; (1975) Golden Globe Award de melhor atriz em série dramática (pt) , premiado polo traballo Jennie: Lady Randolph Churchill (en) ; (1973) Golden Globe Award de melhor atriz em série dramática (pt) , premiado polo traballo The Blue Knight (en) ; (1965) Hasty Pudding Woman of the Year; (1963) Cuncha de Prata á mellor actriz, premiado polo traballo Days of Wine and Roses (pt) ; estrela no Paseo da Fama de Hollywood ;
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Lee Ann Remick, nada en Quincy (Massachusetts) o 14 de decembro de 1935 e finada nos Ánxeles (California) o 2 de xullo de 1991, foi unha actriz estadounidense.

Traxectoria

Despois de estudar danza, debutou no teatro e na televisión antes de dar o salto ao cine grazas a Elia Kazan, que a fixo aparecer en A Face in the Crowd (1957) xunto ao tamén debutante Andy Griffith. O seu aspecto sensual fixo que Remick fose a intérprete feminina revelación da tempada (chegou a aparecer na prensa como "a resposta americana" á francesa Brigitte Bardot), e este estado confirmouse ao final desa década coas súas actuacións en The Long, Hot Summer, de Martin Ritt (1958), Anatomía dun asasinato, de Otto Preminger (1959) e These Thousand Hills, de Richard Fleischer (1959).

En 1957 casou co produtor e director Bill Colleran con quen tivo dous fillos. Divorciáronse once anos despois.

Na década de 1960 demostrou o seu talento na interpretación con filmes como Río salvaxe (1960) con Montgomery Clift e dirixido por Elia Kazan, Días de viño e rosas (1962), unha filme sobre o alcoholismo coprotagonizado por Jack Lemmon e dirixido por Blake Edwards que lle valeu unha candidatura ao Óscar; Experiment in Terror (1962) tamén de Edwards e con Glenn Ford, The Running Man (1963) de Carol Reed, Wheeler Dealers (1963) de Arthur Hiller, Baby the Rain Must Fall (1965) de Robert Mulligan, The Detective (1968) de Gordon Douglas, ou No Way to Treat a Lady (1968) de Jack Smight.

Nesa década tamén volveu á pequena pantalla e aos escenarios de Broadway, onde brillou e foi recompensada cunha candidatura ao Premio Tony pola súa interpretación na obra Wait until Dark.^[1]

A alternancia entre os medios continuou nos anos setenta, cando Lee aumentou as súas aparicións televisivas. No cine destacaron títulos como Ás veces unha grande noción (1971) de Paul Newman, The Omen (1976) de Richard Donner, Telefon (1977) de Don Siegel ou The Europeans (1979) de James Ivory.^[2]

Durante os anos 80 e 90 continuou a traballar case exclusivamente en producións de televisión e ela mesma, xunto con Peter Duchow e James Garner, fundou a súa propia produtora en 1988.

Despois de divorciarse de Colleran en 1968, casou con William Rory Gowans en 1970, que quedou viúvo o 2 de xullo de 1991 cando a actriz de Massachusetts morreu de cancro nos Ánxeles. Só tiña 55 anos.

Filmografía

Ano	Título	Personaxe
1957	A Face in the Crowd	Betty Lou Fleckum
1958	The Long, Hot Summer	Eula Varner
1959	These Thousand Hills	Callie
1959	Anatomía dun asasinato	Laura Manion
1960	Río salvaxe	Carol Garth Baldwin
1961	Sanctuary	Temple Drake
1962	Experiment in Terror	Kelly Sherwood
1962	Días de viño e rosas	Kirsten Arnesen Clay
1963	The Running Man	Stella
1963	The Wheeler Dealers	Molly Thatcher
1965	Baby the Rain Must Fall	Georgette Thomas
1965	A batalla dos outeiros do whisky	Cora Templeton Massingale
1968	No Way to Treat a Lady	Kate Palmer
1968	The Detective	Karen
1969	Hard Contract	Sheila Metcalfe
1970	Loot	Nurse Fay McMahon
1970	A Severed Head	Antonia Lynch-Gibbon
1971	Ás veces unha grande noción	Viv Stamper
1973	A Delicate Balance	Julia
1974	Touch Me Not	Elanor
1975	Hennessy	Kate Brooke
1976	The Omen	Katherine Thorn
1977	Telefon	Barbara
1978	The Medusa Touch	Doctor Zonfeld
1979	The Europeans	Eugenia Young
1980	The Competition	Greta Vandemann
1980	Tribute	Maggie Stratton
1988	Emma's War	Anne Grange

Notas

↑ "Search Results: Lee Remick". Tony Awards. Arquivado dende o orixinal o 31 de agosto de 2016. Consultado o 26 de setembro de 2015.
↑ Smith, Cecil (30 de abril de 1979). "A Rush of Lee Remick on Television" Los Angeles Times: E1.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Lee Remick en Film Reference

[1] "Search Results: Lee Remick". Tony Awards. Arquivado dende o orixinal o 31 de agosto de 2016. Consultado o 26 de setembro de 2015.

[2] Smith, Cecil (30 de abril de 1979). "A Rush of Lee Remick on Television" Los Angeles Times: E1.

[1]

[2]