Saltar ao contido

Monumento histórico

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
As Torres de Oeste foron declaradas BIC.

Os monumentos do patrimonio histórico de España son unha serie de realizacións arquitectónicas, de enxeñería ou esculturaIs españolas que polo seu interese e valor gozan dunha protección xurídica específica recollida na Lei 16/1985, do 25 de xuño de 1985, do Patrimonio Histórico Español[1] para a súa preservación, enriquecemento e exhibición. Os monumentos son unha categoría dentro da declaración máis ampla de bens de interese cultural.

Descrición

[editar | editar a fonte]

O catálogo de monumentos é xestionado pola Dirección Xeral de Belas Artes e Bens Culturais a través da Subdirección Xeral de Protección do Patrimonio Histórico mediante o Rexistro Xeral de Bens de Interese Cultural no que tamén participan as distintas comunidades autónomas españolas.

Pola súa banda, o Instituto do Patrimonio Cultural de España ten a misión e funcións de restauración, investigación, documentación, formación e asesoría na conservación do patrimonio histórico.

O Rexistro Xeral de Bens de Interese Cultural de España inclúe máis de 13.000 monumentos que veñen identificados co número 51 no primeiro lugar do código de BIC.[2]

  1. BOE de 29 de xuño de 1985, dispoñible en mcu.es
  2. A data 23 de febreiro de 2011 a consulta á base de datos de bens inmobles daba unha cifra de 13.797 rexistros ao buscar «Monumento» na cela «Xeral».

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]