O Sul é o Meu País
| O Sul é o Meu País | |
|---|---|
| Tipo | organización |
| Data de fundación | 1992 |
| Sede | São Sepé |
| País | Brasil |
| Na rede | |
| https://osuleomeupais.org/ | |
    | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Sul é o Meu País é un movemento separatista que busca a independencia da rexión Sur do Brasil, formada polos estados de Paraná, Río Grande do Sur e Santa Catarina.[1] O movemento afirma que a rexión está infrarrepresentada por Brasilia.[2][3]
O movemento xurdiu durante o II Congreso Separatista celebrado en 1992 en Laguna, fundado por Adílcio Cadorin,[4] masón e exalcalde da cidade. Mantén o concepto de autodeterminación dos pobos e non constitúe un partido político, a pesar de que os seus fundadores están directamente implicados na política. O movemento ten a súa sede en São Sepé[5] e o presidente é Aline Freitas (Nãna).[5] Os seus defensores alegan que os estados de Paraná, Río Grande do Sur e Santa Catarina teñen características particulares e distintas do resto do Brasil, e así reivindican o dereito á autodeterminación política, económica, social e cultural, baseada na expectativa de autosuficiencia para orientar mellor os recursos do estado para atender ás súas peculiaridades rexionais.[1][6]
Os símbolos oficiais do movemento inclúen tres estrelas que representan os tres estados da rexión sur.
Criticismo
[editar | editar a fonte]Algúns académicos afirman que o movemento basea as súas reivindicacións separatistas en "diferenzas naturais", como o clima da rexión, e que aínda que estas poden crear unha "identidade" para a rexión, a xente e a súa cultura non son moi diferentes do resto do país.[7] Outros afirman que hai diferenzas culturais, como en relixión, literatura, comida, vestimenta, bailes, música, etc.[8] Algúns chegan a dicir que os brasileiros se identifican primeiro co seu estado natal e só despois como brasileiros.[9]
O movemento tamén recibe críticas por xenofobia,[4][10] particularmente nos seus primeiros anos.[11] Os organizadores negan o suposto nesgo, e declararon que o movemento conta coa participación de diferentes etnias e un carácter multicultural, e que a motivación dos partidarios da separación sería fundamentalmente político-económica.[11]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Insight - No Country for Southern Men". Wide Orbits. Consultado o 11 de febreiro de 2017.
- ↑ "Líder de movimento "O Sul é o meu País" defende a independência dos três estados do Sul: "Somos diferentes"". A Gazeta Web (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 02 de febreiro de 2017. Consultado o 11 de febreiro de 2017.
- ↑ JAMES BROOKE (12 de maio de 1993). "Santa Cruz Journal; White Flight in Brazil? Secessionist Caldron Boils - New York Times". The New York Times. Consultado o 2013-10-09.
- ↑ 4,0 4,1 Sperb, Paula (25/07/2016). "Grupo organiza plebiscito informal para separar o Sul do resto do Brasil". Folha de S. Paulo.
…fundado há 23 anos, em um congresso em Laguna (SC), com o liderança de Adílcio Cadorin, ex-prefeito da cidade.
- ↑ 5,0 5,1 O Sul É o Meu País (ed.). "Sobre o Movimento".
- ↑ Movimento o Sul é o Meu Páis, Carta de Princípios Movimento O Sul é o Meu País.
- ↑ Arruda, Gilmar. "O Chão de Nossa História:Natureza, Patrimônio Ambiental e Identidade". Unesp – Fclas – CEDAP, v.2, n.2, 2006, páxina 11.
- ↑ Alencar, M. A. G. Cultura e Identidade nos sertões do Brasil[Ligazón morta]. In: III Congresso Latinoamericano de la IASPM, 2000, Bogotá. Resumos do III Congresso Latinoamericano de Músicas Populares, 2000. pg. 2
- ↑ Nardi, J. B. Cultura, Identidade e Língua Nacional no Brasil: Uma Utopia?. In: 1. Caderno de Estudos FUNESA, Ararapica, AL, 2000. páx. 12, 18
- ↑ Luíza Calegari (2 de outubro de 2017). Exame, ed. "Vereador do PR pede suspensão do plebiscito “O Sul é meu país”".
- ↑ 11,0 11,1 Paula Sperb (5 de outubro de 2017). Veja, ed. "Movimento fará plebiscito informal sobre separar o Sul do Brasil".
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]- Referendo de independencia
- Lista de movementos autonomistas, federalistas, nacionalistas e independentistas