Río Sepik
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2015.) |
| ||||
| Tipo | río  | |||
|---|---|---|---|---|
| Inicio | ||||
| Continente | Asia | |||
| División administrativa | Região de Momase, Papúa Nova Guinea (pt)  | |||
| Final | ||||
| Localización | Mar de Bismarck | |||
| ||||
| Afluentes | ||||
| Características | ||||
| Dimensións | 1.126 ( ) km | |||
| Superficie da cunca hidrográfica | 80.321 km² | |||
| Medicións | ||||
| Caudal | 3.804 m³/s | |||
O río Sepik é un longo río do Sueste Asiático, o río máis longo da illa de Nova Guinea e o segundo máis longo do mundo dos que discorren por unha illa (tras o río Kapuas, en Borneo). A maioría do río flúe a través de Papúa Nova Guinea, polas provincias de Sandaun e Sepik do Leste, e unha pequena sección corre por Indonesia, pola provincia de Papúa. A lonxitude total do río é de 1.126 km e posúe unha cunca de 80.320 km².
O Sepik é un dos maiores ríos do mundo. Posúe unha grande área de captación con rexións de pantanos, bosques tropicais e montañas. Bioloxicamente, o sistema fluvial é posiblemente o maior sistema de zonas húmidas de auga doce non contaminada na rexión asiática do Pacífico.
Xeografía
[editar | editar a fonte]O río Sepik nace na cordilleira Victor Emanuel, na meseta central de Papúa Nova Guinea. Dende a súa nacente na montaña preto da cidade de Telefomin, o río corre cara ao noroeste e deixa as montañas abruptamente preto de Yapsei. Logo transcorre pola provincia indonesia de Papúa, antes de torcer cara ao nordeste e fluír a maior parte do seu camiño pola chamada Gran Depresión.
Ao longo do seu percorrido recibe numerosos afluentes das montañas Bewani e Torricelli, ao norte, e da cordilleira Central, ao sur. Os máis importantes son, pola esquerda, o Yellow River e pola dereita, os ríos April, Karawari, Yuat e Keram
Durante gran parte do seu curso, o Sepik forma amplos meandros, até chegar ao mar de Bismarck, na zona norte de Papúa Nova Guinea. A diferenza doutros grandes ríos, o Sepik non posúe ningún tipo de delta, senón que desemboca directo no mar, a uns 100 km ao leste da cidade de Wewak. O río é navegable na maior parte do seu curso.
A cunca do Sepik é en gran medida un contorno intacto, xa que non existen nin grandes asentamentos urbanos nin actividades mineiras ou forestais na súa área.
Historia
[editar | editar a fonte]
Os poboadores locais viviron nas ribeiras do río desde hai moitos milenios e o río foi unha das bases para a súa alimentación, transporte e cultura.
Exploración
[editar | editar a fonte]O primeiro contacto dos europeos co río foi en 1885 cando os alemáns exploraron a zona como parte do establecemento da Nova Guinea Alemá. O río foi bautizado por vez primeira polo explorador e etnógrafo Otto Finsch (1839-1917), como Kaiserin Augusta, en honra da por aquela emperatriz alemá Augusta de Saxonia-Weimar-Eisenach.[1] Ao atopar o río, Finsch remontouno uns 50 km augas arriba da súa desembocadura.[1]
En 1886 e 1887, os alemáns levaron a cabo máis expedicións en barco de vapor e estudaron máis de 600 km do seu curso.[1] Entre 1912 e 1913, volveron con outras expedicións para explorar o río e os seus arredores, recollendo flora e fauna, estudando as tribos locais e realizando os primeiros mapas da rexión. A estación da cidade de Angoram foi establecida como unha base no curso inferior do Sepik para as exploracións. Co inicio da primeira guerra mundial, as exploracións cesaron.
Despois da guerra mundial, o goberno australiano encargouse da administración fiduciaria da colonia alemá, creando o Territorio de Nova Guinea, e ficando baixo a súa xurisdición a rexión do río Sepik. Durante ese período os australianos crearon unha estación en Ambunti, no curso central do Sepik, para realizar novas exploracións.[1]
En 1935, Sir Walter McNicoll, o novo administrador do Territorio de Nova Guinea, remontou todo o curso do Sepik para «botarlle unha ollada á xente do río e o tipo de rexión ao longo da súas beiras» («have a look at the river people and the kind of country along the banks».)[2]
Segunda guerra mundial
[editar | editar a fonte]O Exército Imperial Xaponés ocupou a zona durante a maior parte da segunda guerra mundial. Ao final da guerra, os xaponeses foron completamente rodeados, despois de que Jayapura na Nova Guinea Holandesa fose capturada en abril de 1944 e Aitape caese durante a campaña Aitape-Wewak en agosto de 1944. A batalla para derrotar as forzas restantes levouna a cabo o exército australiano, e foi unha dura loita debido ao terreo.
Os australianos finalmente empuxaron aos xaponeses cara á aldea de Timbunke, no curso central do Sepik en xullo de 1945. Despois de que un avión australiano da RAAF aterrara a 10 km de Timbunke, os xaponeses sospeitaron de que os locais colaboraban cos australianos, e levaron a cabo a matanza de 100 aldeáns.[3] Finalmente, os xaponeses rendéronse e foron derrotados en Wewak en setembro de 1945.
Arte Sepik
[editar | editar a fonte]
As tribos que viven nas proximidades do río caracterízanse polas súas magníficas esculturas e elaboradas cerimonias de iniciación masculina que inclúen a escarificación con deseños dun crocodilo das ribeiras. Moitas tribos usan tambores garamut nos rituais, que son grandes tambores esculpidos furando troncos de árbores en forma de tótem con diversos animais.[4]
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Aldea Korogo no río Sepik. 1975. Franz Luthi -
Cerimonia de iniciación no río Sepik. Aldea Korogo, 1975. Franz Luthi -
Máscara de peixe serra, do curso medio do río Sepik, principios do século XX
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Lipscomb, Adrian; et al. (1998). Lonely Planet, ed. Papua New Guinea (6 ed.). pp. pp. 249–252. ISBN 0-86442-402-7.
- ↑ McCarthy, J.K. (1963). F.W Cheshire Pty Ltd, ed. Patrol into yesterday. Melbourne. pp. 139–149. ISBN 0701503270.
- ↑ "Chapter Seven: Voices from Asia and the Pacific". War Compensation Forum. Arquivado dende o orixinal o 28 de setembro de 2011. Consultado o 16 de outubro de 2011.
- ↑ Salak, Kira. "Fotos da arte Sepik".
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- https://web.archive.org/web/20051020083352/http://www.pacificislandtravel.com/png/about_destin/sepik.html (en inglés)
- https://web.archive.org/web/20121103052642/http://www.art-pacific.com/artifacts/nuguinea/sepikriv/sepikmrv.htm (en inglés)
- Alcheringa Gallery - Galería de arte sepik contemporánea (en inglés)
