Suzanne Valadon
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 23 de setembro de 1865 Bessines-sur-Gartempe, Francia |
| Morte | 7 de abril de 1938 (72 anos) 16º distrito de París, Francia |
| Lugar de sepultura | Saint-Ouen Cemetery (en)  |
| Outros nomes | Suzanne Moussis Suzanne Utter |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Pintura |
| Lugar de traballo | París |
| Ocupación | pintora, debuxante, gravadora, modelo, modelo artístico, artista |
| Período de actividade | 1870 - 1938 |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Natureza morta, retrato, nudez na arte e Arte de paisaxes |
| Movemento | Postimpresionismo e Simbolismo |
| Catálogo crítico | L'Œuvre complet de Suzanne Valadon (en) (1971) |
| Alumnos | Maurice Utrillo |
| Representante | Artists Rights Society |
| Participou en | |
| 1 de agosto de 1936 | D.O.O.D. (en) |
| 1926 | Salón dos Independentes |
| 21 de abril de 1911 | Salon des indépendants de 1911 (en) |
| 31 de outubro de 1903 | Salón de Outono |
| Société nationale des beaux-arts (en) | |
| Salon des Tuileries (pt) |
|
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Cónxuxe | André Utter (1914–1938), morte da persoa |
| Parella | André Utter (1914–1919) Erik Satie (1893–) Miguel Utrillo (1889–1893) |
| Fillos | Maurice Utrillo (  ) Miguel Utrillo |
Sinatura _Suzanne_Valadon_-_Signature_-_Mus%C3%A9e_Goya.jpg) | |
| Descrito pola fonte | Grandes Mestras das Artes (pt) , (p.325) Obálky knih,  Concise Dictionary of Women Artists (en) |
    | |
Marie-Clémentine Valade, nada en Bessines-sur-Gartempe o 23 de setembro de 1865 e finada en París o 7 de abril de 1938, foi unha pintora e modelo francesa, coñecida como Suzanne Valadon.[1][2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Valadon era filla dunha lavandeira solteira coa que foi a vivir ao barrio de Montmartre de París cando era moi nova. Aos quince anos comezou a traballar como acróbata de circo, mais unha caída non tardou en frear esta actividade. Chamou a atención de pintores (Edgar Degas, Pierre Puvis de Chavannes, Henri de Toulouse-Lautrec, Pierre-Auguste Renoir...) que a solicitaron como modelo e ela, posando e intuitivamente, foi aprendendo os pormenores da técnica pictórica. Con dezaoito anos e de pai descoñecido, tivo o seu fillo Maurice.
En 1889 coñeceu o catalán Miquel Utrillo, enxeñeiro, crítico e tamén pintor, que xa estivera en París de mozo e que regresaba por mor da Exposición Universal. Mantiveron unha relación apaixonada, ata o punto de que recoñeceu o seu fillo, o futuro pintor Maurice Utrillo (1883-1955), ao que entón lle cambiou o apelido. En 1890 Suzanne Valadon expuxo por primeira vez unha serie de retratos, entre eles o do compositor Erik Satie, e inmediatamente fíxose un nome entre os pintores do momento.
En 1893 deixou a Utrillo para converterse en amante de Satie, unión que durou pouco tempo. O ano seguinte ingresou na Société Nationale des Beaux-Arts, a primeira muller en ser admitida alí. En 1896 casou con Paul Mousis, un corretor de bolsa que lle proporcionou unha situación o suficientemente cómoda como para dedicarse plenamente á arte.
En 1909, xa consolidada como pintora, divorciouse do seu marido e uniuse a un mozo pintor amigo do seu fillo e que só tiña 22 anos, André Utter, co que acabou casando en 1914. Este matrimonio, aínda que moi tumultuoso, durou ata o final. Pintaba con moderación mentres se adicaba intensamente á vida social, na que se fixo famosa polas súas excentricidades, como levar sempre un feixe de cenorias nas mans, ter unha cabra no seu apartamento para darlle de comer os debuxos que non lle gustaban, ou convidar os amigos o primeiro venres de cada mes (unha burla ao costume católico) para veren como lle daba caviar ao seu gato. O trío Valadon-Utrillo-Utter era coñecido como a «Trinité Maudite» (trindade maldita) polas súas extravagancias autodestrutivas.
Tamén expuxo en Barcelona. Entre 1915 e 1919, sen que se coñeza a data exacta, participou nunha exposición colectiva de obras dunha gran casa fidalga que se celebrou nas Galeries Laietanes. Na mesma sala, en 1932 a súa obra tamén formou parte dunha exposición-venda dunha colección de procedencia privada e contra 1935 estivo entre os artistas dunha mostra semellante.[3]
Suzanne Valadon morreu rodeada dos seus amigos os pintores André Derain, Georges Braque e Pablo Picasso.
Obra
[editar | editar a fonte]Suzanne Valadon cultivou principalmente os bodegóns e as paisaxes, cunha técnica vistosa e moi elaborada. A miúdo traballou durante anos no mesmo cadro antes de dalo a coñecer.
A súa obra consérvase en moitos museos franceses, incluíndo o Centro Georges Pompidou de París, que ten unha importante colección de debuxos,[4] e o Musée de Montmartre, onde se pode visitar o seu apartamento-taller.[5] As súas obras tamén se poden atopar noutros museos europeos, como o Musée du Petit Palais de Xenebra ou o Museo de Arte de Basilea, entre outros.
Nos Estados Unidos, teñen obras de Suzanne Valadon o Metropolitan Museum of Art de Nova York,[6] o Museum of Fine Arts de Houston[7] e o Smart Museum of Art de Chicago.[8] Así mesmo, conservano o Museo de Arte Sompo (Shinjuku) e o Museo de Arte de São Paulo.[9]
Galería
[editar | editar a fonte]-
Autorretrato, 1883 -
Retrato de Erik Satie, 1893 -
Mulleres, c.1895 -
Adán e Eva, 1909 -
Nus, 1919 -
Retrato do pintor Maurice Utrillo, 1921 -
O cuarto azul, 1923 -
Natureza morta cunha cesta de mazás e unha xerra con flores, 1928 -
Autorretrato -
Muller espida cun chal azul (1930)
_La_chambre_bleue_-_Suzanne_Valadon.jpg)
.jpg)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Suzanne Valadon". Encyclopaedia Britannica (en inglés). Consultado o 2020-07-30.
- ↑ Ferrer Valero, Sandra (2 de decembro de 2011). "La pintora trapecista, Suzanne Valadon (1867-1938)". Mujeres en la historia. Consultado o 2020-07-30.
- ↑ Repertori de catàlegs d'exposicions col·lectives d'art a Catalunya (fins a l'any 1938) (en catalán). Barcelona: Institut d'Estudis Catalans, Memòries de la Secció Històrico-Arqueològica LIX. 2002. pp. 103, 212 e 251. ISBN 84-5273-661-4.
- ↑ Centre Pompidou (ed.). "Col·lecció Suzanne Valadon al Centre Pompidou". Arquivado dende o orixinal o 2017-03-20. Consultado o 12/04/2020.
- ↑ "L'atelier-appartement de Suzanne Valadon" (en francés e inglés e chinés). Musée de Montmartre. Consultado o 12/04/2020.
- ↑ "The Metropolitan Museum of Art" (en inglés). Consultado o 12/04/2020.
- ↑ "Museu de Belles Arts de Houston" (en inglés). Consultado o 12/04/2020.
- ↑ "Smart Museum of Art" (en inglés). Consultado o 12/04/2020.
- ↑ "Museu d'Art de São Paulo" (en portugués e inglés). Consultado o 12/04/2020.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Suzanne Valadon  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Beachboard, Robert (1952). La Trinité maudite (en francés). París: Amiot-Dumond.
- Betterton, Rosemary (1987). "How Do Women Look? The female Nude in the Work of Suzanne Valadon". Looking on. Images of Feminity in the Visual Arts and Media (en inglés). Londres: Pandora. pp. 217–234.
- Champion, Jeanne (1984). Suzanne Valadon ou la recherche de la vérité (en francés). París: Presses de la Renaissance.
- Dorival, Bernard (1967). Suzanne Valadon (en francés). París: Musée National d'Art Moderne.
- Jacometti, Nesto (1947). Suzanne Valadon. Xenebra: Calliez.
- Pétridès, Paul (1971). L'oeuvre complet de Suzanne Valadon (en francés). París: Compagnie Française des Arts graphiques.
- Rey, Robert (1922). Suzanne Valadon (en francés). París: Nouvelle Revue Française.
- Warnod, Jeanine (1981). Suzanne Valadon. Naefels: Bonfini.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Valadon na páxina Réunion des Musées Nationaux de França (en francés)
- Suzanne Valadon, a rebellious female painter who has been overlooked for a century - CNN Style (en inglés)
| Control de autoridades |
|
|---|
