Témenos

Na Grecia Antiga un Témenos (en grego τέμενος, 'recinto') era un terreo delimitado e consagrado a un deus, excluído dos usos seculares. Moitos santuarios pequenos consistían simplemente nun Témenos cun altar e sen templo. Case sempre había que someterse a unha purificación antes de poder entrar. Por exemplo, as lexións romanas non podían entrar en Roma sen ser antes purificadas polo sangue derramado. O Témenos estaba composto de varias partes, como propileos, altar, templo, tesouros, Stoás, etc.

Anterior no tempo é o concepto Témenos como a porción de terra asignada a un dominio oficial, especialmente dun rei (Basileos) e xefe (anax), ou un anaco de terra de uso común dedicada a un deus, un santuario, un bosque sagrado ou un recinto sagrado: as carreiras dos xogos Píticos chamáronse Témenos, o val sagrado do Nilo é o Νείλοιο πῖον τέμενος Κρονίδα, a Acrópole de Atenas é o ἱερὸν τέμενος (de Palas). Esta palabra deriva do verbo grego τέμνω (temnō), "cortar"; en plural: τεμένη, temene. O primeiro testemuño rexistrado está en grego micénico te-me-no, escrito en Lineal B.

O concepto de Témenos xurdiu nas culturas mediterráneas clásicos como un espazo reservado para a adoración dos deuses. Algúns autores utilizarono aplicado a un bosque sagrado, illado da vida cotiá, mentres que outros o aplica a zonas de santuarios urbanos.

Carl Gustav Jung relaciona o Témenos con fascinante círculo máxico, que actúa como un espazo caudrado ou lugar seguro, onde poder "traballar" mentalmente.