Դդմիկ, կարծրակեղն դդումի թփուտային այլատեսակ։ Միամյա, միատուն բույս է՝ ուղիղ, չճյուղավորված ընձյուղներով։ Ծաղիկները միասեռ են, մեկական, դեղին։ Պտուղը գլանաձև է, մատղաշ վիճակում՝ բաց կանաչավուն, փափուկ կեղևով, հասունանալիս կեղևը կարծրանում է։ Դդմիկը վաղահաս Է։ Հավաքում են 7-10 օրական, մանր, նուրբ կեղևով, չհասունացած սերմերով պտուղները։ Օգտագործվում է զանազան ճաշատեսակների մեջ և պահածոների արդյունաբերությունում (խավիար, տապակած և լցոնած պահածոներ), հասունացած պտուղը՝ որպես կեր։ Ցանում են վաղ գարնանը (համեմատաբար ցրտադիմացկուն է), իսկ Արարատյան դաշտում՝ նաև ամռանը և աշնանը՝ թթու դնելու համար։
Դդմիկը օրգանիզմում առաջացնում է շուտ հագենալու զգացողությունը, և այն մտցնելով օրաբաժնի մեջ՝ կարելի է հրաժարվել ուրիշ ավելի շատ կալորիականություն պարունակող սննդից։ Դդմիկի անմիջական բուժիչ նշանակությունը նույնն է, ինչպես դդմինը, սակայն սերմերը գրեթե չեն օգտագործում բժշկության մեջ[1]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 321)։
.jpg)
