Jump to content

Ելենա Ռժևսկայա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ելենա Ռժևսկայա
Ծննդյան անունռուս.՝ Елена Моисеевна Каган
Ծնվել էհոկտեմբերի 27, 1919(1919-10-27)[1]
ԾննդավայրԳոմել, Գոմելի գավառ, ՌԽՖՍՀ
Վախճանվել էապրիլի 25, 2017(2017-04-25)[2] (97 տարեկան)
Վախճանի վայրՄոսկվա, Ռուսաստան[3]
ԳերեզմանԿունցևսկոե գերեզմանատուն
Գրական անունЕлена Моисеевна Ржевская
Մասնագիտությունգրող, թարգմանչուհի և համաժամանակյա (սինխրոն) թարգմանիչ
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՄաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ, Մոսկվայի փիլիսոփայության, գրականության և պատմության ինստիտուտ (1941) և Մոսկվայի պետական համալսարան
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ Գրողների միություն
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
Պարգևներ
ԱմուսինPavel Kogan?

Ելենա Ռժևսկայա (ռուս.՝ Еле́на Моисе́евна Рже́вская[4], հոկտեմբերի 27, 1919(1919-10-27)[1], Գոմել, Գոմելի գավառ, ՌԽՖՍՀ - ապրիլի 25, 2017(2017-04-25)[2], Մոսկվա, Ռուսաստան[3]), խորհրդային և ռուս գրող։ Ռժևի պատվավոր քաղաքացի (2000)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ելենա Ռժևսկայան ծնվել է 1919 թվականի հոկտեմբերի 27-ին Գոմելի մարզի Գոմել քաղաքում՝ փաստաբան Մոիսեյ Ալեքսանդրովիչ Կագանի (1889-1966) և ատամբնաբույժ Ռահիլի Սոլոմոնովնա Կագանի (ի ծնե՝ Հացրևինա, 1890-1967) ընտանիքում[5]։

1937 թվականից մինչև 1941 թվականը սովորել է Մոսկվայի փիլիսոփայության, գրականության և պատմության ինստիտուտում։

Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։ Որպես ռազմական թարգմանիչ ծառայության է անցել 30-րդ բանակի շտաբում։ 1943 թվականից եղել է Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցության անդամ։ Բեռլինի գրոհի ժամանակ մասնակցել է Հիտլերի որոնումների, ինքնասպանության ճանաչման և հանգամանքների քննության անցկացման մեջ։

1948 թվականին ավարտել է Գորկու անվան գրականության ինստիտուտը։ Հրապարակվում է 1950 թվականից։ 1962 թվականից եղել է ԽՍՀՄ Գրողների միության անդամ։ PEN միջազգային կազմակերպության ռուսական բաժանմունքի անդամ։

1980-ական թվականներին եղել է Հայրենական մեծ պատերազմի իրադարձություններին Ռժև քաղաքի պետական և հասարակական հավերժացման նախաձեռնողներից մեկը։ Այստեղից ծնվել է Զինվորական փառքի քաղաքների գաղափարը, և Ռժևը, 40 ռուսական քաղաքների թվում, ստացել է այս բարձր կոչումը։

Ելենա Ռժևսկայան մահացել է 2017 թվականի ապրիլի 25-ին 98 տարեկան հասակում[6]։ Հուղարկավորվել է Կունցևոյի գերեզմանատանը[7]։

Մրցանակներ և ճանաչում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 2-րդ աստիճանի Հայրենական պատերազմի երկու շքանշան։
  • Կարմիր աստղի շքանշան։
  • «Մարտական վաստակների համար» մեդալ։
  • «Վարշավայի ազատության համար» մեդալ։
  • «Բեռլինի գրավման համար» մեդալ։
  • «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ։
  • Ալեքսանդր Ֆադեևի անվան մրցանակ (1987)։
  • «Գրողի քաղաքացիական արիության համար» Անդրեյ Սախարովի անվան մրցանակ (1996)։
  • «Վենեց» մրցանակ (2001)։
  • «Ժողովուրդների բարեկամություն» ամսագրի մրցանակ (2001)։

Ընտրյալ ստեղծագործություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Ржевская Е. М. Берлин, май 1945. — М.: Правда, 1988. — 474 с. || {{{заглавие}}}. — М.: Советский писатель, 1965. — 276 с. || Берлин, май 1945: Записки военного переводчика: рассказы. — М.: Московский рабочий, 1986. — 320 с.[8]
  • Ржевская Е. М. Ближние подступы : Повести, рассказы. — М.: Советский писатель, 1985. — 336 с. — 100 000 экз.
  • Ржевская Е. М. Была война: повести, рассказы, записки. — М.: Советский писатель, 1979. — 640 с.[8]
  • Ржевская Е. М. В Каширской библиотеке: Очерк. — М., 1950.
  • Ржевская Е. М. В логове фашизма: записки военной переводчицы // Наука и жизнь. — 1967. — № 9. — С. 75—80.[8]
  • Ржевская Е. М. Весна в шинели: Повесть, рассказы, записки. — М., 1961.
  • Ржевская Е. М. Ворошенный жар: повесть // Новый мир. — 1984. — № 5. — С. 6—75.[8]
  • Ржевская Е. М. Геббельс: Портрет на фоне дневника. — М.: Слово/SLOVO, 1994. — 384 с. — 10 000 экз.
  • Ржевская Е. М. Далёкий гул: повесть // Дружба народов. — 1988. — № 7. — С. 3—69.[8]
  • Ржевская Е. М. Домашний очаг: как оно было // Дружба народов. — 2005. — № 5. — С. 4—72.
  • Ржевская Е. М. Жив, браток: рассказы // Новый мир. — 1987. — № 5. — С. 3—23.[8]
  • Ржевская Е. М. За плечами XX век. — М.: АСТ, 2011. — 639 с. — 3000 экз.
  • Ржевская Е. М. Земное притяжение: Повесть. — М., 1963.
  • Ржевская Е. М. Знаки препинания: сборник. — М.: Советский писатель, 1989. — 413 с. — (Содерж.: Под Ржевом; Второй эшелон; В тот день; Поздней осенью: рассказы).[8]
  • Ржевская Е. М. Особое задание: Повесть о разведчиках. — М., 1951. — (Библиотечка военных приключений).
  • Ржевская Е. М. От дома до фронта: Повесть. — М., 1967.
  • Ржевская Е. М. Почему? // Вопросы литературы. — 1999. — № 1. — С. 31—32.
  • Ржевская Е. М. Спустя много лет : Повесть. — М., 1969. — (Короткие повести и рассказы).
  • Ржевская Е. М. «…Так как все кончено…»: фрагмент из кн. «Геббельс. Портрет на фоне дневника» // Дружба народов. — 1994. — № 3. — С. 101—132.[8]
  • Ржевская Е. М. У войны - лицо войны : беседа с писательницей Е. Ржевской; записала Т. Бек // Вопросы литературы. — 1996. — В. 2. — С. 182—221.
  • Ржевская Е. М. Февраль - кривые дороги : повести. — М.: Советский писатель, 1975. — 303 с. — (Содерж.: От дома до фронта [и др.]). || Февраль - кривые дороги : повесть // Дружба народов. — 1975. — № 9. — С. 56—109.; {{{заглавие}}}. — № 10. — С. 21—56.[8]
  • Ржевская Е. М. Это было в Москве, в Киеве, в Париже… : О Викторе Некрасове // Дружба Народов. — 2001. — № 6.

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Babelio (ֆր.) — 2007.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 https://historygreatest.com/elena-rzhevskaya-belarusian-born-russian-writer-died-at-97
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Елена Ржевская | Еврейские женщины в Красной армии | Яд Вашем — 1953.
  4. ↑ Татьяна Вирта: Родом из Переделкино ISBN 978-5-271-40748-2 стр. 306
  5. ↑ Татьяна Вирта «Моя свекровь Рахиль, отец и другие…»
  6. ↑ Умерла писательница Елена Ржевская /Lenta.RU? 25.04.2017/
  7. ↑ [1]
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 8,8 Владимирская областная универсальная научная библиотека, 2012

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ելենա_Ռժևսկայա&oldid=9589655» էջից