Կիգալին հիմնադրվել է 1907 թվականին[2] (այլ տվյալներով՝ 1898 թվականին) որպես գերմանական գաղութային կառավարության նստավայր[3]։ Մինչև 1916 թվականը գտնվում էր Գերմանական կայսրության վերահսկողության տակ[3]։ 1919 թվականից՝ Ազգերի Լիգայի մանդատի վերահսկողության տակ[2]։ 1921 թվականից Ռուանդա Ուրունդի պետության կազմում վերահսկվել է Բելգիայի կողմից[2] : 1962 թվականից անկախ Ռուանդայի մայրաքաղաքն է[3]։
1945-1991 թվականները Կիգալիի բնակչության թիվը 6000-ից աճել է 150 000-ի, իսկ 2006-ին՝ հասել է միլիոնի (արվարձանների հետ միասին)։
1994 թվականի իրադարձությունների ժամանակ զոհվել են քաղաքի տասնյակ հազարավոր բնակիչներ, բազմաթիվ բնակիչներ փախչել են հարևան երկրներ։ Քաղաքը մասամբ ավերվել է։ 1997 թվականից Կիգալին վերականգնվում է[3]։
Քաղաքը գտնվում է հասարակածային մուսոնային կլիմայական գոտում[4]։ Չոր սեզոնը շարունակվում է հունիսից մինչև օգոստոս։ Ամսական միջին ջերմաստիճանը կազմում է 20-21 °C: Տեղումների տարեկան քանակը՝ 1000 մմ։ Կլիման բավականին մեղմ է ծովի մակարդիկ բարձր դիրքի շնորհիվ։
Քաղաքը երկրի առևտրային կենտրոնն է (սուրճ, կաշվե հումք, խոշոր եղջերավոր կենդանիներ)։ Գործում են կաշվե իրերի, կոշիկների, հագուստի, կավե իրերի արտադրության ձեռնարկություններ։ Քաղաքում գործում է նաև վերմակների գործարան։ Արվարձաններում կան սուրճի պլանտացիաներ, անագի հանքավայրեր։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 398)։
Ռուանդա
Դուրբան[6]
Լուսակա[6]
Օկլահոմա Սիթի[6]
Մայնց[6]
Հռոմ[6]
Վարեմ[6]
Չենդու[6]
.svg){kind=small}
.jpg)
