Վլադիմիր Բեսկորովայնի
| Վլադիմիր Բեսկորովայնի | |
|---|---|
| ուկրաիներեն՝ Володимир Герасимович Безкоровайний | |
 | |
| օգոստոսի 16, 1944 - հունվարի 23, 2017[1] (72 տարեկան) | |
| Ծննդավայր | Ուման, Չերկասիի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մահվան վայր | Կիև, Ուկրաինա |
| Գերեզման | Lukyanivske Military Cemetery |
| Քաղաքացիություն |  Ուկրաինա |
| Զորատեսակ | Ukrainian Navy? |
| Կոչում | ծովակալ |
| Հրամանատարն էր | Ukrainian Navy? |
| Պարգևներ |          և  |
Վլադիմիր Գերասիմովիչ Բեսկորովայնի (ուկրաիներեն՝ Володимир Герасимович Безкоровайний. օգոստոսի 16, 1944, Ուման, Չերկասիի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հունվարի 23, 2017[1], Կիև, Ուկրաինա), ուկրաինացի ռազմական և քաղաքացիական գործիչ, ռազմական գիտությունների թեկնածու, փոխծովակալ (07/07/1992), Ուկրաինայի ռազմածովային նավատորմի հրամանատար (1993-1996 թթ.)[2]:
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է բանվորի ընտանիքում։ 12 տարեկանում զրկվել է հորից, 15 տարեկանում՝ նաև մորից: Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո աշխատել է գործարանում՝ որպես մեխանիկ։
Ծառայություն ԽՍՀՄ և Ուկրաինայի նավատորմերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1962 թվականից սկսել է ծառայել ԽՍՀՄ ռազմածովային նավատորմում։ 1967 թվականին ավարտել է Բաքվի Կիրովի անվան Կասպյան բարձրագույն ծովային դպրոցը։ 1973-1974 թվականներին մասնակցել է ռազմածովային նավատորմի՝ Լենինգրադում կազմակերպված Լենինի շքանշանակիր հատուկ դասընթացներին։ 1982-1984 թվականներին սովորել է Լենինգրադի Ա.Գրեչկոյի անվան ռազմածովային ակադեմիայում։
1977 թվականին նշանակվել է միջուկային էներգիայով գործող, ռազմավարական նշանակության հրթիռային ստորջրյա հածանավի հրամանատար։
1984-1990 թվականներին եղել է միջուկային էներգիայով գործող հրթիռային ստորջրյա հածանավերի 41-րդ դիվիզիայի հրամանատարը, 1990-1993 թվականներին՝ Ռուսաստանի ռազմածովային նավատորմի Հյուսիսային նավատորմի միջուկային էներգիայով գործող հրթիռային ստորջրյա հածանավերի 3-րդ տորմիղի հրամանատարը։
1992 թվականին ստացել է փոխծովակալի կոչում։
1993 թվականին ծառայության է անցել Ուկրաինայի զինված ուժերում, մասնակցել Սևծովյան նավատորմը բաժանելու կապակցությամբ կազմակերպված բանակցություններին, ինչի մասին հետագայում հանգամանորեն պատմել է իր հուշագրություններում[3]: 1993-1996 թվականներին եղել է Ուկրաինայի ռազմածովային ուժերի գլխավոր հրամանատարը։
1996 թվականի հոկտեմբերին ազատվել է պաշտոնից և թողնվել Ուկրաինայի պաշտպանության նախարարի տրանադրության տակ: 1998 թվականի օգոստոսին փոխադրվել է պահեստազոր:
Պահեստազորում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Պահեստազոր փոխադրվելուց հետո Վլադիմիր Բեսկորովայնին բնակություն է հաստատել Կիևում: 2001 թվականից անդամագրվել է Ուկրաինայի ծովային կուսակցությանը: Համակարգել է «Стратегія-1» հիմնադրամի զինվորական ծրագրերը: Եղել է Ուկրաինայի ճարտարագիտական գիտությունների ակադեմիայի թղթակից-անդամ։ Հեղինակել է հուշագրություններ, բազմաթիվ հոդվածներ:
Վախճանվել է 2017 թվականի հունվարի 23-ին: Թաղվել է Կիևում՝ Լուկյանովսկոե զինվորական գերեզմանատանը։
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://historygreatest.com/volodymyr-bezkorovainy-ukrainian-vice-admiral-died-at-72
- ↑ Помер віце-адмірал Володимир Безкоровайний. Արխիվացված 2017-01-25 Wayback Machine ВВС Україна. 23 січня, 2017 рік.
- ↑ Безкоровайний В. Масандрівський протокол. Джерела і наслідки // Універсум (Львів). — 2011. — № 3/4 (207/208).
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Володимир Безкоровайний: Розрив «Великого договору» зашкодить Росії ще більше, ніж Україні Արխիվացված 2011-08-17 Wayback Machine
- Володимир Безкоровайний: За свій флот ми боролися в усі часи… Արխիվացված 2007-11-10 Wayback Machine
- Вице-адмирал Владимир Безкоровайный: Нам нужно сформировать менталитет морской державыԿաղապար:Недоступне посилання (ռուս.)
- Вице-адмирал Владимир Безкоровайный: Вред Украине нанесен уже тем, что мы отказались от ядерной компоненты в целом Արխիվացված 2011-07-08 Wayback Machine (ռուս.)
- Владимир Бескоровайный: Украинцы содержат 2 тысячи отставников российского флота Արխիվացված 2008-10-07 Wayback Machine (ռուս.)
- Владимир Бескоровайный: Сепаратисты из «Sevastopol.info» реальной силы не имеют, но лет через пять… Արխիվացված 2011-11-11 Wayback Machine (ռուս.)
- Кожин Б. Шануймося, панове офіцери. До 10-річчя Спілки офіцерів України 1991—2001 рр. — К.: Варта, 2001.
- Данілов А. Український флот: біля джерел відродження. — К.: Вид-во ім. О. Теліги, 2000, 2001.
- Мамчак М. Флотоводці України. Історичні нариси, хронологія походів. — Снятин: ПрутПринт, 2005. — 400 с.; іл. — ISBN 966-8209-08-7.
- Мамчак М. Україна: шлях до моря. Історія українського флоту. — Снятин: ПрутПринт, 2007. — 404 с.; [12] с. іл. — ISBN 978-966-8209-47-5.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Безкоровайний Володимир Герасимович. Мирослав Мамчак. Флотоводці України. Արխիվացված 2019-10-21 Wayback Machine на сайті Українське життя в Севастополі Արխիվացված 2011-07-09 Wayback Machine
- Уманський батько військово-морського флоту нової України. Олександр Бравда // Прес Центр (газета). — 2009. — 25 берез. Արխիվացված 2017-02-19 Wayback Machine
- Безкоровайний Володимир Герасимович. Політичний компас виборця 2002
- Безкоровайный Владимир Герасимович. Інтернет-портал Флот-2017 (ռուս.)
- Безкоровайный Владимир Герасимович. Севастопольский новостной портал ForPost Արխիվացված 2017-02-19 Wayback Machine (ռուս.)
- Подводный флот России: Соединения Северный флот: Командующие
- У Києві попрощались з віце-адміралом Володимиром Безкоровайним Արխիվացված 2017-02-06 Wayback Machine
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վլադիմիր Բեսկորովայնի» հոդվածին։ |
| ||||||
