Fara í innihald

Háttarsögn

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Háttarsögn í íslensku er sagnorð sem gefur til kynna svipaða aðgreiningu og persónuhættir.[1] Í íslensku teljast geta, mega, munu, skulu, vilja, eiga, hljóta, kunna, verða, þurfa, og ætla til háttarsagna.[1] Háttarsagnir hafa tvöfalda merkingu í íslensku; grunnmerkingu og möguleikamerkingu.[1][2] Grunnmerking háttarsagnar þýðir að mælandi segi að frumlagið hafi skyldu, ábyrgð, leyfi eða getu til að gera það sem nafnháttarsetningin segir.[1] Möguleikamerking háttarsagnar þýðir að fullyrðing í nafnháttarsetningu sé hugsanleg, líkleg eða nauðsynleg.[3]

  • Hún heimsækja mig. (grunnmerking)
  • Þessi frétt hlýtur að vera rétt. (möguleikamerking)

Neðanmálsgreinar

[breyta | breyta frumkóða]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hulda Óladóttir (2011), bls. 6
  2. Höskuldur Þráinsson (2005), bls. 418
  3. Höskuldur Þráinsson (2005), bls. 473