ჰაროლდ პენდერის პრემია

ჰაროლდ პენდერის პრემია (ინგლ. Harold Pender Award) — ჯილდო, რომელიც დაარსდა 1972 წელს და გადაეცემა პენსილვანიის უნივერსიტეტის საინჟინრო და კომპიუტერული მეცნიერების ფაკულტეტის მიერ პროფესიაში გამორჩეულ წევრს, რომელმაც წარმატებას მიაღწია საზოგადოებრივ ცხოვრებაში შეტანილი მნიშვნელოვანი წვლილით.[1] მას ეწოდა დამფუძნებლის, დეკან ჰაროლდ პენდერის სახელი. პენდერის პრემია საინჟინრო სკოლის უმაღლესი ჯილდოა.

პრემიის ლაურეატები

რედაქტირება
  • 2018: იან ლეკუნი, ფრანგი მეცნიერი, ტიურინგის პრემიის ლაურეატი, კონვოლუციურ ნერვულ ქსელებში მუშაობისთვის.
  • 2013: ბარბარა ლისკოვი, პროგრამირების ენებში, პროგრამირების მეთოდოლოგიასა და განაწილებულ სისტემებში მუშაობისთვის.
  • 2010: რობერტ კანი და ვინტონ გ. სერფი, მათი პიონერული და მნიშვნელოვანი წვლილისთვის ქსელზე დაფუძნებულ საინფორმაციო ტექნოლოგიებში და განსაკუთრებით TCP/IP პროტოკოლის ნაკრების დიზაინისა და განხორციელებისთვის, რომელიც აგრძელებს მზარდი ინტერნეტის საფუძველს.
  • 2006: მილდრედ დრესელჰაუსი, ნახშირბადზე დაფუძნებული ნანოსტრუქტურებისა და ნანოტექნოლოგიის სფეროში პიონერული წვლილისა და ლიდერობისთვის და ქალებისთვის მეცნიერებასა და ინჟინერიაში შესაძლებლობების ხელშეწყობისთვის.
  • 2003: დენის რითჩი და კენ ტომფსონი, UNIX ოპერაციული სისტემის და C პროგრამირების ენის განვითარებისთვის
  • 2002: ჯონ ჰოპფილდი, გამოთვლითი ნეირომეცნიერების და ნეიროინჟინერიის სფეროში მისი პიონერული მიღწევებისთვის
  • 2000: ჯეკ კილბი, ამერიკელი ფიზიკოსი, ნობელის პრემიის ლაურეატი, ინტეგრირებული მიკროსქემის გამოგონებაში შეტანილი წვლილისთვის.
  • 1999: ჯონ ჰ. ჰოლანდი, გენეტიკური ალგორითმებისა და ინოვაციური კვლევის დამფუძნებელი სირთულის და ადაპტაციის მეცნიერებაში.
  • 1995: ჯორჯ დანციგი, სიმპლექსის ალგორითმის შემქმნელი, რომელიც ქმნის ხაზოვანი პროგრამირების სფეროს
  • 1993: ჰიროში ინოსე, ლიდერი ციფრულ კომუნიკაციაში მიღწევებში და საზოგადოებაზე ინფორმაციის ნაკადის გავლენის შესახებ ჩვენი გაგების გაძლიერებაში.
  • 1991: არნო პენზიასი, სამყაროს ფონური მიკროტალღური შავი სხეულის გამოსხივების აღმომჩენი
  • 1990: დანა სკოტი, პიონერი ლოგიკისა და ალგებრიდან ცნებების გამოყენებაში პროგრამირების ენების მათემატიკური სემანტიკის განვითარებაში.
  • 1989: ლეო ესაკი, პიონერი გვირაბის ფენომენების ნახევარგამტარებში და კვანტური ჭაბურღილების სტრუქტურების განვითარებაში.
  • 1988: ჯონ ბარდინი, ტრანზისტორის თანაგამომგონებელი და სუპერგამტარობის თეორიის მონაწილე.
  • 1987: ჰერბერტ ა. საიმონი, კომპიუტერულ მეცნიერებას, ფსიქოლოგიას, ეკონომიკასა და მენეჯმენტს შორის დისციპლინური მუშაობის მონაწილე, ხელოვნური ინტელექტისა და შემეცნებითი მეცნიერების განვითარების ჩათვლით.
  • 1986: რონოლდ ვ. პ. კინგი, ლიდერი ელექტრომაგნიტური ანტენის თეორიის განვითარებაში.
  • 1985: ამნონ იარივი, ნოვატორი კვანტურ ელექტრონიკაში და ინტეგრირებულ ოპტიკაში
  • 1984: კარვერ მიდი და ლინ კონვეი, CAD ტექნიკის შემქმნელები VLSI ტექნოლოგიისთვის და პირველი VLSI სახელმძღვანელოს ავტორები.
  • 1983: ჯონ ბეკუსი, ამერიკელი მეცნიერი ინფორმატიკაში, პირველი მაღალი დონის პროგრამირების ენის FORTRAN-ის შემქმნელთა ჯგუფის ხელმძღვანელი
  • 1982: მორის უილკსი, ბრიტანელი მეცნიერი ინფორმატიკაში, მსოფლიოში მეორე ფართომასშტაბიანი ზოგადი დანიშნულების ელექტრონული ციფრული კომპიუტერის შემქმნელი და პირველი ციფრული კომპიუტერული პროგრამისტების სახელმძღვანელოს ავტორი.
  • 1981: რიჩარდ ჰამინგი, ალგებრული კოდირების თეორიის მამა
  • 1980: რობერტ ნ. ნოისი, ინტეგრირებული მიკროსქემის გამომგონებელი
  • 1979: ედვინ ლენდი, მყისიერი ფოტოგრაფიის გამომგონებელი, კორპორაცია „Polaroid“-ის დამფუძნებელი
  • 1978: კლოდ შენონი, რაოდენობრივი ინფორმაციის თეორიის შემქმნელი
  • 1977: Jan A. Rajchman, ელექტრონული და კომპიუტერული კვლევა
  • 1976: ჰაიმან რიქოვერი, USN, ბირთვული ფლოტის მამა
  • 1975: ჩონსი სტარი, ელექტროენერგიის კვლევის ინსტიტუტის (EPRI) დამფუძნებელი.
  • 1974: პიტერ გოლდმარკი, 33⅓ ბრ/წუთში ხანგრძლივი თამაშის ჩანაწერის გამომგონებელი (სხვა საკითხებთან ერთად)
  • 1973: ჯონ მოკლი და ჯონ ეკერტი, ENIAC-ის გამომგონებლები
  • 1972: ედვარდ ე. დევიდ უმცროსი, შეერთებული შტატების პრეზიდენტის მეცნიერების მრჩეველი

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
  1. The Harold Pender Award. University of Pennsylvania School of Engineering and Applied Science, პენსილვანიის უნივერსიტეტი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — თებერვალი 22, 2012. ციტირების თარიღი: February 5, 2011.