უგარითული ენა
უგარითული ენა — სემიტური ენების ჩრდილო-დასავლური ჯგუფის ერთ-ერთი ენა, რომელზედაც ძვ.წ. II ათასწლეულში ლაპარაკობდნენ ქალაქ უგარითსა და უგარითის სამეფოში (ხმელთაშუაზღვის აღმოსავლეთი სანაპირო, სირიის არაბთა რესპუბლიკა). ჩვენამდე მოაღწია თიხის ფირფიტებმა ანბანური ხასიათის უნიკალური სოლისებრი დამწერლობით. ესაა უძველესი ანბანი მსოფლიოში. ტექსტები განეკუთვნება ძვ.წ. XIV–XIII სს. უგარითული ენა ახლოს დგას აღმოსავლურ სემიტურთან — აქადურთან და სამხრეთულ სემიტურთან — არაბულთან.
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 99.
- Bordreuil, Pierre. and Dennis Pardee. (2009). A Manual of Ugaritic: Linguistic Studies in Ancient West Semitic 3. Winona Lake, IN 46590: Eisenbraun's, Inc. ISBN 1-57506-153-8.
- Cunchillos, J.-L., and Juan-Pablo Vita (2003). A Concordance of Ugaritic Words. Piscataway, NJ: Gorgias Press. ISBN 1-59333-258-0.
- del Olmo Lete, Gregorio; & Sanmartín, Joaquín (2004). A Dictionary of the Ugaritic Language in the Alphabetic Tradition. Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-13694-0. (2 vols), (originally in Spanish, translated by W. G. E. Watson).