ស្ដេចប៉ាប យ៉ូហាន ប៉ូលទី១
ខៀវ ស់ានដេចប៉ាប យ៉ូហាន ប៉ូលទី១ បានជាស្តេចប៉ាបទី២៦៣នៃព្រះសហគមន៍កាតូលិក លោក អាល់ប៊ីណូ លូស្សាននី ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុង ប្រទេស អ៊ីតាលី នៅក្នុង ខែ តុលា ថ្ងៃទី ១៧ ឆ្នាំ ១៩១២ ដល់ ២៨ កញ្ញា ក៏ដូចនៅក្នុងរជ្ឋកាលសម្ដេចប៉ាបនៅក្នុង ព្រះសហគមន៏កាតូលិតដែលមានអំណាចត្រួតត្រាទៅលើទីក្រុងវ៉ាទីកង់ ចាប់ពីឆ្នាំ ២៦ សីហា ឆ្នាំ ១៩៩៧៨ រហូតដល់គាតស្លាប់ចំនួន៣៣ថ្ងៃក្រោយមក។ ការក្រប់គ្រងរបស់គាតគឺជាចំនោមដ៏ក្លីបំផុតនៅក្នុង ប្រវត្តិរបស់ប៉ាបដែលបានបង្ហាញលទ្ធផលថ្មីៗប្រចាំឆ្នាំនៃស្ឍរាជបីនាក់។ យ៉ូហានបូលទីមួយ១បានក្លាយជាស្ដេចប៉ាបទីមួយនៅក្នុងសតវត្សរ៏ទី ២០ ហើយនិងក៏ជាស្ដេចទីមួយដែលបានល្លាប់ក្នុងនាមជាស្ដេចប៉ាប។ នៅក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលីគាតជាអ្នករំលឹកជាមួយនិងប្រភែទ ឈ្មោះ អីល ប៉ាប៉ា ដែល សូរីសូគឺជាស្នាមញឹញរបស់ស្ដេចប៉ាប ហើយនិង អីល សូរីសូ ដី ដាយអូ ដែលជាស្នាមញឹញរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទី២។ ទស្សនាវដ្តីហើយការបោះពុម្ភផ្សាយជាច្រើនបានសំដៅលើរូបគាតជា ស្ដេចប៉ាប យ៉ូហាន ប៉ូលទី១ នៅក្នុងខែកញ្ញា។
- សម្ដេចប៉ាបមុន៖ សម្ដេចប៉ូលទី៦
- សម្ដេចប៉ាបស្នង៖ សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី២
មុនជីវិតនិងការអប់រំ
[កែប្រែ]
អាល់ប៊ីណូ លូស្សាននី កើតនៅក្នុងឆ្នាំ ១៧ តុលា ឆ្នាំ ១៩១២ ហ្វ៊ណូ ដី កានាលី នៅក្នុងទីក្រុងបែលលុនូជាប្រទេសមួយដែលតំបនមួយដែល នៅក្នុងទិលខាងជើញនៃប្រទេសអ៊ីតាលី។ គាតជាក្មែងប្រុសម្នាក់ដែលនៅក្នុងឆ្នាំ(១៩១៥ដល់ ១៩១៦) ហើយប្អូនប្រុសអីដូអារីដូ នៅក្នុងឆ្នាំ (១៩១៧ ដល់ ២០០៨) ហើយនិងបងប្អូនស្រី អាន់តូនៀននៅក្នុងឆ្នាំ (១៩២០ ដល់ ២០០៩)។ លូស្សានីបានចូលទៅធ្វើសិក្ខាសាលានៅក្នុងហ្វេលទ្រីនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩២៣ ហើយពេលក្រោយមកទៀតគាតបានទៅកន្លែងដែលធ្វើ សិក្ខាសាលាដែលសំខាន់បំផុតនៃទីក្រុង ប៉ែលលិនូ។ រយៈពេលដែលគាតស្នាក់នៅក្នុងប៉ែលលិន គាតបានប្រឹងប្រែងក្នុង ការចូលរួមជាអ្នកបួសនិកាយយ៉េស៊ូបន្តែគាតបានធ្វើ ការបធិសេធទៅលើការធ្វើសិក្ខាសិលារបស់ស្រេកទ័រ។
ការអនុម័តហើយការបង្រៀនអំពីការបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ
[កែប្រែ]ការអនុម័តច្បាប់ទៅលើអ្នកបួសនៅថ្ងៃទី ០៧ ខែ កក្ដដា ឆ្នាំ ១៩៣៥ លូស្សានីបន្ទាប់ពីបានជួយអ្នកបួសគ្រិសថ្នាក់ទាប់នៅក្នុងសញ្ចាតិរបស់គាតគឺហ្វូណូ ដី កានាលីបន្ទាប់ពីក្លាយទៅជា នាយកសកលវិទ្យាល័យ។នៅក្នុងប៉ែលលិនូនែការធ្វើសក្ខាសិលានៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៧។ ក្នុងចំនោមមុខវិជ្ជាដែលគាតបានបង្រៀនយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយនិងបង្រៀនអំពីសីលៈធម៏ ដែរទាក់ទងទៅនិងវិន័យនិងច្បាប់របស់អ្នកបួស។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៤១ នៅក្នុងលូស្សានីចាប់ផ្ដើមស្វែងរកថ្នាក់មហាបរិញ្ញានៅក្នុង សាសនវិទ្យាដែលមកពីសកលវិទ្យាល័យ សកលវិទ្យាល័យផុនទីហ្វឺខល គ្រីអូរៀនដែលជាសកលវិទ្យាល័យ មួយដែលមិនត្រូវការតំម្រូវការនៃការយក់ចិត្តទុកដាកនៅក្នុងឆ្នាំទីមួយនៅក្នុងថ្នាក់រៀន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៍ដោយ ការធ្វើសក្ខាសិលារបស់ល្អជាងនៅក្នុងអ្វីដែលគាតចង់ធ្វើ ការបង្រៀនដែលមានរយៈពេលដែលគាតជាបណ្តិតនៅក្នុងសកលវិទ្យាល័យ។ ការស្នើរសំរបស់គាតគឺចងមានន័យថា( គឺជាដើមកំនើតនៃប្រលឹងមនុស្សយើងដែលអនុញ្ញាតិអោយទៅក្នុងទីក្រុងអានតូនៀន រូស្មីនី ដែលាមានទំហំធំនៃការប្រហារនៅក្នុងសាសនាហើយភាពស្មោះត្រង់របស់គាតដែលការនៅជាបញ្ញវន្ត។
ការថ្លែងលិខិតរបស់ព្រះសង្ឃរាជវិហារកាតូលិក
[កែប្រែ]យ៉ូហានប៉ូលទី១បានរៀបចំពេលអនាគតទៅលើលិខិតរបស់ព្រះសង្ឃររាជវិហាកាតូលិកដែលមានការអះអាងផ្សែងៗទៀតទៅលើសន្តិបាតទីពីដែលមានការខុសផ្លែកពីគ្នាទៅព្រឹត្តការណ៍ប្រវត្តិនៃសង្គមហើយ និងការកើនឡើងដែលជឿជាក់ទៅការអធិធ្ថាននៅលើព្រះវិហារដែលលោកតែងតែនិយាយនៅពេលដែលយើងចូលវិហារហើយច្បាប់វិន័យរបស់ព្រះវិហារនៅក្នុងជីវិតជាអ្នកបួសនិងមានចារឹកស្មោះត្រង់។នៅក្នុងវិន័យច្បាប់គាតបានកំណត់ដាក់តាំង ឫជំនួសហើយនិងអ្នកនិពន្ធបានផ្ដើមកំនិតស្រប់ទៅដូចជាការថ្លែងលិខិតរបស់ព្រះសង្សរាជវិហារកាតូលិកដែលចែកជាចំនែក១%ដែលចូលនិវត្តិបានតិចតួចនៅក្នុងពិភពលោកទី៣។ លោក ចោច រីហ្វែលវិដីលា បានទៅមើលដែលក្នុងនាមគាតជាប្រធាននៅប្រទេស អាចែនទីណា ជំនឿ (ដូចជាព្រះជាម្ចាស់)ដែលបានចូលទៅធ្វើការសន្និបាតដែលមានឈ្មោះថា ទីក្រុងវ៉ាទីកង់ដោយរូបគាតបានពិចារណាទៅលើហេតុការណ៍ដែលបានជំទាសគ្នាដែលជារឿងពិសេសនៅពេលសម្ដេចប៉ាបបានរំលឹកទៅលើរូបលោករឿងច្បាប់មនុស្សដែលមានចិត្តលោបលនដែលបានប្ដូរទីកន្លែងនៅក្នុង អាចែនទីណាដែលមានរយៈពេលជាអ្នកតែងតាំងចិត្តអាក្រក់។
ច្បាប់វិន័យរបស់អ្នកដែលសិក្សាខាងព្រះអាទិទេព
[កែប្រែ]ច្បាប់វិន័យរបស់អ្នករៀងខាងព្រះអាទិទេពក្នុងស្ដេច ប៉ូលទីមួយបានបើវេតិកាពិភាក្សាពីព្រោះចង់បានការបញ្ចញកំនិតរបស់គាតដែលបានបញ្ចាក់ទៅលើសន្លឹកនៃរឿងរាយដែលជាការគ្រប់គ្រងនៃច្បាប់វិន័យរបស់អ្នកដែលបានសិក្សាទៅលើព្រះអាទិទេព។ យ៉ូហាន ប៉ូលទីមួយមិនដែលមានកំនិតផ្ទុយនិង សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហាន ប៉ូលទី៦ នៃការបង្រៀនទៅការហាមមិនឪឲ្យអ្នកបួសមានការបន្តពូជហើយមានភាពចិត្តស្និតទៅលើស្នេហាវាក៏ដូចជាព្រះសង្ឃរាជដែលតាំងជំហរទៅលើរឿងដែលបានកើតឡើងទៅលើការពង្រឹងអារម្មណ៏៍។ ទោះជាយ៉ាងណាវានៅតែមានហេតុផលសមរម្យទៅលើស្ដេច យ៉ូហាន ប៉ូលទីមួយដែលមិនជំទាសទៅលើយោលបលក្នុងមនុស្សយើងដែលឈ្លានព៉ាន និងជាសាធារណៈ ហើយវាប្រហែលជារាយរាប់នៅវរឿងដែលការពិតទៅលើការបង្រៀន។ មានប្រភពផ្សែងទៀតបង្ហាញផ្សែងៗគ្នាដោយពិពណ៏នាថាដែលខណៈពេលដែលការបម្រើព្រះសង្ឃរាជនៅក្នុង លូសីនីដែលបានផ្ដាច់ការជាមួយនិងការអភិវឌ្ឍន៏នៃការបង្រៀននៃព្រះវិហារហើយ និងការបម្រើជាមួយនិងពួកទាំងនោះដែលបានឆ្លង់កាតជាបញ្ញវន្តហើយដែលមិនជឿលើនែការតាំងចិត្តទៅការចូលវិហាររបស់ការហាមឃាត់ដែលស្ដេច យ៉ូហាន ប៉ូលទី៦បានបង្រៀនថាមិនឲ្យមានការបន្តពួជជាមួយ និងស្រី។ ប្រភពដែលបានមកពី ចន អ៊ល អាលែន ដែលបានអះអាងថា ឡូសីនីដែលចេះប្រមាណទៅលើការស្របមាតិនៅការក្រប់គ្រងរបស់សម្ដេចយ៉ូហាន ប៉ូលទីមួយ នោពេល សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហាន ប៉ូលទី៦ ប្រមូលរឿងរាយនៃបញ្ហាមនុស្សយើង។ ឡូសីនីគឺអ្នកប្រមូលពាក្រនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៤ ដែលបាននិយាយថា (ប្រសិនបើជាអទិទេពនៃកំរិតខ្ពស់នៃការអនុវត្តន៏ច្បាប់ ខ្ញុំនិងត្រូវលុបច្បាប់ទាំងនេះ)។
អំពីចារិករបស់លោក
[កែប្រែ]សម្ដេច យ៉ូហាន ប៉ូលទី១ បានយល់ឃើញថាគាតមានចំនាញខាងសរសេរ និងទំនាក់ទំនង ហើយបានបន្សល់ការសរសេររឿងបន្តិចបន្តួចនៅក្នុងសៀវភៅ។សៀវភៅរបស់គាតឈ្មោះ អៀលលាស់ទ្រីសីមី ដែលបាននិពន្ធខណៈដែលរូបគាត់ជាមនុស្សសំខាន់ម្នាក់ ដែលប្រមូលសៀវភៅបែបប្រវត្តិសាត្ត្រយ៉ាងធំទូលាយហើយបែបរឿងប្រឌិតបែបមនុស្សទីមួយ។ក្នុងចំនោមទាំងនេះគឺអាងទៅលើការសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់ទៅព្រះព្រះយេស៊ូគ្រិះ និងស្ដេច ដាវិត និងព្រះនាងម៉ារី និង ពីនូជីអូ ផ្សែងៗទៀតដែលបានសរសេរទៅលើ ម៉ាក ត្វេន ចារលិស ដិកឃេន និង ច្រីសតូផឿ មាលូវី ។ សម្ដេច យ៉ូហាន ប៉ូលទី១ មានការចាប់អារម្មណ៍ទៅភាពកក់ក្ដៅជាមួយនិងប្រជាជន។ មានរបាយការណ៍ជាច្រើនដែលនៅក្នុង ទីក្រុង វាទីឃែន ដែលគាតបាននៅជាបញ្ញវន្តដែលមានឥទ្ធិពលមិនមែនការទទួលខុសត្រូវនៃការទទួលតំណែងជាសម្ដេចប៉ាប ទោះបីជាយ៉ាងណាក៍ដោយ ដាវិត យ៉ាឡប់(ដែលមាននាមជាព្រះជាម្ចាស់) និយាយដែលថាទាំងនេះគឺជាទល្ធផលនៃការឃោសស្នាដែល បានមកពីមនុស្សនៅក្នុងទីក្រុង វ៉ាទីឃែនដែលបានប្រឆាំងទៅនិង អ្នកនយោបាយនៅក្នុងឡូសីនា។ នៅក្នុងនាមជា យ៉ូហាន ពួកគេបានគោរពលោកក្នុងនាមគាត់មានឋានៈខ្ពស់។ដែលមានការពិភាក្សាថាពួកគេនិងមានការបោះឆ្នោតមួយដែលមានលក្ខណៈតូចៗថែមទាំងមានអ្នករឹះគន់ដែលមានមាតិខុសៗគ្នាទៅ លើធម្មទេសនាដែលការនិយាយ ពីនូជីអូទៅលើការបានរៀនថ្លែងការនៃសម្ដេច ប៉ាបភីអ៉ើសទី១២ រឺ សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានទី៦។អ្នកទស្សៈនាបាននិយាយថាការវែកញែករបស់គាត និងភាពឯកការហើយមុខមាត់ដែលគាត់ជាមនុស្សទីមួយនៃ សម្ដេចយ៉ូហានប៉ូលទី១នៅក្នុងទសវត្ស ពីមុនមិនមានមួយណាជាអង្គទូតនៃអ្នកកាន់ច្បាប់ដូចរូប ភីអ៉ើស ទី១១ រឺ ប៉ូលទី២៣នៅក្នុងព្រះវិហារ។
ការស្លាប់
[កែប្រែ]
សម្ដេចយ៉ូហាន ប៉ូលទី១ត្រូវបានគេឃើញការស្លាប់របស់គាតនៅក្នុង គ្រេដ៍ខ្លីមួយរបស់គាតបន្ទាប់ពីមេឃជិតភ្លឺនៅថ្ងៃទី ២៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៨ បាន៣៣ថ្ងៃនៅក្នុងមុខងារគាតជាស្ដេចប៉ាប។ការប្រែប្រួលនៃសេចក្ដីថ្លៃការណ៍ដែលបានបង្កើតឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយនិង មនុស្សដែលបានស្វែងរក់ឃើញសាក់សពរបស់សម្ដេចប៉ាប នៅពេលដែលគេបានរកឃើញក្រដាស់មួយសន្លឹកដែលនៅក្នុងដៃរបស់សម្ដេចយ៉ូហានប៉ូលទី១។ ហើយអ្នកយក់របាយការណ៍នៅទីក្រុងវ៉ាទីកុងមិនអាចធ្វើការប្ដឹងទៅរឿងក្ដីនេះបានទេ។
ការបញ្ចូលសមាជិកថ្មីនៃក្បួនធ្វើជាសន្តជន
[កែប្រែ]ការធ្វើក្បួនជាន្តជនត្រឹមត្រូវបានចាប់ផ្ដើមតាំងពីឆ្នាំ ១៩៩០ ជាមួយនិងពាក្យបណ្ដឹងតុលាការដោយមានសង្ឈនាយក២២៦នៅក្នុងប្រទេសប្រេស៊ីល ព្រមទាំងអ្នកសំខានដែលជាសមណសត្តឹក្នុងគ្រឹស្តសាសនាទាំងបួន។ នៅក្នុងថ្ងៃ ២៦ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០២ សង្ឈនាយក វិនសែនសូ សាវីអូបានប្រាប់ដំណឹងជាដំណាក់កាលដើម្បីប្រមូលប្រមូលឯកសារ និងភស្ភុតាងដែលមានសារៈសំខាននៃការចាប់ផ្ដើមនៅក្បួនធ្វើជាសន្តជន។ នៅថ្ងៃទី ០៨ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០៣ អ្នកកាន់ធម្មវិន័យសំរាប់រស់នៅតាមវិន័យសាសនាដែលបានផ្ដល់ឲ្យនូវការយល់ព្រមទាំងវិន័យទាំងនេះ។
- សម្ដេចប៉ាបមុន៖ សម្ដេចប៉ូលទី៦
- សម្ដេចប៉ាបស្នង៖ សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី២
| សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី១ | ||
|---|---|---|
.jpg)
| ||
| លោក អាល់ប៊ីណូ លូស្សាននី នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦៩ | ||
| ព្រះនាម | សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី១ | |
| ផ្ដើមរបប | 26 សីហា 1978 | |
| បញ្ចប់របប | 28 កញ្ញា 1978 | |
| សម្ដេចប៉ាបមុន | សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី៦ | |
| សម្ដេចប៉ាបស្នង | សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី២ | |
| ចេញក្រិត្យអនុញ្ញាត | 7 កក្កដា 1935 | |
| ចេញក្រិត្យដោយ | សម្ដេចយ៉ូហានប៉ូលទី២៣ | |
| ប្រសិទ្ធតែងតាំង | 5 មេសា 1973 | |
| ប្រសិទ្ធតែងតាំងដោយ | ជីអូវ៉ានី តាស៊ី ផូសេលលី | |
| ក្លាយជាប៉ាប | ១២ មករា ១៩៥៣ | |
| តែងតាំងជាប៉ាបដោយ | សម្ដេចប៉ាបយ៉ូហានប៉ូលទី៦ | |
| កន្លែងប្រសូត្រ | [[កាណាលី អាលហ្គូរដូ ]] រាជាណាចក្រអ៊ីតាលី (1861–1946) | |
| កន្លែងទទួលមរណភាព | ទីក្រុងវ៉ាទីកង់ | |
| ប្រារព្ឋពិធីមរណភាព | ២៩ កញ្ញា ១៩៧៨ | |
| ប្រារព្ឋពិធីមរណភាពដោយ | សម្ដេចប៉ាបយូហានប៉ូលទី ២ | |