Eugenius III
Eugenius III (natus, Petrus Bernardus de Paganelli, Monte Magno apud Pisas anno ignoto; Tibure mortuus die 8 Iulii 1153) fuit papa i.e. episcopus Romanus a die 15 Februarii 1145.
Cum Petrus Bernardus de Paganelli papa creatus esset, iam abbas Cisterciensis erat. Papa electus est quia discipulus ac socius Sancti Bernardi erat. Iam mense Martio 1145 Eugenius III Romam propter seditionem Arnaldi Brixiae relinquere debuit. Solum anno 1150 propter auxilium regis Siciliae papa Romam redire potuit, sed paulo post novum ex urbe fugit. Cum Edessa a Turcis obsessa esset, mense Decembri 1145 per bullam "Quantum praedecessores" regem Ludovicum VII hortatus est ut expeditionem sacram contra Turcos feceret.
Die 28 Septembris 1872 Eugenius III a papa Pio IX beatus declaratus est: Iulii mensis die octavo celebratur.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Michel Prévost, André Lesort, "Bulles inédites des papes Eugène III, Lucius III, Célestin III et Innocent III" in Bibliothèque de l'école des chartes vol. 64 (1903) pp. 554-566
- Harald Zimmermann, "Eugenio III, beato" in Enciclopedia dei Papi (Romae: Treccani, 2000)
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]Vicimedia Communia plura habent quae ad Eugenium III spectant. |
- "Eugenius III (1145-1153)" e The Cardinals of the Holy Roman Church (situs a Salvatore Miranda elaboratus apud Bibliothecas FIU) (Anglice)