Jump to content

standum

E Victionario

Discretiva

standum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
standum
activa gerundium­ accusativo stō (stāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈstandum/(classice)
Syllabificatio phonetica: stan·dum — morphologica: st-and-um

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58...+17
P. Ovidius Naso
-42...+18
Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
M. Fabius Quintilianus
ca. 35–100
antiq. class.class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (66 a.C.n. / 688 a.u.)

  • Quod si quis est qui illud iudicium fuisse arbitretur et qui his rebus iudicatis standum putet, is tamen hanc causam ab illa debet seiungere; ab illo enim, sive quod in legem non iurasset sive quod e lege subsortitus iudicem non esset, multa petita esse dicitur, Cluenti autem ratio cum illis legibus quibus a Iunio multa petita est nulla potest ex parte esse coniuncta. —Pro A. Cluentio oratio Ciceronis [1][2]

class.  (anno 392 u.c.)

  • donaque ac fruges super eum a multitudine virorum ac mulierum congestas lacumque Curtium non ab antiquo illo T. Tati milite Curtio Mettio sed ab hoc appellatum. Cura non deesset, si qua ad verum via inquirentem ferret: nunc fama rerum standum est, ubi certam derogat vetustas fidem; et lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • nunc ruis adposito nivibus de monte solutis
et turpi crassas gurgite volvis aquas.
quid properasse iuvat, quid parca dedisse quieti
tempora, quid nocti conseruisse diem,
si tamen hic standum est, si non datur artibus ullis
ulterior nostro ripa premenda pedi? —Amores Ovidii Nasonis [4][2]

class.

  • “Quid ergo?” inquit. “Non et aqua rupta fistula sparsa et remo excussa habere quiddam simile his quos videmus in arcu coloribus solet?” Verum est, sed non ex hac causa ex qua tu videri vis, quia unaquaeque stilla recipiat imaginem solis. Citius enim cadunt stillae quam ut concipere imagines solis. Citius enim cadunt stillae quam ut concipere imagines possint: Standum est, ut id quod imitantur excipiant. Quid ergo fit? Colorem, non imaginem ducunt. —Naturales quaestiones Senecae [5][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

  • Inviti enim recedunt a praeparatis et tota actione respiciunt requiruntque num aliquid ex illis intervelli atque ex tempore dicendis inseri possit: quod si fiat non cohaeret, nec commissuris modo, ut in opere male iuncto, hiantibus sed ipsa coloris inaequalitate detegitur. Ita nec liber est impetus nec cura contexta, et utrumque alteri obstat: illa enim quae scripta sunt retinent animum, non secuntur. Itaque in iis actionibus omni, ut agricolae dicunt, pede standum est. —Institutio oratoria Quintiliani [6]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro A. Cluentio oratio. (The Latin Library): 35 [96] — standum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: standum.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber VII, caput 6, [6] — standum
  4. 4.0 4.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, 6, versus 11 — standum
  5. 5.0 5.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 1. 5, versus 6 — standum
  6. Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber duodecimus, IX. Quae in agendis. [18] — standum